137DE COLORIBVS.
ximustenebricoſa eſt, &
non diapha@@a, ſed quę lucidi
tatẽ prohibeat: verùm ſua natura cum ſit expers colo-
ris, coloratur cũ miſcetur, ex ignis actione purgatur
et fit alba. cuius indicium eſt, cinis. Eſt igitur alba ſed
opaca, id eſt nõ 'tranſlucida. Sunt deniq. in miſtis, puta
animalib. plãtis & metallis, colores, quorũ naturã prę
ſenti diſputatione venamur. atq. hactenus de corpore
conſequens eſt vt eadem ratione perſpicuum explice
mus. De hoc ſatis prolixè & apertè li. primo Quęſtio
num naturalium, & ſecundo de Anima agit Alexan-
der. Verùm vt omnia paucis colligamus, ſcire licet,
perſpicuũ ſiue diaphanum, quod Gręcis δϊαφανὲσ VO-
catur; trãſlucidum, & tranſparẽs, & perlucidum Lati
nis quoq. dici poſſe: vt διαφάν*α008 perſpicuitatẽ: & hoc
dicitur vt eſt medium videndi: & vt eſt medium au-
diendi, διεχ α dicũtur, vt eſt medium odorandi aër &
aqua dioſma dicũtur ob inſitam illis vim qui pręſtare
ſingulis animę poteſtatib. officiũ poſsint. Eſt & ἐπϊφά
ν*α Gręcis quãſuperficiẽ nominare priſcis libuit, qua
ſi ſit ſuperna facies. Cùm autẽ hęc ἀπὸτ{οῦ} φ{αί}νομ{αι} dedu
cantur, quod eſt appareo, omnia apparentiam vt ita
dicam, quandam nobis denotabunt. verùm quoniam
quędam apparẽt ſuprà & in profundo, quędam ſuprà
tantũ: ea quę tranſparent, & vndiq. perlucent, vt tam
ſumma et ſuperna pars, quam ima & intima conſpi-
ciatur, proprie διαφανῆ, & perſpicua nominantur. eave
rò, quorum extrema tantũ apparent, non quę ſunt in
profundo ἐπιφανῆ dici poſſunt, quorũ. s. ἐπιφάν*α id eſt
ſuperficies conſpicitur. His tamen cõmune nomẽ eſt
{δι}αφάν*α, id eſt perſpicuitas, etſi vniuocum & σ{υν}ώ{νυ}μο008
appellari nequit. cõuenit. n. tum primò et verè perſpi-
cuis, quę ſecundũ ſe tota apparent; tum iis, quę ſecun-
dum extremã partem ſunt perſpicua. Huic
tatẽ prohibeat: verùm ſua natura cum ſit expers colo-
ris, coloratur cũ miſcetur, ex ignis actione purgatur
et fit alba. cuius indicium eſt, cinis. Eſt igitur alba ſed
opaca, id eſt nõ 'tranſlucida. Sunt deniq. in miſtis, puta
animalib. plãtis & metallis, colores, quorũ naturã prę
ſenti diſputatione venamur. atq. hactenus de corpore
conſequens eſt vt eadem ratione perſpicuum explice
mus. De hoc ſatis prolixè & apertè li. primo Quęſtio
num naturalium, & ſecundo de Anima agit Alexan-
der. Verùm vt omnia paucis colligamus, ſcire licet,
perſpicuũ ſiue diaphanum, quod Gręcis δϊαφανὲσ VO-
catur; trãſlucidum, & tranſparẽs, & perlucidum Lati
nis quoq. dici poſſe: vt διαφάν*α008 perſpicuitatẽ: & hoc
dicitur vt eſt medium videndi: & vt eſt medium au-
diendi, διεχ α dicũtur, vt eſt medium odorandi aër &
aqua dioſma dicũtur ob inſitam illis vim qui pręſtare
ſingulis animę poteſtatib. officiũ poſsint. Eſt & ἐπϊφά
ν*α Gręcis quãſuperficiẽ nominare priſcis libuit, qua
ſi ſit ſuperna facies. Cùm autẽ hęc ἀπὸτ{οῦ} φ{αί}νομ{αι} dedu
cantur, quod eſt appareo, omnia apparentiam vt ita
dicam, quandam nobis denotabunt. verùm quoniam
quędam apparẽt ſuprà & in profundo, quędam ſuprà
tantũ: ea quę tranſparent, & vndiq. perlucent, vt tam
ſumma et ſuperna pars, quam ima & intima conſpi-
ciatur, proprie διαφανῆ, & perſpicua nominantur. eave
rò, quorum extrema tantũ apparent, non quę ſunt in
profundo ἐπιφανῆ dici poſſunt, quorũ. s. ἐπιφάν*α id eſt
ſuperficies conſpicitur. His tamen cõmune nomẽ eſt
{δι}αφάν*α, id eſt perſpicuitas, etſi vniuocum & σ{υν}ώ{νυ}μο008
appellari nequit. cõuenit. n. tum primò et verè perſpi-
cuis, quę ſecundũ ſe tota apparent; tum iis, quę ſecun-
dum extremã partem ſunt perſpicua. Huic