Gravesande, Willem Jacob 's - Physices elementa mathematica, experimentis confirmata sive introductio ad philosophiam Newtonianam; Tom. 1

Gravesande, Willem Jacob 's, Physices elementa mathematica, experimentis confirmata sive introductio ad philosophiam Newtonianam; Tom. 1

Table of contents

[31.] De Spirali logaritbmicâ, & bujus menſurâ.

[32.] De infinitorum Inæqualitate

[33.] De infinitorum claſſibus.

[34.] SCHOLIUM 2. De partium Subtilitate.

[35.] CAPUT V. De cobæſione partium, ubi de Duritie, Mollitie, Fluidi-tate, & Elaſticitate agitur.

[36.] Definitio 1.

[37.] Definitio 2.

[38.] Definitio 3.

[39.] Definitio 4.

[40.] Experimentum 1.

[41.] Experimentum 2.

[42.] Experimentum 3.

[43.] Experimentum 4.

[44.] Experimentum 5.

[45.] Experimentum 6.

[46.] Experimentum 7.

[47.] Experimentum 8.

[48.] Experimentum 9. 10. 11. 12. 13.

[49.] Definitio 5.

[50.] SCHOLIUM De efſectu attractionis vitri in aquam.

[51.] De Tubis Capillaribus.

[52.] De aſcènſu aquæ inter plana, de quo in n. 58.

[53.] De motu guttæ in n. 59,

[54.] CAPUT VI. De Motu in genere, ubi de Loco & Tempore.

[55.] Definitio 1.

[56.] Definitio 2.

[57.] Definitio 3.

[58.] Definitio 4.

[59.] Definitio 5.

[60.] Definitio 6.

366PHYSICES ELEMENTA

Reſp. partem ſpatii in alium locum translatam contradi-
ctionem involvere; ex immobilitate ergo partium ſpatii,
non ex impenetrabilitate, ſeu ſoliditate, ſequitur, duas par-
tes ſpatii confundi non poſſe.

De Diviſibilitate Corporis in infinitum, & parti-
cularum Subtilitate.

EO quod corpus eſt extenſum etiam eſt diviſibile, ideſt,
in eo partes conſiderari poſſunt.

Differt tamen corporis diviſibilitas, ab extenſionis divi-
ſibilitate, illius enim partes a ſe invicem ſeparari poſſunt.
Hæc vero proprietas cum ab extenſione pendeat, in exten-
ſione examinari debet: demonſtrata deinde facile ad corpus
transferri poterunt.

Corpus eſt diviſibile in infinitum, id eſt, in ejus exten-
1122. ſione nulla pars quantumvis parva poteſt concipi, quin de-
tur adhuc alia minor.

Sit linea AD, ad BF, perpendicularis; ut & GH, ad
22TAB. II.
fig. 1. parvam ab A diſtantiam, ad eandem etiam perpendicula-
ris; centris C,C,C,& c. & radiis CA, CA, & c. deſcribantur
circuli ſecantes lineam GH, in punctis e, e & c. quo major
eſt radius AC, eo minor eſt pars e G: radius poteſt in infi-
nitum augeri & ſic ergo minui pars e G; quæ tamen nunquam
ad nihilum poteſt redigi, quia circulus cum linea recta BF,
coincidere nunquam poteſt.

Partes ergo magnitudinis cujuſcunque in infinitumpoſſunt
minui & nullus diviſionis datur finis.

Innumeris aliis idem probari poteſt Mathematicis demon-
ſtrationibus.

Ex hac diviſibilitate deducimus, data quavis materiæ par-
3323. ticula quantumvis exigua, & dato ſpatio quovis finito ut-
cunque amplo, poſſibile eſſe, ut materia iſtius arenulæ per
totum illud ſpatium diffundatur, atque ipſum ita

Text layer

Text normalization

Search