1610SIM. PORTII PRAEFATIO
pium videndi citra mutationem rerum viſibilium;
quippe quod ſola ſua præſentia corpus apparere fa-
cit, & tale qualis eſt ſua cum corpore habitudo. Atq.
de lumine hactenus. Sed hæc paulò poſt prolixius
explicabuntur. His ita præacceptis, propius iam ad
coloris naturam eſt accedendum: vbi primùm ſe of-
fert Pythagoræ opinio inſpicienda, qui colorem ſen
ſit eſſe ſuperficiem. ídque optima mehercle ratione,
veluti dem onſtrabimus. Nulla enim eſt ἐπιφάν{ει}κ & ſu
perſicies, abſente colore. color igitur eſt ſuperſicies.
nam illud dicitur eſſe alteri idem, quando eo perem-
pto reliquum quoque perimitur. at perempto colo-
re, non eſt amplius ſuperſicies, ergo idem eſt color
quod ſuperficies. Aſſumptum eſt Philoſophi, quarto
Metaphyſ. vbi contra antiquos demonſtrat, vnum
& ens idem eſſe, quoniam vna generatione oriun-
tur, & eadem corruptione abolentur. quod ipſum
de colore & ſuperficie aſſerere licet. Quòd ſi proter-
uias, rem haud ita ſe habere; in manifeſtiſsimum la-
beris incommodum, cogerís que fateri, rem apparere
citra colorem: cùm nihil planè ſine colore aut lumine
cõſpiciatur. Quòd ſi inſtabis, lumine videri, et non co
lore: maiori incõmodo irretieris, quòd ſcilicet ſit cor
pus interminatũ. at poſita ſuperficie, ponitur et termi
nus. terminatũ igitur corpus videri non poteſt, niſi co
loretur. Adhęc color eſt extremitas, ergo indiuiſibilis
quòd ſi eſt diuiſibilis, nec eſt linea, vel corpus, fatendũ
eſt, eſſe ſuperficiem. Pręterea per ἐπιφάν*α008 corpus ap
paret & ſentitur viſu per colorem apparet & ſentitur
viſu, igitur color eſt ἐπιφάν*α id erat Pytha. placitum.
Quare cum his atq. ſimilib. aſtrui poſsit, ſuperficiem
eſſe colorem: Nunc videndum eſt, qua ratione aſſeue
rare queamus, colorem eſſe lumen. at q. hæc ſit
quippe quod ſola ſua præſentia corpus apparere fa-
cit, & tale qualis eſt ſua cum corpore habitudo. Atq.
de lumine hactenus. Sed hæc paulò poſt prolixius
explicabuntur. His ita præacceptis, propius iam ad
coloris naturam eſt accedendum: vbi primùm ſe of-
fert Pythagoræ opinio inſpicienda, qui colorem ſen
ſit eſſe ſuperficiem. ídque optima mehercle ratione,
veluti dem onſtrabimus. Nulla enim eſt ἐπιφάν{ει}κ & ſu
perſicies, abſente colore. color igitur eſt ſuperſicies.
nam illud dicitur eſſe alteri idem, quando eo perem-
pto reliquum quoque perimitur. at perempto colo-
re, non eſt amplius ſuperſicies, ergo idem eſt color
quod ſuperficies. Aſſumptum eſt Philoſophi, quarto
Metaphyſ. vbi contra antiquos demonſtrat, vnum
& ens idem eſſe, quoniam vna generatione oriun-
tur, & eadem corruptione abolentur. quod ipſum
de colore & ſuperficie aſſerere licet. Quòd ſi proter-
uias, rem haud ita ſe habere; in manifeſtiſsimum la-
beris incommodum, cogerís que fateri, rem apparere
citra colorem: cùm nihil planè ſine colore aut lumine
cõſpiciatur. Quòd ſi inſtabis, lumine videri, et non co
lore: maiori incõmodo irretieris, quòd ſcilicet ſit cor
pus interminatũ. at poſita ſuperficie, ponitur et termi
nus. terminatũ igitur corpus videri non poteſt, niſi co
loretur. Adhęc color eſt extremitas, ergo indiuiſibilis
quòd ſi eſt diuiſibilis, nec eſt linea, vel corpus, fatendũ
eſt, eſſe ſuperficiem. Pręterea per ἐπιφάν*α008 corpus ap
paret & ſentitur viſu per colorem apparet & ſentitur
viſu, igitur color eſt ἐπιφάν*α id erat Pytha. placitum.
Quare cum his atq. ſimilib. aſtrui poſsit, ſuperficiem
eſſe colorem: Nunc videndum eſt, qua ratione aſſeue
rare queamus, colorem eſſe lumen. at q. hæc ſit