1deque ex ipſis totam artem mechanicam tanquam ex proprijs
principijs intelligemus conſurgere. Quamuis huc etiam ſpe
ctent, & inter eadem principia computari debeant, quæ Ar
chimedes, Hero, ac Pappus cum alijs tradiderunt de centro
grauitatis, in quibus pariter variæ, ac perplures demonſtra
tiones mechanicæ fundantur: quæ que propterea à nobis bre
uiſſimè colligentur, & ad complementum doctrinæ inferius
in Additionibus afferentur.
principijs intelligemus conſurgere. Quamuis huc etiam ſpe
ctent, & inter eadem principia computari debeant, quæ Ar
chimedes, Hero, ac Pappus cum alijs tradiderunt de centro
grauitatis, in quibus pariter variæ, ac perplures demonſtra
tiones mechanicæ fundantur: quæ que propterea à nobis bre
uiſſimè colligentur, & ad complementum doctrinæ inferius
in Additionibus afferentur.
In ſecunda vero parte huius Mechanicæ tractationis tri
gintaquinque Ariſtoteles quæſtiones veluti problemata quę
dam proponit, in quarum ſolutionibus, ſingulis experimentis
obſeruatis ac ritè perſpectis, ſingulisque difficultatibus occur
rendo, vniuerſam applicat doctrinam in priori parte traditam.
gintaquinque Ariſtoteles quæſtiones veluti problemata quę
dam proponit, in quarum ſolutionibus, ſingulis experimentis
obſeruatis ac ritè perſpectis, ſingulisque difficultatibus occur
rendo, vniuerſam applicat doctrinam in priori parte traditam.
Rurſus autem primam partem huius libri ſeu tractationis
in duo tantum veluti capita ſub duobus titulis Ariſtoteles di
ſtribuit. In quorum primo agitur de artis mechanicæ obie
cto ac facultate. In ſecundo verò de proprietatibus circuli
in quibus mechanicæ demonſtrationes penè omnes fundan
tur. Quoniam verò doctrina quæ in ipſo ſecundo capite con
tinetur, non modò fuſior eſt, ſed etiam obſcurior, vt commo
dius noſtris commentarijs dilucidetur, eam vlteriùs in textus
diuidendam eſſe cenſuimus, iuxta numerum proprietatum
circuli, de quibus ipſe philoſophus tractat; primumque caput
prædictum, etiam ſub textus nomine & inſcriptione ad vni
formitatem ſermonis, ac diuiſionis comprehendere placuit.
in duo tantum veluti capita ſub duobus titulis Ariſtoteles di
ſtribuit. In quorum primo agitur de artis mechanicæ obie
cto ac facultate. In ſecundo verò de proprietatibus circuli
in quibus mechanicæ demonſtrationes penè omnes fundan
tur. Quoniam verò doctrina quæ in ipſo ſecundo capite con
tinetur, non modò fuſior eſt, ſed etiam obſcurior, vt commo
dius noſtris commentarijs dilucidetur, eam vlteriùs in textus
diuidendam eſſe cenſuimus, iuxta numerum proprietatum
circuli, de quibus ipſe philoſophus tractat; primumque caput
prædictum, etiam ſub textus nomine & inſcriptione ad vni
formitatem ſermonis, ac diuiſionis comprehendere placuit.
Tranſlationem denique Leonici elegimus tanquam com
muniorem, licet in quibuſdam deficiat, quoniam adhuc gre
cus textus mendis eſt plenus. Et quidem mirandum, dolen
dumque valde eſt, aureum hoc opus Philoſophi, diuinis propè
ſpeculationibus refertum, tot verborum tranſpoſitionibus &
corruptionibus deprauari. Qua de cauſa fortaſſe permulti il
lud exponere neglexerunt, ac difficile iuxtà verum ſenſum
Auctoris intellexerunt. Eſt enim in quibuſdam partibus di
minutum in alijs verò redundans, ac in multis confuſum.
Quapropter nonnullæ nobis permittendæ erunt tranſpoſitio
num reductiones, verborumque reſecationes, aut additiones
muniorem, licet in quibuſdam deficiat, quoniam adhuc gre
cus textus mendis eſt plenus. Et quidem mirandum, dolen
dumque valde eſt, aureum hoc opus Philoſophi, diuinis propè
ſpeculationibus refertum, tot verborum tranſpoſitionibus &
corruptionibus deprauari. Qua de cauſa fortaſſe permulti il
lud exponere neglexerunt, ac difficile iuxtà verum ſenſum
Auctoris intellexerunt. Eſt enim in quibuſdam partibus di
minutum in alijs verò redundans, ac in multis confuſum.
Quapropter nonnullæ nobis permittendæ erunt tranſpoſitio
num reductiones, verborumque reſecationes, aut additiones