107Fo.51
LIBELLUSDELO-
corum describendorum ratione, Et de
eorum distantiis inueniendis, nunꝗ̃ antehac visus.
PER GEMMAM FRISIUM.
corum describendorum ratione, Et de
eorum distantiis inueniendis, nunꝗ̃ antehac visus.
PER GEMMAM FRISIUM.
MAGNIFICO VIRO D. THOMAE
Bombelli, Gemma Frisius S. D. P.
Bombelli, Gemma Frisius S. D. P.
NOn adeo nuper est, Magnifice vir, quod semel hunc
librum amicorum impulsibus emendatũ sic satis pro
eo tempore studiosis reddiderim. Qua sane in re neq;
oleum neq; operã mihi perdidisse videor: nam praeter omnia ex-
emplaria, quae id temporis excusa sunt, iam passim alia desyde
rantur. Quanꝗ̃ laudem hanc non equidem iure mihi ucndicare
possim, sed potius autorẽ spectet suum. At nonnihil etiam nobis
cedet, si vetus exemplar cum nostro conferatur, adde etiã nisi
nostro impulsu factum fuisset, nunꝗ̃ in tam multorum manus
peruenisset. Iam vero uti ſtudioſorũ sedulitati non desim, desy-
deratum a nõnullis librum, elimatis quae tunc per oscitantiam
(ut fit nonnunꝗ̃) mendis, penitus tersum, et ex omni parte suis
conſtantẽ partibus affero: et quo gratior, imo utilior sit, adieci
nonnulla, quae ut in hoc opere ad perfectionem artis desyderari
possent, ita etiam a nemine antea (quod sciam equidẽ) eo modo
ad lucem perducta sunt. Quum aũt ita hodie sint mores, si quis
quid facit in arte aliqua, hoc sine patrono in publicum nõ pro-
deat, nulla hóneſta excusatione praetermittere possum, quin hoc
noſtrũ quantulumcunq; laboris tibi tuæq́ protectioni comman
dem: et si scio te (ut es gloriae minime anidus) aegre laturum, si
quis quocunq; modo nomen tuum satis praeter hoc clarũ laudi-
bus efferre velit. Vincit enim me cum in oẽs, tum vero maxime
in doctos tua humanitas, qua semper neq; molestiis, neq; impen
sis parcens, eos promoves, & tanquam Mecoenas alis & foves.
Gratus igitur sit hic noster exiguus conatus, quem pòſt
(si Dii favent) maiora sequentur. Vale.
librum amicorum impulsibus emendatũ sic satis pro
eo tempore studiosis reddiderim. Qua sane in re neq;
oleum neq; operã mihi perdidisse videor: nam praeter omnia ex-
emplaria, quae id temporis excusa sunt, iam passim alia desyde
rantur. Quanꝗ̃ laudem hanc non equidem iure mihi ucndicare
possim, sed potius autorẽ spectet suum. At nonnihil etiam nobis
cedet, si vetus exemplar cum nostro conferatur, adde etiã nisi
nostro impulsu factum fuisset, nunꝗ̃ in tam multorum manus
peruenisset. Iam vero uti ſtudioſorũ sedulitati non desim, desy-
deratum a nõnullis librum, elimatis quae tunc per oscitantiam
(ut fit nonnunꝗ̃) mendis, penitus tersum, et ex omni parte suis
conſtantẽ partibus affero: et quo gratior, imo utilior sit, adieci
nonnulla, quae ut in hoc opere ad perfectionem artis desyderari
possent, ita etiam a nemine antea (quod sciam equidẽ) eo modo
ad lucem perducta sunt. Quum aũt ita hodie sint mores, si quis
quid facit in arte aliqua, hoc sine patrono in publicum nõ pro-
deat, nulla hóneſta excusatione praetermittere possum, quin hoc
noſtrũ quantulumcunq; laboris tibi tuæq́ protectioni comman
dem: et si scio te (ut es gloriae minime anidus) aegre laturum, si
quis quocunq; modo nomen tuum satis praeter hoc clarũ laudi-
bus efferre velit. Vincit enim me cum in oẽs, tum vero maxime
in doctos tua humanitas, qua semper neq; molestiis, neq; impen
sis parcens, eos promoves, & tanquam Mecoenas alis & foves.
Gratus igitur sit hic noster exiguus conatus, quem pòſt
(si Dii favent) maiora sequentur. Vale.
Antuerpiae prid. kal. Febr. Anno. 1533.