1cetur ſe eſſe pertractaturum de planis æquæponderantibus, ſi
ue de centris grauitatum planorum; cùm ea, quæ æ〈que〉ponde
rare debent, ponderare quo〈que〉 oporteat; ſi plana æ〈que〉ponde
rare debent, grauitate quadam illa prædita eſſe neceſſe eſt. quod
valdè à planorum natura abhorret, cùm grauitas, nonniſi cor
poribus, ne〈que〉 tamen omnibus competat. ipſe tamen, dum
plana æ〈que〉ponderantia, vel centra grauitatum planorum ſe
explicaturum pollicetur, apertè ſupponit plana, ac ſuperficies
graues exiſtere, rem ſanè immaginariam prorſus, ipſiusquè rei
naturæ nullatenus reſpondentem. ita vt Archimedes circa ea,
quæ omnino rei naturæ aduerſantur, negotium ſumpſiſſe vi
deatur. Verùm enimuero ſi Authoris mentem acuratiùs intuea
mur, rem planè egregiam, naturæquè rei apprimè conſenta
neam ipſum pertractandam ſumpſiſſe depræhendemus. Nam
quamuis plana, quatenus plana ſunt, nullam habeant graui
tatem, non eſt tamen à rei natura, ne〈que〉 à ratione alienum,
quin poſſimus planorum, ſuperficierum què centra grauitatis
depræhendere, ex quibus ſi ſuſpendantur, planorum partes
vndiquè ęqualium momentorum conſiſtentes maneant. quan
doquidem centrum grauitatis talis eſt naturæ, vt ſi mente con
cipiamus, rem aliquam in eius centro grauitatis appenſam eſ
ſe, eo prorſus modo, quo reperitur, quieſcat, & maneat. vt
antea declarauimus. & quamuis re ipſa, actù〈que〉 plana ſeorsum
à corporibus reperiri ne〈que〉ant; in ipſis tamen hæc ipſorum
circa centra grauitatis æ〈que〉ponderatio ad actum facilè redigi
poterit. Vt ſit ſolidum AB priſ
ma, cuius latera AE CF DB ſint
horizonti erecta, ſuperiorquè ba
ſis ACD, 〈que〉m ad modum & in
ferior EFB ſit horizonti æquidi
ſtans; ſit autem plani ACD cen
trum grauitatis G, ex quo G ſi
ſuſpendatur totum AB patet
planum ACD horizonti æqui
diſtans permanere, ac propterea
circa centrum grauitatis G æ〈que〉
ponderare. quod quidem, quamuis egeat demonſtratione,
ue de centris grauitatum planorum; cùm ea, quæ æ〈que〉ponde
rare debent, ponderare quo〈que〉 oporteat; ſi plana æ〈que〉ponde
rare debent, grauitate quadam illa prædita eſſe neceſſe eſt. quod
valdè à planorum natura abhorret, cùm grauitas, nonniſi cor
poribus, ne〈que〉 tamen omnibus competat. ipſe tamen, dum
plana æ〈que〉ponderantia, vel centra grauitatum planorum ſe
explicaturum pollicetur, apertè ſupponit plana, ac ſuperficies
graues exiſtere, rem ſanè immaginariam prorſus, ipſiusquè rei
naturæ nullatenus reſpondentem. ita vt Archimedes circa ea,
quæ omnino rei naturæ aduerſantur, negotium ſumpſiſſe vi
deatur. Verùm enimuero ſi Authoris mentem acuratiùs intuea
mur, rem planè egregiam, naturæquè rei apprimè conſenta
neam ipſum pertractandam ſumpſiſſe depræhendemus. Nam
quamuis plana, quatenus plana ſunt, nullam habeant graui
tatem, non eſt tamen à rei natura, ne〈que〉 à ratione alienum,
quin poſſimus planorum, ſuperficierum què centra grauitatis
depræhendere, ex quibus ſi ſuſpendantur, planorum partes
vndiquè ęqualium momentorum conſiſtentes maneant. quan
doquidem centrum grauitatis talis eſt naturæ, vt ſi mente con
cipiamus, rem aliquam in eius centro grauitatis appenſam eſ
ſe, eo prorſus modo, quo reperitur, quieſcat, & maneat. vt
antea declarauimus. & quamuis re ipſa, actù〈que〉 plana ſeorsum
à corporibus reperiri ne〈que〉ant; in ipſis tamen hæc ipſorum
circa centra grauitatis æ〈que〉ponderatio ad actum facilè redigi
poterit. Vt ſit ſolidum AB priſ
ma, cuius latera AE CF DB ſint
horizonti erecta, ſuperiorquè ba
ſis ACD, 〈que〉m ad modum & in
ferior EFB ſit horizonti æquidi
ſtans; ſit autem plani ACD cen
trum grauitatis G, ex quo G ſi
ſuſpendatur totum AB patet
planum ACD horizonti æqui
diſtans permanere, ac propterea
circa centrum grauitatis G æ〈que〉
ponderare. quod quidem, quamuis egeat demonſtratione,