ELISABETHAE,
FREDERICI BOHEMIAE REGIS,
5
Seréniſſima Princepsa,
Maximum fructum percepi ſcriptorum, quae antehac
in lucem edidi, quòd ea perlegere dignata ſis, quòdque,
eorum occaſione in notitiam tuam admiſſus, tales do
tes tuas eſſe cognoverim, ut ¬è re gentis humanae eſſe
putem, eas ſeculis in exemplum proponi. Non deceret
me vel adulari, vel aliquid non ſatis perſpectum affir
mare, praeſertim hoc in loco, in quo veritatis funda
menta jacere conaturus ſum; & ſcio non affectatum ac
ſimplex Philoſophi judicium generoſae modeſtiae tuae
gratius fore, quàm magis exornatas blandiorum ho
minum laudationes. Quapropter ea tantùm ſcribam,
Maximum fructum percepi ſcriptorum, quae antehac
in lucem edidi, quòd ea perlegere dignata ſis, quòdque,
eorum occaſione in notitiam tuam admiſſus, tales do
tes tuas eſſe cognoverim, ut ¬è re gentis humanae eſſe
putem, eas ſeculis in exemplum proponi. Non deceret
me vel adulari, vel aliquid non ſatis perſpectum affir
mare, praeſertim hoc in loco, in quo veritatis funda
menta jacere conaturus ſum; & ſcio non affectatum ac
ſimplex Philoſophi judicium generoſae modeſtiae tuae
gratius fore, quàm magis exornatas blandiorum ho
minum laudationes. Quapropter ea tantùm ſcribam,