1cur exiguę vires adhibito vecte, magna moueant pondera,
quę abſque vecte mouere minimè poſſent, cum tamen ip
ſum quoque onus vectis. dimouendum ſuſcipiant? Facilius
enim eſt, minorem quàm maiorem ſuperare grauitatem
ponderis: minor autem eſt grauitas ponderis abſque vecte,
quàm cum vecte. Vnde contrarium fortaſſe videtur debe
re contingere ab eo, quod de facto contingit.
quę abſque vecte mouere minimè poſſent, cum tamen ip
ſum quoque onus vectis. dimouendum ſuſcipiant? Facilius
enim eſt, minorem quàm maiorem ſuperare grauitatem
ponderis: minor autem eſt grauitas ponderis abſque vecte,
quàm cum vecte. Vnde contrarium fortaſſe videtur debe
re contingere ab eo, quod de facto contingit.
At ſtatim Ariſtoteles quæſtioni reſpondet dicens, ve
ctem quippe habere rationem libræ, cuius axis, ſeu truti
na ſit infra iugum, vt explicuimus, brachia verò ſint inæ
qualia. Hypomochlion enim, ſeu fulcimentum vectis, axis
vicem gerit. Similiter namque circa ipſum conuertitur ve
ctis, ſimiliterque ſemper manet immotum. Longitudo au
tem vectis vtrinque ex fulcimento protenſa, iugum refert
libræ, in brachia, ſeu partes inæquales diuiſum; quarum
illa, quæ ad pondus leuandum applicatur, ſit breuior, illa
verò in cuius, extremitate virtus adhibetur potentiæ mo
tricis ſit longior, vt cernere eſt in hac figura, quam tamen
Ariſtoteles exibuit in fine. Sit enim vectis. AB, pondus
verò vbi C, & potentia mouens vbi D; inter quæ me
diet fulcimentum in E. Tunc ſi conſideretur, eadem erit
29[Figure 29]
ctem quippe habere rationem libræ, cuius axis, ſeu truti
na ſit infra iugum, vt explicuimus, brachia verò ſint inæ
qualia. Hypomochlion enim, ſeu fulcimentum vectis, axis
vicem gerit. Similiter namque circa ipſum conuertitur ve
ctis, ſimiliterque ſemper manet immotum. Longitudo au
tem vectis vtrinque ex fulcimento protenſa, iugum refert
libræ, in brachia, ſeu partes inæquales diuiſum; quarum
illa, quæ ad pondus leuandum applicatur, ſit breuior, illa
verò in cuius, extremitate virtus adhibetur potentiæ mo
tricis ſit longior, vt cernere eſt in hac figura, quam tamen
Ariſtoteles exibuit in fine. Sit enim vectis. AB, pondus
verò vbi C, & potentia mouens vbi D; inter quæ me
diet fulcimentum in E. Tunc ſi conſideretur, eadem erit
29[Figure 29]