Borelli, Giovanni Alfonso, De motionibus naturalibus a gravitate pendentibus, 1670

Table of figures

< >
[Figure 91]
[Figure 92]
[Figure 93]
[Figure 94]
[Figure 95]
[Figure 96]
[Figure 97]
[Figure 98]
[Figure 99]
[Figure 100]
[Figure 101]
[Figure 102]
[Figure 103]
[Figure 104]
[Figure 105]
[Figure 106]
[Figure 107]
[Figure 108]
[Figure 109]
[Figure 110]
[Figure 111]
[Figure 112]
[Figure 113]
[Figure 114]
[Figure 115]
[Figure 116]
[Figure 117]
[Figure 118]
[Figure 119]
[Figure 120]
< >
page |< < of 579 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.000400">
                <pb pagenum="84" xlink:href="010/01/092.jpg"/>
                <arrow.to.target n="marg94"/>
                <lb/>
              pellatur, extrudaturque à maiori grauitate aliorum
                <lb/>
              corporum fluidorum, veluti eſt aer, & aqua; & hæc
                <lb/>
              poſtrema erat Platonis, & Democriti ſententia,
                <expan abbr="quã">quam</expan>
                <lb/>
              Ariſtoteles redarguere tenebatur: Argumentum ve­
                <lb/>
              rò Ariſtotelis aliam longè diuerſam propoſitionem
                <lb/>
              à nemine in dubium reuocatam petit, atque inſecta­
                <lb/>
              tur; nil enim aliud obijcit, quàm phenomenon, quod
                <lb/>
              ſenſibus patet, & quod aduerſarij vltrò
                <expan abbr="concedebãt">concedebant</expan>
              ,
                <lb/>
              ſcilicet quòd omnes videmus ignem ſupra
                <expan abbr="aerẽ">aerem</expan>
              ele­
                <lb/>
              uari; at tenebatur potius Ariſtoteles demonſtrarę
                <lb/>
              ignem aſcendere non quia à medio fluido grauiori
                <lb/>
              extruditur
                <expan abbr="impelliturq;">impelliturque</expan>
              ſursùm, ſed quia ſponte à vi
                <lb/>
              propria leuitatis mouetur, quod non præſtitit, pote­
                <lb/>
              rit ergò vocari Ariſtotelicum ratiocinium potiùs pe­
                <lb/>
              titio, quàm demonſtratio. </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.000401">
                <margin.target id="marg94"/>
              Cap. 4. poſi­
                <lb/>
              tiuam leui­
                <lb/>
              tatem noņ
                <lb/>
              dari.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000402">Non deſunt Peripatetici, qui vt
                <expan abbr="vigorẽ">vigorem</expan>
              , & vim̨
                <lb/>
              addant Ariſtotelico ratiocinio, aiunt abſurdum eſſe
                <lb/>
              omninò corpora naturalia moueri ad propria locą
                <lb/>
              non à principio intrinſeco, & eis à natura inſito, ſed
                <lb/>
              à violentia externi corporis per extruſionem, vnde
                <lb/>
              deducitur, quòd natura in operationibus tàm neceſ­
                <lb/>
              ſarijs, & vtilibus fuerit deficiens, cùm nimirum in­
                <lb/>
              digeat ſtimulis, & impulſu violento, & coactione,
                <lb/>
              quæ cùm reſiſtentiam, & violentiam includat, vide­
                <lb/>
              tur operatio non naturalis, & propterea neque per­
                <lb/>
              petua, neque vtilis ad ordinem, & conſeruationem
                <lb/>
              vniuerſi. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000403">Huic ſpecioſo ratiocinio reſponderi poteſt, eſſę
                <lb/>
              regulam fallacem, quòd vbicumque actiones, & o-</s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>