111
rum, qui pueritiæ tempus extremum principium ha
buiſti, & imperiorũ, & ad Reges, & Imperatores ho-
norificentiſsimarum legationum; an excellentiam
in omni genere literarum, qui vix adoleſcẽtulus, quæ
homines iam confirmata ætate ſummo ſtudio, diu-
turnisq́; laboribus didicerunt, ſcientia, & cogaitione
comprehendiſti: an conſilium, & ſapientiam in re-
gendis, & gubernãdis Ciuitatibus, cuius grauiísimæ
ſententiæ in ſanctiſsimo Reip. Chrſtianæ conſilio di-
ctæ, potius diuina oracula, quàm ſententiæ habitæ
ſunt, & habentur. prætermitto liberalitatem, & mu-
nificentiam tuam, quam in ſtudio ſiſsimo quoque ho
neſtando quotidie magis oſtendis, ne videar auribus
tuis potius, quàm veritati ſeruire. quamuis à te in tot
præclaros viros tanta beneficia collata ſunt, & confe-
rũtur, vt omnibus teſtatum ſit, nihil tibi eſſe charius,
nihil iucundius, quàm eximia tua liberalitate homi-
nes ad amplexandam virtutem, licet currentes incita-
re. nihil dico de ceteris virtutibus tuis, quæ tantæ
ſunt, quantæ ne cogitatione quidem comprehendi
poſſunt. Quamobrem hac præcipue de cauſſa te hu-
ius meæ lucubrationis patronum eſſe volui, quam ea,
qua ſoles, humanitate accipies. te enim ſemper ob
diuinas virtutes tuas colui, & obſeruaui: nihilq́; mi-
hi fuit optatius; quàm tibi perſpectum eſſe meum
erga te animum; ſingularemq́; obſeruantiam. cœ-
lum igitur digito attingam, ſi poſt grauiſsimas
buiſti, & imperiorũ, & ad Reges, & Imperatores ho-
norificentiſsimarum legationum; an excellentiam
in omni genere literarum, qui vix adoleſcẽtulus, quæ
homines iam confirmata ætate ſummo ſtudio, diu-
turnisq́; laboribus didicerunt, ſcientia, & cogaitione
comprehendiſti: an conſilium, & ſapientiam in re-
gendis, & gubernãdis Ciuitatibus, cuius grauiísimæ
ſententiæ in ſanctiſsimo Reip. Chrſtianæ conſilio di-
ctæ, potius diuina oracula, quàm ſententiæ habitæ
ſunt, & habentur. prætermitto liberalitatem, & mu-
nificentiam tuam, quam in ſtudio ſiſsimo quoque ho
neſtando quotidie magis oſtendis, ne videar auribus
tuis potius, quàm veritati ſeruire. quamuis à te in tot
præclaros viros tanta beneficia collata ſunt, & confe-
rũtur, vt omnibus teſtatum ſit, nihil tibi eſſe charius,
nihil iucundius, quàm eximia tua liberalitate homi-
nes ad amplexandam virtutem, licet currentes incita-
re. nihil dico de ceteris virtutibus tuis, quæ tantæ
ſunt, quantæ ne cogitatione quidem comprehendi
poſſunt. Quamobrem hac præcipue de cauſſa te hu-
ius meæ lucubrationis patronum eſſe volui, quam ea,
qua ſoles, humanitate accipies. te enim ſemper ob
diuinas virtutes tuas colui, & obſeruaui: nihilq́; mi-
hi fuit optatius; quàm tibi perſpectum eſſe meum
erga te animum; ſingularemq́; obſeruantiam. cœ-
lum igitur digito attingam, ſi poſt grauiſsimas