Valerio, Luca, De centro gravitatis solidorum, 1604

List of thumbnails

< >
1
1
2
2
3
3
4
4
5
5
6
6
7
7
8
8
9
9
10
10
< >
page |< < of 283 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s>
                <pb xlink:href="043/01/004.jpg"/>
              viris ſibi deligat, cuius autoritate ipſi dicatum
                <lb/>
              opus ab inuidorum morſibus ſeruetur incolume.
                <lb/>
              </s>
              <s>Hanc ergo conſuetudinem amanti mihi ſanè feli­
                <lb/>
              citer cecidit, vt tu ſola tua propria benignitate
                <lb/>
              permotus in tuos me familiares vltro aſcriberes.
                <lb/>
              </s>
              <s>Siue enim ingenij mei debilis partus
                <expan abbr="magnā">magnam</expan>
              pa­
                <lb/>
              troni deſiderat autoritatem: tu principum orbis
                <lb/>
              terrarum princeps ſemper digniſſimam principa­
                <lb/>
              tu ſapientiam præſtitiſti. </s>
              <s>Seu tam elatæ dedica­
                <lb/>
              tiones ſolent alienas à ſapientiæ ſtudio ſpes olere:
                <lb/>
              lux tanti patrocinij,
                <expan abbr="tuorumq́">tuorumque</expan>
              veterum in me be­
                <lb/>
              neficiorum, atram ſuſpicionem amouebit. </s>
              <s>Quòd
                <lb/>
              verò ad vitam ipſius operis attinet, quam nulla
                <lb/>
              per te velim temporum permutatione terminari:
                <lb/>
              vereor vt id ſua luce multis alijs vitali aſpiciat
                <lb/>
              illa, quæ tua ſtudia, & res geſtas omnium lin­
                <lb/>
              guis, & litteris celebrabit æternitas. </s>
              <s>quantum
                <lb/>
              enim tuam excelſam ſuſpicio dignitatem, tantum
                <lb/>
              deſpicor iſtius doni incredibilem cum illa com­
                <lb/>
              parati humilitatem: neque id niſi diuinitus cre­
                <lb/>
              diderim perpetuam in tuis laudibus famam ha­
                <lb/>
              biturum. </s>
              <s>Quare illud non ſolum tibi diuini gre­
                <lb/>
              gis antiſtiti cupio gratum accidere, cuius auto­
                <lb/>
              ritate protectum in tanta nouarum rerum poſt
                <lb/>
              tam graues autores contemptione, minimo meo
                <lb/>
              cum rubore in medium prodeat: ſed ipſi diuinita­
                <lb/>
              ti ex voluntate donum expendenti, penes quam
                <lb/>
              eſt æternitas, & cui primum dicata omnia eſſe
                <lb/>
              oportet: vt hi, quostuis luminibus dignaris, de </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>