13
_Benigne Lector_,
MInimè tibi deſtinatum boc quicquid est opellæ,
ſtatim ipſe, modò digneris inſpicere, multis ab
indiciis deprebendes; nec tamen ut juris id
tui fieret, defuerunt auctores. quibus tandem,
animo certè trepidans atque renitens, idcircò
præſertim obſequutus ſum, quoniam in boc, quod ipſe primus
obiêrim, munus ſucc@ſſuris exemplo præire rem literariam;
ſi minùs effectu, ſaltem conatu promovendi, non inboneſta,
nec ab officio meo aliena videbatur ambitio. acceſſit tenuis ſpes
ineſſe bonæ frugis non-nibil, quod & aliquatenus tibi proſit,
nec omnino diſpliceat. Memineris autem obteſtor qui in bis
literis provectior es, quale ſcriptum attrectas; non utique
tibi ſoli elaboratum; non ſponte productum; non diuturnà
meditatione ſubactos exbibens feriantis ingenii conceptus; at
Lectiones Scholaſticas; primùm officii neceſſitate expreſſas;
tum ſubinde properantiùs effuſas, ut abſolveretur penſum, ac
bora deflueret; demùm ad promiſcui literarii populi inſtructi-
onem comparatas, cujus intererat complura (qualia tibi vide-
buntur) leviora non prætermitti; ut fruſtrà futurus ſis (id
quod te monitum oportuit, nè multùm expectando tibi pariter
obſis, ac mibi) accuratum bic quicquam, affabrè poſitum, aut
concinnè digestum ſperans. Enimverò, quò tibi ſatisface-
rem, expediret ſcio multa detruncare, meliora ſubstituere,
pleraque tranſponere, omnia adincudem limámque revocare;
quæ tamen adniti, nec stomacbi mei, nec otii fuit; ſed nec
facultatis exequi. in puris itaque naturalibus (quod aiunt)
& prout nata ſunt emittere malui; quàm operosè lambendo
aliam in formam, nec ipſam placituram refingere. quinimò
poſtquam edendi propoſitum inii, ſeu faſtidio correptus ſeu no-
vandi ſubiturum ſtudium fugitans, nè quidem borum mag-
nam partem relegere ſuſtinui; verùm, quod tenellæ
MInimè tibi deſtinatum boc quicquid est opellæ,
ſtatim ipſe, modò digneris inſpicere, multis ab
indiciis deprebendes; nec tamen ut juris id
tui fieret, defuerunt auctores. quibus tandem,
animo certè trepidans atque renitens, idcircò
præſertim obſequutus ſum, quoniam in boc, quod ipſe primus
obiêrim, munus ſucc@ſſuris exemplo præire rem literariam;
ſi minùs effectu, ſaltem conatu promovendi, non inboneſta,
nec ab officio meo aliena videbatur ambitio. acceſſit tenuis ſpes
ineſſe bonæ frugis non-nibil, quod & aliquatenus tibi proſit,
nec omnino diſpliceat. Memineris autem obteſtor qui in bis
literis provectior es, quale ſcriptum attrectas; non utique
tibi ſoli elaboratum; non ſponte productum; non diuturnà
meditatione ſubactos exbibens feriantis ingenii conceptus; at
Lectiones Scholaſticas; primùm officii neceſſitate expreſſas;
tum ſubinde properantiùs effuſas, ut abſolveretur penſum, ac
bora deflueret; demùm ad promiſcui literarii populi inſtructi-
onem comparatas, cujus intererat complura (qualia tibi vide-
buntur) leviora non prætermitti; ut fruſtrà futurus ſis (id
quod te monitum oportuit, nè multùm expectando tibi pariter
obſis, ac mibi) accuratum bic quicquam, affabrè poſitum, aut
concinnè digestum ſperans. Enimverò, quò tibi ſatisface-
rem, expediret ſcio multa detruncare, meliora ſubstituere,
pleraque tranſponere, omnia adincudem limámque revocare;
quæ tamen adniti, nec stomacbi mei, nec otii fuit; ſed nec
facultatis exequi. in puris itaque naturalibus (quod aiunt)
& prout nata ſunt emittere malui; quàm operosè lambendo
aliam in formam, nec ipſam placituram refingere. quinimò
poſtquam edendi propoſitum inii, ſeu faſtidio correptus ſeu no-
vandi ſubiturum ſtudium fugitans, nè quidem borum mag-
nam partem relegere ſuſtinui; verùm, quod tenellæ