1ad ictum inclinati, quia non per centrum grauitatis ſeu impul
ſus ſecatur à lineà hypomochlij; erit ratio Plagæ, quam habet
in hypomochlio quies. quæ tantò eſt minor, quantò velociùs
centrum grauitatis à plagâ ſe abducit. Quòd ſi ergo DF ſit
mora plagæ perfectæ, atque huius impulſus quadratum DF; erit
DC tempus uelocitatis motus, & huius quadratum impulſus:
reliquum ergo quadratum FC à percuſſione ſeu plagâ, impul
ſum dabit à reliquo tempore menſuratum. propterea quod
quadratum FD ſit æquale duobus quadratis CD. CF: ac pro
inde mora percuſſionis complementum CD ad ſinum
totum. Eodem modo ſi plagam metiamur fientem morâ æ
quali C Flateri eiuſdem quadrati, erit huius complementum
mora impulſus reliqui. Atque ex his Soluitur illa dubitatio,
quam ob rem prop: 13. impulſu & grauitate, horumque diuiſi
one utamur ceu lineâ rectâ, aut parallelogrammo: propoſi
tione autem 32. & 33 motum comparemus ut quadrata.
quia nimirum hic impulſum ut fientem, ac proinde iuxta mo
dum menſuramque plagæ expendimus. Non enim à percuſſi
one idem eſt impulſus: ſed illa portio, quæ percuſſit, illi de
cedit: Alius verò huic æqualis & oppoſitus à percuſſo rege
neratur: & cum reliquo impulſu in ordine ad motum medium
miſcetur. Neceſſe ergo inter ſe conferri, ut illorum tempo
rum, in quibus producuntur, quadrata. At uerò prop: 13.
Impulſum ſeu grauitatem in facto eſſe, & à centro grauitatis, in
quo eſt collecta, ſui replicatione in vectem æqualiter fuſam:
quam fecat bifariam linea hypomochlij in partem motam &
quieſcentem. Hæc autem nullam inducit plagam: verùm
continuò in hypomochlio quieſcit, & in ordine ad motum pro
nullâ habetur. Vnde augmenta velocitatis motus fiunt absque
ullo ad eam reſpectu. Neque enim motu inualeſcente augetur illa
grauitas in hypomochlio quieſcens: quòd linea hypomochlij
ſus ſecatur à lineà hypomochlij; erit ratio Plagæ, quam habet
in hypomochlio quies. quæ tantò eſt minor, quantò velociùs
centrum grauitatis à plagâ ſe abducit. Quòd ſi ergo DF ſit
mora plagæ perfectæ, atque huius impulſus quadratum DF; erit
DC tempus uelocitatis motus, & huius quadratum impulſus:
reliquum ergo quadratum FC à percuſſione ſeu plagâ, impul
ſum dabit à reliquo tempore menſuratum. propterea quod
quadratum FD ſit æquale duobus quadratis CD. CF: ac pro
inde mora percuſſionis complementum CD ad ſinum
totum. Eodem modo ſi plagam metiamur fientem morâ æ
quali C Flateri eiuſdem quadrati, erit huius complementum
mora impulſus reliqui. Atque ex his Soluitur illa dubitatio,
quam ob rem prop: 13. impulſu & grauitate, horumque diuiſi
one utamur ceu lineâ rectâ, aut parallelogrammo: propoſi
tione autem 32. & 33 motum comparemus ut quadrata.
quia nimirum hic impulſum ut fientem, ac proinde iuxta mo
dum menſuramque plagæ expendimus. Non enim à percuſſi
one idem eſt impulſus: ſed illa portio, quæ percuſſit, illi de
cedit: Alius verò huic æqualis & oppoſitus à percuſſo rege
neratur: & cum reliquo impulſu in ordine ad motum medium
miſcetur. Neceſſe ergo inter ſe conferri, ut illorum tempo
rum, in quibus producuntur, quadrata. At uerò prop: 13.
Impulſum ſeu grauitatem in facto eſſe, & à centro grauitatis, in
quo eſt collecta, ſui replicatione in vectem æqualiter fuſam:
quam fecat bifariam linea hypomochlij in partem motam &
quieſcentem. Hæc autem nullam inducit plagam: verùm
continuò in hypomochlio quieſcit, & in ordine ad motum pro
nullâ habetur. Vnde augmenta velocitatis motus fiunt absque
ullo ad eam reſpectu. Neque enim motu inualeſcente augetur illa
grauitas in hypomochlio quieſcens: quòd linea hypomochlij