1eſt BF; hinc phænomena illa, ſen potiùs generalia pronuntiata clariſſimè
explicantur, ſcilicet Planetæ oppoſiti in eodem limite majorem eſſe Lati
tudinem, quàm conjuncti; item Planetæ oppoſiti in limite Auſtrino, La
titudinem majorem eſſe quàm in Boreali; vides, quàm clarè & perſpicuè
in mea hypotheſi hæc explicentur.
explicantur, ſcilicet Planetæ oppoſiti in eodem limite majorem eſſe Lati
tudinem, quàm conjuncti; item Planetæ oppoſiti in limite Auſtrino, La
titudinem majorem eſſe quàm in Boreali; vides, quàm clarè & perſpicuè
in mea hypotheſi hæc explicentur.
Antim.
Fateor, hæc non ſine plauſu ab hominibus excepta fuiſſe; ſed
re penitiùs conſiderata, ſummæ difficultates etiamnum reſtant, quibus
ſuperandis tuæ hypotheſeos aſſertores fruſtrà omninò deſudârunt, immò
nequidem inter ſe conveniunt, ſi rectè memini, in definienda huiuſmo
di Planetarum latitudine, excentricorum inclinatione, Nodorum, &
Apogæi motu, limitum libratione; atque adeò vltro fatentur, adhuc opus
eſſe novis Obſervationibus, ad rem hanc meliùs ſtatuendam. In mea
hypotheſi res ſatis expeditè explicatur, per ſecundam illam inclinationem
à Tropicis ad Æquatorem, & viciſſim, juxtà rationem motus accelerati
& retardati; cùm autem Mars modò citiùs, modò tardiùs orbem ſuum
decurrat, quàm Stellæ ſuum, ſemper verò citiùs quàm Sol, niſi fortè
Mars ſit in Apogæo, & Sol in Perigæo, & cùm motus ſecundæ inclina
tionis tardiùs fiat in Marte quàm in Sole; cùm demùm Mars ab Æqua
tore declinare poſſit versùs Boream & Auſtrum, gradib. circiter 25. ex
his ſequitur, latitudo Martis, eaque varia, cùm aliquando relinquat
Eclipticam versùs Boream, vbi diſcedit à Nodo, in Signis deſcendenti
bus, in aſcendentibus verò, versùs Auſtrum; variatur etiam Latitudo ex
varia diſtantia Martis. Cæterùm vnum obſerves velim, optime Augu
ſtine, nullum mortalium hactenùs ad iuſtos calculos minorum Planeta
rum, immò nec fortè Lunæ latitudinem reduxiſſe; præſertim Martis, vt
vel ipſe Keplerus vltrò fatetur, qui vult, hæc latere in pandectis
æternitatis; hinc tot excentrici, epicycli, circelli, deviationes, incli
nationes, reflexiones, librationes, centra diverſa, excentricitates; ne
que adhuc Martem Aſtronomi tot tamque variis & multiplicatis retibus
comprehendere potuerunt; vtor igitur, ad calculos, qualibet hypotheſi,
vt Aſtrologus; vt Philoſophus eam dumtaxat admitto, quæ cum princi
piis Phyſicis conſentit; calculi verò difficultas ex eo provenit, quod ſint
ferè innumeræ combinationes Apogæorum Solis & Martis; Nodorum item,
qui versùs Ortum in conſequentia promoveri videntur; nempè ex diver
ſo Nodorum & Apogæorum loco ac ſitu, diverſa Latitudinis mutatio ne
ceſſariò ſequitur. Hæc in Saturno & Iove etiam locum habent; atque
adeò, ni fallor, ex dictis habes, in mea hypotheſi, trium ſuperiorum
Planetarum paſſiones haud difficulter explicari, idque per principia Phy
ſica, quæ ex doctrina moruum ſupponimus: quare ſi me audis, ac tibi
putas à me factum eſſe ſatis, exprome alia argumenta, ſi quæ ſuppetunt
pro tua hypotheſi.
re penitiùs conſiderata, ſummæ difficultates etiamnum reſtant, quibus
ſuperandis tuæ hypotheſeos aſſertores fruſtrà omninò deſudârunt, immò
nequidem inter ſe conveniunt, ſi rectè memini, in definienda huiuſmo
di Planetarum latitudine, excentricorum inclinatione, Nodorum, &
Apogæi motu, limitum libratione; atque adeò vltro fatentur, adhuc opus
eſſe novis Obſervationibus, ad rem hanc meliùs ſtatuendam. In mea
hypotheſi res ſatis expeditè explicatur, per ſecundam illam inclinationem
à Tropicis ad Æquatorem, & viciſſim, juxtà rationem motus accelerati
& retardati; cùm autem Mars modò citiùs, modò tardiùs orbem ſuum
decurrat, quàm Stellæ ſuum, ſemper verò citiùs quàm Sol, niſi fortè
Mars ſit in Apogæo, & Sol in Perigæo, & cùm motus ſecundæ inclina
tionis tardiùs fiat in Marte quàm in Sole; cùm demùm Mars ab Æqua
tore declinare poſſit versùs Boream & Auſtrum, gradib. circiter 25. ex
his ſequitur, latitudo Martis, eaque varia, cùm aliquando relinquat
Eclipticam versùs Boream, vbi diſcedit à Nodo, in Signis deſcendenti
bus, in aſcendentibus verò, versùs Auſtrum; variatur etiam Latitudo ex
varia diſtantia Martis. Cæterùm vnum obſerves velim, optime Augu
ſtine, nullum mortalium hactenùs ad iuſtos calculos minorum Planeta
rum, immò nec fortè Lunæ latitudinem reduxiſſe; præſertim Martis, vt
vel ipſe Keplerus vltrò fatetur, qui vult, hæc latere in pandectis
æternitatis; hinc tot excentrici, epicycli, circelli, deviationes, incli
nationes, reflexiones, librationes, centra diverſa, excentricitates; ne
que adhuc Martem Aſtronomi tot tamque variis & multiplicatis retibus
comprehendere potuerunt; vtor igitur, ad calculos, qualibet hypotheſi,
vt Aſtrologus; vt Philoſophus eam dumtaxat admitto, quæ cum princi
piis Phyſicis conſentit; calculi verò difficultas ex eo provenit, quod ſint
ferè innumeræ combinationes Apogæorum Solis & Martis; Nodorum item,
qui versùs Ortum in conſequentia promoveri videntur; nempè ex diver
ſo Nodorum & Apogæorum loco ac ſitu, diverſa Latitudinis mutatio ne
ceſſariò ſequitur. Hæc in Saturno & Iove etiam locum habent; atque
adeò, ni fallor, ex dictis habes, in mea hypotheſi, trium ſuperiorum
Planetarum paſſiones haud difficulter explicari, idque per principia Phy
ſica, quæ ex doctrina moruum ſupponimus: quare ſi me audis, ac tibi
putas à me factum eſſe ſatis, exprome alia argumenta, ſi quæ ſuppetunt
pro tua hypotheſi.