2917De ionis nobilitate.
*bus dicunt.
* An vt Deum ſuum præ oculis ſemper habendum, at-
que præcedentem, quaſi faculam præferentem, in omnibus ſe-
quendum explicarent: An vt quaſi Lucifer Auroram ferens præ-
cederet Solem, nam ipſe Rex Solis in morem coronâ radijs diſtin-
ctâ redimitus procedebat? An vt imaginem imperij, cui nihil,
quemadmodum & igni, reſiſtere valeat, oſtentarent? Quin &
apud ipſos Cæſares ſupremæ maieſtatis inſigne fuiſſe ignem vel ex
eo liquet, quod Pertinax à milite populoque Auguſtus declaratus,
& in aulam imperatoriam per noctem deductus, *poſtquam diluxit,*
*in curiam ſe contulit, neque ignem ſibi præ ferri, neque vlla prin-*
*cipatus inſignia paſſus attolli, donec Senatus ſententiam ſcitare-*
*tur*, vt Scribit Herodianus lib. 2. Contra verò Nigrum ab exercitu
populoque in Syriâ ſalutatum Imperatorem atque Auguſtum, ami-
ctum imperatoriâ purpurâ, *præcedente etiam igni, in Antiochiæ*
*primùm templa, mox ad ſuas ædes deduxerunt*, vt eodem lib. 2.
idem Author tradit: & ex lib. 7. in Gordiani inauguratione, cum
omnis imperatoria pompa adhiberetur, *ignis de more præfereba-*
*tur, vt ſpeciem fortunamque, exiguum ſanè ad tempus, Roma-*
*næ ciuitatis Garthago repræſentaret. * Id quod Cæſarum pariter
vxoribus conceſſum fuiſle perſpicuum fit ex eodem Herodiano lib.
1. Commodus enim Lucillæ Sorori natu maximæ, quæ fuerat L.
Veri Imperatoris vxor, *priſtinum honorem reliquit vſurpandum; *
*nam & ſellâ imperatoriâ ſeſſitare in theatro, & ignem de more*
*præferri patiebatur. * Ignem verò inter cętera ſummi imperij atque
honoris inſignia ſupremum locum obtinuiſſe ex eo colligitur,
quòd idem Commodus hunc vnum non conceſſit Martiæ concu-
binæ, quam, vt Herodianus in eodem lib. 1. loquitur, *propè vxo-*
*ris loco habebat, ſic, vt, præter ignem, omnes honores, velut Au-*
*guſtæ, tribuerentur. *
que præcedentem, quaſi faculam præferentem, in omnibus ſe-
quendum explicarent: An vt quaſi Lucifer Auroram ferens præ-
cederet Solem, nam ipſe Rex Solis in morem coronâ radijs diſtin-
ctâ redimitus procedebat? An vt imaginem imperij, cui nihil,
quemadmodum & igni, reſiſtere valeat, oſtentarent? Quin &
apud ipſos Cæſares ſupremæ maieſtatis inſigne fuiſſe ignem vel ex
eo liquet, quod Pertinax à milite populoque Auguſtus declaratus,
& in aulam imperatoriam per noctem deductus, *poſtquam diluxit,*
*in curiam ſe contulit, neque ignem ſibi præ ferri, neque vlla prin-*
*cipatus inſignia paſſus attolli, donec Senatus ſententiam ſcitare-*
*tur*, vt Scribit Herodianus lib. 2. Contra verò Nigrum ab exercitu
populoque in Syriâ ſalutatum Imperatorem atque Auguſtum, ami-
ctum imperatoriâ purpurâ, *præcedente etiam igni, in Antiochiæ*
*primùm templa, mox ad ſuas ædes deduxerunt*, vt eodem lib. 2.
idem Author tradit: & ex lib. 7. in Gordiani inauguratione, cum
omnis imperatoria pompa adhiberetur, *ignis de more præfereba-*
*tur, vt ſpeciem fortunamque, exiguum ſanè ad tempus, Roma-*
*næ ciuitatis Garthago repræſentaret. * Id quod Cæſarum pariter
vxoribus conceſſum fuiſle perſpicuum fit ex eodem Herodiano lib.
1. Commodus enim Lucillæ Sorori natu maximæ, quæ fuerat L.
Veri Imperatoris vxor, *priſtinum honorem reliquit vſurpandum; *
*nam & ſellâ imperatoriâ ſeſſitare in theatro, & ignem de more*
*præferri patiebatur. * Ignem verò inter cętera ſummi imperij atque
honoris inſignia ſupremum locum obtinuiſſe ex eo colligitur,
quòd idem Commodus hunc vnum non conceſſit Martiæ concu-
binæ, quam, vt Herodianus in eodem lib. 1. loquitur, *propè vxo-*
*ris loco habebat, ſic, vt, præter ignem, omnes honores, velut Au-*
*guſtæ, tribuerentur. *
Vt &
ego pariter, inquit Dandulus, aliquid afferam in ignis
commendationem, obſeruo tantam illi ineſſe dignitatem, vt nul-
la gens fuerit, cuius mentem aut religio obſtrinxerit, aut ſuper-
ſtitio occupârit, quæ Ignem, vt proprium Numinis munus, & il-
luſtrem Diu initatis characterem non adhibuerit, lucernas & faces
accenſas in templis & delubris proponendo. Sic Callimachus in
hymno Apoll. canit æternum ignem in Apollinis fano. Ignis Ve-
ſtæ perpetuus & ſempiternus omnium Scriptorum calamo ad nau-
ſeam vſque celebratur. Diuinæ literæ commemorant &
commendationem, obſeruo tantam illi ineſſe dignitatem, vt nul-
la gens fuerit, cuius mentem aut religio obſtrinxerit, aut ſuper-
ſtitio occupârit, quæ Ignem, vt proprium Numinis munus, & il-
luſtrem Diu initatis characterem non adhibuerit, lucernas & faces
accenſas in templis & delubris proponendo. Sic Callimachus in
hymno Apoll. canit æternum ignem in Apollinis fano. Ignis Ve-
ſtæ perpetuus & ſempiternus omnium Scriptorum calamo ad nau-
ſeam vſque celebratur. Diuinæ literæ commemorant &