144126
ticas apparens, ab intervallo longiſſimè diſſito, (quod &
maximum
ſenſibile quodvis intervallum quodammodò exſuperet) apparere.
cùm enim quò radiis minùs divergentibus attingitur objectum, eò
(ſecluſis utique prænotionibus, & præjudiciis) longiùs abeſſe ſentia-
tur; & quod parallelos ad oculum radios projicit, remotiſſimè poſi-
tum æſtimetur; exigere ratio videtur, ut quod convergentibus radiis
apprehenditur, adhuc magìs, ſi ſieri poſſet, quoad apparentiam
elongetur. quin & circa caſum hunc generatim inquiri poſſit, quidnam
omninò ſit, quod apparentem puncti A locum determinet, faciátque
quòd conſtanti ratione nunc propius, nunc remotius appareat; cui
itidem dubio nihil quicquam ex hactenus dictorum _Analogia_ reſpon-
deri poſſe videtur, niſi debere punctum A perpetuò longiſſimè ſemo-
tum videri. Verùm experientia ſecùs atteſtatur, illud pro diversâ oculi
inter puncta B, Z poſitione variè diſtans; nunquam ſerè (ſiunquam)
longinquius ipſo A liberè ſpectato, ſubindè vero multo propinquius
adparere; quinimò, quo oculum appellentes radii magìs convergunt
eò ſpeciem objecti propiùs accedere. nempe, ſi puncto B admoveatur
_ocmlus,_ ſuo (ad lentem) ferè nativo in loco conſpicitur punctum A
(vel æquè diſtans, ad _ſpeculum_;) ad O reductus oculus ejuſce ſpeciem
appropinquantem cernit; ad P adhuc vicinius ipſum exiſtimat; ac
ità ſenſim, donec alicubi tandem, velut ad Q, conſtituto oculo ob-
jectum ſummè propinquum apparens in meram conſuſionem incipiat
evaneſcere. quæ ſanè cuncta rationibus atque decretis noſtris repug-
nare videntur, aut cum iis ſaltem parùm amicè conſpirant. Neque
noſtram tantùm ſententiam pulſat hoc experimentum; at ex æquo
cæteras quas nôrim omnes; veterem imprimìs ac vulgatam; noſtræ
præ reliquis aſſinem ità convellere videtur, ut ejus vi coactus doctiſſi-
mus _A. Tacquetus_ iſti principio (cui penè ſoli totam inædificaverat
_Catoptricam_ ſuam) ceu inſido ac inconſtanti renunciarit, adeoque
ſuam ipſe doctrinam labefactârit; id tamen, opinor, minimè facturus,
ſi rem totam inſpexiſſet penitiùs, atque difficultatis fundum attigiſſet.
Apud me verò non ità pollet hæc, nec eoúſque præpollebit ulla diffi-
cultas, ut ab iis quæ manifeſtè rationi conſentanea video, diſcedam;
præſertim quum ut hîc accidit, ejuſmodi difficultas in ſingularis cujus
piam casûs diſparitate fundetur. nimirum in præſente caſu peculiare
quiddam, naturæ ſubtilitati involutum, deliteſcit, ægrè fortaſsìs, niſi
perfectius explorato videndi modo, detegendum. circa quod nil, fateor,
hactenus excogitare potui, quod adblandiretur animo meo, nedum planè
ſatisfaceret. Vobis itaque nodum hunc, utinam feliciore conatu, re-
ſolvendum committo. Ità demum, _Auditores Optimi, Valeatis._
ſenſibile quodvis intervallum quodammodò exſuperet) apparere.
cùm enim quò radiis minùs divergentibus attingitur objectum, eò
(ſecluſis utique prænotionibus, & præjudiciis) longiùs abeſſe ſentia-
tur; & quod parallelos ad oculum radios projicit, remotiſſimè poſi-
tum æſtimetur; exigere ratio videtur, ut quod convergentibus radiis
apprehenditur, adhuc magìs, ſi ſieri poſſet, quoad apparentiam
elongetur. quin & circa caſum hunc generatim inquiri poſſit, quidnam
omninò ſit, quod apparentem puncti A locum determinet, faciátque
quòd conſtanti ratione nunc propius, nunc remotius appareat; cui
itidem dubio nihil quicquam ex hactenus dictorum _Analogia_ reſpon-
deri poſſe videtur, niſi debere punctum A perpetuò longiſſimè ſemo-
tum videri. Verùm experientia ſecùs atteſtatur, illud pro diversâ oculi
inter puncta B, Z poſitione variè diſtans; nunquam ſerè (ſiunquam)
longinquius ipſo A liberè ſpectato, ſubindè vero multo propinquius
adparere; quinimò, quo oculum appellentes radii magìs convergunt
eò ſpeciem objecti propiùs accedere. nempe, ſi puncto B admoveatur
_ocmlus,_ ſuo (ad lentem) ferè nativo in loco conſpicitur punctum A
(vel æquè diſtans, ad _ſpeculum_;) ad O reductus oculus ejuſce ſpeciem
appropinquantem cernit; ad P adhuc vicinius ipſum exiſtimat; ac
ità ſenſim, donec alicubi tandem, velut ad Q, conſtituto oculo ob-
jectum ſummè propinquum apparens in meram conſuſionem incipiat
evaneſcere. quæ ſanè cuncta rationibus atque decretis noſtris repug-
nare videntur, aut cum iis ſaltem parùm amicè conſpirant. Neque
noſtram tantùm ſententiam pulſat hoc experimentum; at ex æquo
cæteras quas nôrim omnes; veterem imprimìs ac vulgatam; noſtræ
præ reliquis aſſinem ità convellere videtur, ut ejus vi coactus doctiſſi-
mus _A. Tacquetus_ iſti principio (cui penè ſoli totam inædificaverat
_Catoptricam_ ſuam) ceu inſido ac inconſtanti renunciarit, adeoque
ſuam ipſe doctrinam labefactârit; id tamen, opinor, minimè facturus,
ſi rem totam inſpexiſſet penitiùs, atque difficultatis fundum attigiſſet.
Apud me verò non ità pollet hæc, nec eoúſque præpollebit ulla diffi-
cultas, ut ab iis quæ manifeſtè rationi conſentanea video, diſcedam;
præſertim quum ut hîc accidit, ejuſmodi difficultas in ſingularis cujus
piam casûs diſparitate fundetur. nimirum in præſente caſu peculiare
quiddam, naturæ ſubtilitati involutum, deliteſcit, ægrè fortaſsìs, niſi
perfectius explorato videndi modo, detegendum. circa quod nil, fateor,
hactenus excogitare potui, quod adblandiretur animo meo, nedum planè
ſatisfaceret. Vobis itaque nodum hunc, utinam feliciore conatu, re-
ſolvendum committo. Ità demum, _Auditores Optimi, Valeatis._