109103IN LIB. DE COLORIBVS.
ta &
atramẽto, vt palàm eſt.
quinetiam nonnulla, ani-
maliũ ſanie, vt purpurę, quę halurgum, quam vocant
ſaturatam purpuram reddit. Similiter multa tingun-
tur vino, multa fumo: quæ notiora ſunt, quàm vt
exemplis indigeant. Aliqua lixiuio, vt libri huius ini-
tio fuit declaratum. nonnulla mari, vt iam demon-
ſtratum fuit ex Problematibus Ariſtotelis, primo ca-
pite. mare enim pilos, capillos, & cutim ruffo colore
imbuit. Denique concludit, quòd omnia quibus pro
prii ſunt colores, cùm tinguntur, colorẽ mutuantur
ab iis quæ tingunt. Vel hoc, & omnino quæ colores
habent proprios, ſignificat omnia, quæ ſuos habent
colores, tingendi facultate eſſe prædita. prior tamen
expoſitio, ni fallor, rectius reſpondet inductioni. Cæ-
terùm hîc alter codex, qui ferè cum impreſsis conſen
tit, nonnihil variat; quod indicare libuit, ne quid in
noſtra diligẽtia deſideraretur. habet autẽ hoc modo,
πο{λλ}ὰ \`ꝗ̃ {γὰρ} τοῖσ ἄνθεσϊ βά{πτ}ετ{αι} τοῖσ φυὸ'ꝗ̃οισ. πο{λλ}ὰ {δὲ} ρἵ-
ζ{αι}σ. πο{λλ}ὰ {δὲ} φλοιοῖσ ἢ φύ{λλ}οισ, ἢ καρποῖσ. ἔ τι {δὲ} & c. quod
eſt, multa enim floribus tinguntur terra naſcentibus,
multa radicibus, multa corticibus, aut foliis, aut fru-
ctibus. Præterea, & c. quæ tamen parum admodum
ab excuſis differunt. SEMPER ENIM.) Vbi gene-
ratim demonſtrauit, quænam ſint illa quæ tingant:
iam modum quo tingunt indicat ſimúlque oſtendit,
quo pacto color ſubit corpora, illíſq. adheret: & red-
dit rationem, quare tinctores vtantur aſtringẽtibus,
ceu galla & chalcantho quod nuncupant vitriolum.
Inquit igitur, quòd ſemper ab omnibus iam enume-
ratis rebus tingentib. ſuſcipiunt colores ea quæ tin-
guntur. non qurdem, quando iuxta ſeinuicem collo-
cantur, aut cum ſimul miſcentur: ſed vnà cum humi-
do & calido; in cortinis ſcilicet tinctorum, in
maliũ ſanie, vt purpurę, quę halurgum, quam vocant
ſaturatam purpuram reddit. Similiter multa tingun-
tur vino, multa fumo: quæ notiora ſunt, quàm vt
exemplis indigeant. Aliqua lixiuio, vt libri huius ini-
tio fuit declaratum. nonnulla mari, vt iam demon-
ſtratum fuit ex Problematibus Ariſtotelis, primo ca-
pite. mare enim pilos, capillos, & cutim ruffo colore
imbuit. Denique concludit, quòd omnia quibus pro
prii ſunt colores, cùm tinguntur, colorẽ mutuantur
ab iis quæ tingunt. Vel hoc, & omnino quæ colores
habent proprios, ſignificat omnia, quæ ſuos habent
colores, tingendi facultate eſſe prædita. prior tamen
expoſitio, ni fallor, rectius reſpondet inductioni. Cæ-
terùm hîc alter codex, qui ferè cum impreſsis conſen
tit, nonnihil variat; quod indicare libuit, ne quid in
noſtra diligẽtia deſideraretur. habet autẽ hoc modo,
πο{λλ}ὰ \`ꝗ̃ {γὰρ} τοῖσ ἄνθεσϊ βά{πτ}ετ{αι} τοῖσ φυὸ'ꝗ̃οισ. πο{λλ}ὰ {δὲ} ρἵ-
ζ{αι}σ. πο{λλ}ὰ {δὲ} φλοιοῖσ ἢ φύ{λλ}οισ, ἢ καρποῖσ. ἔ τι {δὲ} & c. quod
eſt, multa enim floribus tinguntur terra naſcentibus,
multa radicibus, multa corticibus, aut foliis, aut fru-
ctibus. Præterea, & c. quæ tamen parum admodum
ab excuſis differunt. SEMPER ENIM.) Vbi gene-
ratim demonſtrauit, quænam ſint illa quæ tingant:
iam modum quo tingunt indicat ſimúlque oſtendit,
quo pacto color ſubit corpora, illíſq. adheret: & red-
dit rationem, quare tinctores vtantur aſtringẽtibus,
ceu galla & chalcantho quod nuncupant vitriolum.
Inquit igitur, quòd ſemper ab omnibus iam enume-
ratis rebus tingentib. ſuſcipiunt colores ea quæ tin-
guntur. non qurdem, quando iuxta ſeinuicem collo-
cantur, aut cum ſimul miſcentur: ſed vnà cum humi-
do & calido; in cortinis ſcilicet tinctorum, in