194
NOvum jam ingredior dicendi campum, amæniorem ſanè
neſcio vel feraciorem, uberrimâ varietate confertum, eó-
que delectabilem; & quia primas fermè _Mathematicarum_
_hypotheſium origines_ recludit (è quibus nempe _magnitudinum_
_cùm deſinitiones effor mantur; tum preprietates emer gunt_) neceſſariò
perquam utilem. De magnitudinum intelligo generatione; ſeu de
modis, quibus ortæ productæve concipiantur variæ magnitudinum
ſpecies. Nec ulla certè magnitudo datur, quæ non innumeris modis
& intelligi producta poſſit, & reverà produci. Poſſunt autem, qui
ſaltem hactenus uſurpati ſunt, ad præcipua quædam genera referri,
quorum ſe mihi jam cogitanti ſuggerentia ſunt hæc; _per motus locales;_
_per interſectiones magnitudinum; per quantitate poſitionéque deter-_
_minatas ab aſſignatis locis. diſtantias; per ductus magnitudinum in_
_magnitudines; & per applicationes magnitudinum ad magnitudines;_
_per aggregationem magnitudinum ordine certo diſpoſitarum; per appo-_
_ſitionem magnitudinum ad alias, vel ſubductionem ab aliis; per orga-_
_nicam demum_ (ab horum quocunque deductam, aut ordinatam)
_effectionem._ Horum, & ſi qui ſunt aliorum modus primarius, & quem
alii cuncti quodammodo ſupponant oportet, utpote ſine quo nil pro-
creari poteſt, eſt iſte, _qui per motum localem._ De quo proinde primo
diſpiciendum. De motu celebratur illud _Ariſtotelis_ effatum,
ἁναγμ@@ον ἁγνο{ου}μíνκς ἁυ@ς (κιν@σεως) ἁγνοε@ ηαἱ {τὴν} φύσιν: igno-
rato motn neceſſariò naturam ignorari; in Phyſicis ideò paginam u-
113 _Phyſ. I._ tramque facit; nec immeritò, cùm in natura (ſaltem quantùm hu-
manus intellectus aſſequi valet, aut experientia commonſtrare) quic-
quid ſiat, à motu ſiat, aut certè non abſque motu. De natura motûs
igitur, & rectâ deſinitione; de cauſis, de diſſerentiis complura
ſubtiliter argutantur Phyſici, quorum ferè _Matbematicis nibil
neſcio vel feraciorem, uberrimâ varietate confertum, eó-
que delectabilem; & quia primas fermè _Mathematicarum_
_hypotheſium origines_ recludit (è quibus nempe _magnitudinum_
_cùm deſinitiones effor mantur; tum preprietates emer gunt_) neceſſariò
perquam utilem. De magnitudinum intelligo generatione; ſeu de
modis, quibus ortæ productæve concipiantur variæ magnitudinum
ſpecies. Nec ulla certè magnitudo datur, quæ non innumeris modis
& intelligi producta poſſit, & reverà produci. Poſſunt autem, qui
ſaltem hactenus uſurpati ſunt, ad præcipua quædam genera referri,
quorum ſe mihi jam cogitanti ſuggerentia ſunt hæc; _per motus locales;_
_per interſectiones magnitudinum; per quantitate poſitionéque deter-_
_minatas ab aſſignatis locis. diſtantias; per ductus magnitudinum in_
_magnitudines; & per applicationes magnitudinum ad magnitudines;_
_per aggregationem magnitudinum ordine certo diſpoſitarum; per appo-_
_ſitionem magnitudinum ad alias, vel ſubductionem ab aliis; per orga-_
_nicam demum_ (ab horum quocunque deductam, aut ordinatam)
_effectionem._ Horum, & ſi qui ſunt aliorum modus primarius, & quem
alii cuncti quodammodo ſupponant oportet, utpote ſine quo nil pro-
creari poteſt, eſt iſte, _qui per motum localem._ De quo proinde primo
diſpiciendum. De motu celebratur illud _Ariſtotelis_ effatum,
ἁναγμ@@ον ἁγνο{ου}μíνκς ἁυ@ς (κιν@σεως) ἁγνοε@ ηαἱ {τὴν} φύσιν: igno-
rato motn neceſſariò naturam ignorari; in Phyſicis ideò paginam u-
113 _Phyſ. I._ tramque facit; nec immeritò, cùm in natura (ſaltem quantùm hu-
manus intellectus aſſequi valet, aut experientia commonſtrare) quic-
quid ſiat, à motu ſiat, aut certè non abſque motu. De natura motûs
igitur, & rectâ deſinitione; de cauſis, de diſſerentiis complura
ſubtiliter argutantur Phyſici, quorum ferè _Matbematicis nibil