1rectas verſus R & S, donec ibi tam multis particulis
ſecundi aut tertii elementi occurrerint, ut ab ipſis
utrimque reflectantur verſus V. Totumque ſpatium
RVS per quòd ita ſparguntur, vocatur ſphaera virtutis,
ſive activitatis, hujus magnetis O; quam patet eò ma
jorem eſſe debere, quò magnes eſt major, praeſertim
quò longior ſecundùm lineam AB, quia particulae
ſtriatae longiùs per illum progredientesajorem agi
tationem acquirunt. Ita etiam quae tranſeunt per
magnetem P, recta utrimque pergunt verſus S & T,
atque inde reflectuntur verſus X, totumque aerem in
ſphaerâ ſuae activitatis contentum propellunt; ſed non
ideò expellunt, ſi nullum habeat locum quò poſſit
recedere, ut nullum habet, cùm iſtorum magnetum
ſphaerae virtutis ſunt ab invicem disjunctae. Sed cùm
in unam coaleſcunt, tunc primò facilius eſt particulis
ſtriatis, quae veniunt ab O verſus S, recta pergere
uſque ad P in locum earum quae ex T per X ad S & b
revertebantur, quàm reflecti verſus V & R, quò non
difficulter pergunt venientes ab X; faciliuſque eſt ve
nientibus à P ad S pergere uſque ad O, quàm reflecti
verſus X, quò etiam non difficulter pergunt venientes
ab V; ſicque iſtae particulae ſtriatae non aliter tranſeunt
per hos duos magnetes O & P, quàm ſi unicus eſſet.
Deinde facilius eſt particulis ſtriatis, rectà pergenti
bus ab O ad P, atque à P ad O, aerem intermedium
expellere ab S verſus R & T in locum magnetum O &
P, ſicque efficere, ut hi magnetes ad invicem acce
dant, donec ſe contingant in S, quàm per totum iſtum
aerem eniti ab A ad b, atque ab V ad X; quae duae
viae breviores fiunt, cùm hi duo magnetes ad invicem
ſecundi aut tertii elementi occurrerint, ut ab ipſis
utrimque reflectantur verſus V. Totumque ſpatium
RVS per quòd ita ſparguntur, vocatur ſphaera virtutis,
ſive activitatis, hujus magnetis O; quam patet eò ma
jorem eſſe debere, quò magnes eſt major, praeſertim
quò longior ſecundùm lineam AB, quia particulae
ſtriatae longiùs per illum progredientesajorem agi
tationem acquirunt. Ita etiam quae tranſeunt per
magnetem P, recta utrimque pergunt verſus S & T,
atque inde reflectuntur verſus X, totumque aerem in
ſphaerâ ſuae activitatis contentum propellunt; ſed non
ideò expellunt, ſi nullum habeat locum quò poſſit
recedere, ut nullum habet, cùm iſtorum magnetum
ſphaerae virtutis ſunt ab invicem disjunctae. Sed cùm
in unam coaleſcunt, tunc primò facilius eſt particulis
ſtriatis, quae veniunt ab O verſus S, recta pergere
uſque ad P in locum earum quae ex T per X ad S & b
revertebantur, quàm reflecti verſus V & R, quò non
difficulter pergunt venientes ab X; faciliuſque eſt ve
nientibus à P ad S pergere uſque ad O, quàm reflecti
verſus X, quò etiam non difficulter pergunt venientes
ab V; ſicque iſtae particulae ſtriatae non aliter tranſeunt
per hos duos magnetes O & P, quàm ſi unicus eſſet.
Deinde facilius eſt particulis ſtriatis, rectà pergenti
bus ab O ad P, atque à P ad O, aerem intermedium
expellere ab S verſus R & T in locum magnetum O &
P, ſicque efficere, ut hi magnetes ad invicem acce
dant, donec ſe contingant in S, quàm per totum iſtum
aerem eniti ab A ad b, atque ab V ad X; quae duae
viae breviores fiunt, cùm hi duo magnetes ad invicem
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib