Biancani, Giuseppe, Aristotelis loca mathematica, 1615

List of thumbnails

< >
1
1
2
2
3
3
4
4
5
5
6
6
7
7
8
8
9
9
10
10
< >
page |< < of 355 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <front>
          <section>
            <p type="main">
              <s id="s.000053">
                <pb pagenum="8" xlink:href="009/01/008.jpg"/>
              tiam, non enim hoc eſt argumentari à permutata ratione, deberet enim
                <lb/>
              inferre, ſic, ergo ita ſe habebit voluntas noua ad antiquam, quemad­
                <lb/>
              modum effectus nouus ad antiquum. </s>
              <s id="s.000054">quæ vitioſa argumentatio quan­
                <lb/>
              tumuis læuis ſit, & manifeſta, quoſdam tamen magni nominis philoſo­
                <lb/>
              phantes adeò torſit, vt adhuc torqueat.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000055">Quanta autem miſeratione digni, qui publicè aliquando apud ſuos
                <lb/>
              auditores totam Perſpectiuam, qua nihil iucundius eſt, de medio tolle­
                <lb/>
              re conati ſunt, propterea quod illæ viſuales lineæ, illi anguli, illæ pyra­
                <lb/>
              mides, aut coni, quibus viſio perficitur nullibi extarent, ſed eſſent vana
                <lb/>
              quædam opticorum figmenta. </s>
              <s id="s.000056">Quì verò fieri potuit, vt non aduerterint
                <lb/>
              iſti ſe Ariſtoteli ſuo manifeſte repugnare, qui ſæpius de lineis viſualibus
                <lb/>
              perſpectiuum pertractare aſſerit,
                <expan abbr="diſcrimenq́">diſcrimenque</expan>
              ; inter lineam phyſicam, &
                <lb/>
              opticam aſſignat,
                <expan abbr="ipſiusq́">ipſiusque</expan>
              ; optices tanquam veræ ſcientiæ mentionem
                <lb/>
              ſæpius facit.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000057">Alij ex altera parte contra Aſtronomos in ſurgunt, eccentricos,
                <expan abbr="atq;">atque</expan>
                <lb/>
              epiciclos omnes de cœlo detrahere cupientes. </s>
              <s id="s.000058">Verum id iſti nulla ex­
                <lb/>
              preſſa nedum probabili ratione faciunt, falsò exiſtimantes Aſtronomos
                <lb/>
              admirandam illam Cœlorum fabricam aſſerere, non autem ſupponere:
                <lb/>
              ſed aſtronomi illam ſupponunt,
                <expan abbr="eamq́">eamque</expan>
              ; propterea hypotheſim
                <expan abbr="appellãt">appellant</expan>
              ,
                <lb/>
              non aſſerunt. </s>
              <s id="s.000059">Quod ſi aliqua probabili ratione id facerent, vti nonnulli
                <lb/>
              ex recentioribus, quorum Ticho Coripheus eſt, laudandi potius, quam
                <lb/>
              vituperandi eſſent. </s>
              <s id="s.000060">Impugnant
                <expan abbr="itaq;">itaque</expan>
              aſtronomachi iſti hypotheſim pro
                <lb/>
              aſſertione;
                <expan abbr="talesq́">talesque</expan>
              ; ſæpè hi ſunt, vt non ſatis intelligant, quid ſit Aequa­
                <lb/>
              tor, aut Zodiacus, ne dum quid Epiciclus, aut Eccentricus. </s>
              <s id="s.000061">Nec defuit
                <lb/>
              qui viginti duo argumenta excogitarit,
                <expan abbr="atq;">atque</expan>
              in medium protulerit, qui­
                <lb/>
              bus contra Aſtronomos probare conatus eſt, nullo modo Solem, aut
                <lb/>
              Lunam moueri poſſe motibus contrarijs, ideſt, ab oriente in
                <expan abbr="occidẽtem">occidentem</expan>
                <lb/>
              motu diurno, & proprio ab occidente in orientem. </s>
              <s id="s.000062">Sed exiſtimandum
                <lb/>
              eſt
                <expan abbr="iſtũ">iſtum</expan>
              Lunam nouam à Sole quotidie magis, ac magis verſus orientem
                <lb/>
              recedere, nunquam animaduertiſſe; ab ea enim hanc motuum concor­
                <lb/>
              diam didiciſſet.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000063">Quid tandem
                <expan abbr="dicẽdum">dicendum</expan>
              de quodam magni nominis Philoſopho, om­
                <lb/>
              nium tamen
                <expan abbr="Mathematicarũ">Mathematicarum</expan>
              experte, qui in publica diſputatione axio­
                <lb/>
              ma illud Mathematicum, omne totum eſt maius ſua parte, in ſenſu in
                <lb/>
              quo à Mathematicis effertur negare non erubuit, eò, quod in infinito,
                <lb/>
              vt aiebat non concederetur ab omnibus. </s>
              <s id="s.000064">ſcilicet non intelligebat ma­
                <lb/>
              thematicum tantummodo tractare de Quantitate finita, ac terminata,
                <lb/>
              in qua axioma prædictum ab omnibus conceditur. </s>
              <s id="s.000065">Neque vero hic
                <lb/>
              nonnullorum infenſus in Mathematicas animus quieuit, verum etiam
                <lb/>
              eò progreſſus eſt, vt eas omnes omnino conuellere, atque ex albo </s>
            </p>
          </section>
        </front>
      </text>
    </archimedes>