125105DE ARCHITEC. LIB. III.
faſciæ parte octaua, ſed qui ſub ſumma eſt, ſcalpitur baccis filo cum verticillis in-
ſutis, qui verò eſt ſub media, eſt verluti resticula.
34[Figure 34]Corinthia Coronix, Zophorus, & Epiſtylium.ſutis, qui verò eſt ſub media, eſt verluti resticula.
Capitulum Corin-
thium eſt veluti præ-
altum deformatũ vas,
ab angustia in latitu-
dinem paulatim ſeſe
laxans, effigie calathi,
cui abac{us} ſit pro oper-
culo. Ipſi{us} vaſis reſu-
pinum per ambitum
labrum æquat ampli-
tudine ſiue altitudine
craßitudinem colum-
næ infimam. Fundi au-
tem latitudo eſt quan-
tum ſummi ſcapi hypo-
trachelium ſiue cõtra-
ctura. Veſtitum achan-
ti folys vas, altitudine
cum abaco æquabit co-
lumnæ amplitudinem Hac parte ſequimur Vitruuium: quid ipſi cenſeam{us}, indica-
bim{us} libro quarto. Abaci craßitudo erit ſeptima toti{us} altitudinis parte, ſed ei{us}
diuiſi in partes tres, duæ dabuntur abaco: tertia relinquetur cymatio cum ei{us} re-
gula, quæ dimidia ipſi{us} eſt pars. Quod altitudinis facto abaco restat, id dimenſum
in partes tres, triplici etiam foliorum differentia vestitur. Nam ſunt ima octo, ſunt
quæ ad du{as} vſque partes ſurgunt, naſcuntur & tertia ex caulib{us}, qui octo ſunt
cum mediorum foliorum altitudine librati, minima ſedecim, quæ ad abacum perti-
nent, hoc eſt, quæ nat{as} ex ſe clauicul{as} abacum excipientes ſubuestiunt. Iſtud hic
videtur cum alibi, tum apertißimè in Fantheone, & porticu, quæ eſt ante ædem
D. Angeli, quam nonnulli Mercurij fuiſſe, alij Iunonis malunt, à proximo alteru-
tri{us} templo, cui{us} extant columnæ aliquot: ſed ſeiunctam fuiſſe, qui Architectu-
ram nouit, intelliget. Clauiculæ, vt redeam{us}, vnde digreßi ſum{us}, bipartito diſpa-
rantur, ita vt earum craßiores partes in abaci angulos ſingulos protendantur, ef-
ficiant\’ volut{as}, id eſt maiores helices in vniuerſum octo: ſed enim binæ in angu-
los conueniant: alteræ verò ſubtiliores partes ſub flores procurrant (qui in frontium
abaci medio ſcalpti, totam ei{us} craßitudinem reſupini & in frontem inclinati occu-
pant) reddant\’ volutul{as}, id eſt, minores helices totidẽ. Singulæ frontes ima duo fo-
lia ostendunt: vnum tantummodo ex medijs ad floris perpendiculum, alijs ſub an-
gulis existentib{us}. Inter hæc & illud ſurgunt ſinguli caules. Flores ſunt quatuor,
ſinguli in ſingulis abaci ſinuatis frontib{us} deformati: qui in eis, quæ maximè mihi
probantur, capitulis, ex cauliculis poſt folia media ſurgentib{us} naſcuntur.
thium eſt veluti præ-
altum deformatũ vas,
ab angustia in latitu-
dinem paulatim ſeſe
laxans, effigie calathi,
cui abac{us} ſit pro oper-
culo. Ipſi{us} vaſis reſu-
pinum per ambitum
labrum æquat ampli-
tudine ſiue altitudine
craßitudinem colum-
næ infimam. Fundi au-
tem latitudo eſt quan-
tum ſummi ſcapi hypo-
trachelium ſiue cõtra-
ctura. Veſtitum achan-
ti folys vas, altitudine
cum abaco æquabit co-
lumnæ amplitudinem Hac parte ſequimur Vitruuium: quid ipſi cenſeam{us}, indica-
bim{us} libro quarto. Abaci craßitudo erit ſeptima toti{us} altitudinis parte, ſed ei{us}
diuiſi in partes tres, duæ dabuntur abaco: tertia relinquetur cymatio cum ei{us} re-
gula, quæ dimidia ipſi{us} eſt pars. Quod altitudinis facto abaco restat, id dimenſum
in partes tres, triplici etiam foliorum differentia vestitur. Nam ſunt ima octo, ſunt
quæ ad du{as} vſque partes ſurgunt, naſcuntur & tertia ex caulib{us}, qui octo ſunt
cum mediorum foliorum altitudine librati, minima ſedecim, quæ ad abacum perti-
nent, hoc eſt, quæ nat{as} ex ſe clauicul{as} abacum excipientes ſubuestiunt. Iſtud hic
videtur cum alibi, tum apertißimè in Fantheone, & porticu, quæ eſt ante ædem
D. Angeli, quam nonnulli Mercurij fuiſſe, alij Iunonis malunt, à proximo alteru-
tri{us} templo, cui{us} extant columnæ aliquot: ſed ſeiunctam fuiſſe, qui Architectu-
ram nouit, intelliget. Clauiculæ, vt redeam{us}, vnde digreßi ſum{us}, bipartito diſpa-
rantur, ita vt earum craßiores partes in abaci angulos ſingulos protendantur, ef-
ficiant\’ volut{as}, id eſt maiores helices in vniuerſum octo: ſed enim binæ in angu-
los conueniant: alteræ verò ſubtiliores partes ſub flores procurrant (qui in frontium
abaci medio ſcalpti, totam ei{us} craßitudinem reſupini & in frontem inclinati occu-
pant) reddant\’ volutul{as}, id eſt, minores helices totidẽ. Singulæ frontes ima duo fo-
lia ostendunt: vnum tantummodo ex medijs ad floris perpendiculum, alijs ſub an-
gulis existentib{us}. Inter hæc & illud ſurgunt ſinguli caules. Flores ſunt quatuor,
ſinguli in ſingulis abaci ſinuatis frontib{us} deformati: qui in eis, quæ maximè mihi
probantur, capitulis, ex cauliculis poſt folia media ſurgentib{us} naſcuntur.