131105LIBER V. CAPUT IV.
Harmonia autem eſt muſica literatura obſcura et difficilis, maxime qui-
dem, quibus Graecae literae non ſunt notae, quam ſi volumus explicare,
neceſſe eſt etiam Graecis verbis uti, quod nonnulla eorum Latinas non
habent appellationes. Itaque (ut potero) quam apertiſſime ex Ariſtoxeni
ſcripturis interpretabor, et ejus diagramma ſubſcribam, ſinitionesque ſoni-
tuum deſignabo; uti, qui diligentius attenderit, facilius percipere poſſit.
Vox enim mutationibus cum flectitur, alias fit acuta, alias gravis: duo-
busque modis movetur; e quibus unus habet effectus continuatos, alter
diſtantes. Continua vox neque in finitionibus conſiſtit, neque in loco
ullo, efficitque terminationes non apparentes, intervalla autem media pa-
tentia, uti ſermone cum dicimus, ſol, lux, flos, nox. Nunc enim nec
unde incipit, nec ubi deſinit intelligitur, ſed neque ex acuta facta eſt gravis, nec ex gravi acuta apparet auribus. Per diſtantiam autem e contrario. Namque cum flectitur in mutatione vox, ſtatuit ſe in alicu-
jus ſonitus ſinitionem; deinde in alterius; et id ultro citroque crebro fa-
ciendo inconſtans apparet ſenſibus, uti in cantionibus cum flectentes voces varietatem facimus modulationis. Itaque intervallis ea cum verſa-
tur, et unde initium fecit, et ubi deſiit, apparet in ſonorum patentibus
finitionibus. Mediana autem carentia intervallis obſcurantur. Genera vero modulationum ſunt tria. Primum quod Graeci nominant ὰρμονίαν
ſecundum, χρῶμα tertium, διάτονον. Eſt autem harmoniae modulatio ab
1234
dem, quibus Graecae literae non ſunt notae, quam ſi volumus explicare,
neceſſe eſt etiam Graecis verbis uti, quod nonnulla eorum Latinas non
habent appellationes. Itaque (ut potero) quam apertiſſime ex Ariſtoxeni
ſcripturis interpretabor, et ejus diagramma ſubſcribam, ſinitionesque ſoni-
tuum deſignabo; uti, qui diligentius attenderit, facilius percipere poſſit.
Vox enim mutationibus cum flectitur, alias fit acuta, alias gravis: duo-
busque modis movetur; e quibus unus habet effectus continuatos, alter
diſtantes. Continua vox neque in finitionibus conſiſtit, neque in loco
ullo, efficitque terminationes non apparentes, intervalla autem media pa-
tentia, uti ſermone cum dicimus, ſol, lux, flos, nox. Nunc enim nec
unde incipit, nec ubi deſinit intelligitur, ſed neque ex acuta facta eſt gravis, nec ex gravi acuta apparet auribus. Per diſtantiam autem e contrario. Namque cum flectitur in mutatione vox, ſtatuit ſe in alicu-
jus ſonitus ſinitionem; deinde in alterius; et id ultro citroque crebro fa-
ciendo inconſtans apparet ſenſibus, uti in cantionibus cum flectentes voces varietatem facimus modulationis. Itaque intervallis ea cum verſa-
tur, et unde initium fecit, et ubi deſiit, apparet in ſonorum patentibus
finitionibus. Mediana autem carentia intervallis obſcurantur. Genera vero modulationum ſunt tria. Primum quod Graeci nominant ὰρμονίαν
ſecundum, χρῶμα tertium, διάτονον. Eſt autem harmoniae modulatio ab
1234