Borelli, Giovanni Alfonso - De motionibus naturalibus a gravitate pendentibus

Borelli, Giovanni Alfonso, De motionibus naturalibus a gravitate pendentibus, 1670

None
Concordance
Figures
Thumbnails

List of thumbnails

< >

221	222
223	224
225	226
227	228
229	230

< >

Cap. 5. de ae-
ris grauitate
æquilibrio,
ſtructura, &
vi elaterią
eius.

PROP. CV.

Exponitur quare, & quando aer relictus in fiſtula Torri-
celliana altitudinem mercurij conſuetam deprimere
debeat; & ſimul traditur modus menſurandi
maximam aeris dilatationem.

EX Roberuallij pulcherrima obſeruatione illius
veſicæ cyprinæ, quæ in vacuo fiſtulæ dilatatur
ego conieci reperiri facilè poſſe in eodem Torricel-
liano inſtrumento maximam amplitudinem, ad quam
aer non compreſſus à vi externa, & in ſua libertatę
relictus dilatari queat, quæ dilatatio certum, ac de-
terminatum ſpatium in vacuo Torricelliano occupa-
ret, quod nimirum ſufficienter exciperet maximam
eiuſdem aeris expanſionem. Hinc poſtea deducebam
molem aeris, quæ præcisè ſpatium vacuum in Tor-
ricelliano inſtrumento occuparet (quam molem me-
diocrem appellabimus) non poſſe deorsùm impelle-
re, & magis comprimere ſuperficiem ſupremam mer-
curij ſtagnantis, ac proindè omnes moles aeris mi-
nores illa, & ideò minus ſpatium poſt totalem eo-
rum dilatationem exigentes non poſſe prædictam
mercurij ſupremam ſuperficiem deprimere, cum è con-
trà moles omnes acris excedentes ſupradictam me-
diocrem molem, & ideò exigentes amplius ſpa-
tium deprimere neceſſariò ſupremam mercurij ſuper-
ficiem in fiſtula infra conſuetam altitudinem vnius
cubiti, & quadrantis.

Text layer

Text normalization

Search