CLXI.
Cur magnes nihil amit
tat de ſuâ vi, quam
vis eam ferro com
municet b.
Cur magnes nihil amit
tat de ſuâ vi, quam
vis eam ferro com
municet b.
20
25
Et breviſſimo tempore iſta vis ferro accedit, quia
particulae ſtriatae celerrimè per ipſum fluunt; ſed
longâ morâ in eo confirmatur, quia quò diutius ra
mulorum extremitates in unam partem flexae manſe
runt, eò difficiliùs in contrariam reflectuntur.
CLXII.
Cur haec vis celerrimè
ferro communicetur,
ſed diuturnitate tem
poris in eo confirme
tur a.
Cur haec vis celerrimè
ferro communicetur,
ſed diuturnitate tem
poris in eo confirme
tur a.
5
Et chalybs iſtam vim majorem accipit quàm vilius
ferrum, quia plures & perfectiores habet meatus, par
ticulis ſtriatis recipiendis idoneos. Eamque conſtan
tiùs ſervat, quia ramulorum in iis meatibus promi
nentium extremitates habet minùs flexiles.
CLXIII.
Cur chalybs ad eam
recipiendam aptior
ſit, quàm vilius fer
rum b.
Cur chalybs ad eam
recipiendam aptior
ſit, quàm vilius fer
rum b.
10
Et major ei communicatur à majore & perfectiore
magnete: tum quia particulae ſtriatae, majori cum im
petu in ejus meatus irruentes, ramulorum in iis pro
minentium extremitates magis inflectunt; tum etiam
quia plures ſimul eò ruentes, plures ejuſmodi
ſibi aperiunt. Notandum enim eſt, plures eſſe tales
meatus in chalybe, qui ſcilicet ex ſolis ferri ramentis
conſtat, quàm in magnete, in quo multum e:ſt materiae
lapideae, cui ferri ramenta infixa ſunt; atque ideò,
cùm paucae tantùm particulae ſtriatae ex
debili ferrum ingrediantur, non omnes ejus meatus
aperiunt, sed paucos tantùm, & quidem illos, qui
extremitatibus ramulorum quam-maximè flexilibus
claudebantur.
CLXIV.
Cur major ei commu
nicetur à perfectiore
magnete quàm à mi
nùs perfecto c.
Cur major ei commu
nicetur à perfectiore
magnete quàm à mi
nùs perfecto c.
15
20
Unde fit ut etiam vile ferrum, in quo ſcilicet
ramulorum extremitates ſunt valde flexiles, ab ipſâ
Terrâ, magnete quidem maximo, ſed admodùm