Bošković, Ruđer Josip
,
Theoria philosophiae naturalis redacta ad unicam legem virium in natura existentium
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Notes
Handwritten
Figures
Content
Thumbnails
Table of handwritten notes
<
1 - 4
[out of range]
>
<
1 - 4
[out of range]
>
page
|<
<
(84)
of 389
>
>|
<
echo
version
="
1.0RC
">
<
text
xml:lang
="
la
"
type
="
free
">
<
div
type
="
section
"
level
="
0
"
n
="
0
">
<
p
>
<
s
xml:space
="
preserve
">
<
pb
o
="
84
"
file
="
0136
"
n
="
136
"
rhead
="
THEORIÆ
"/>
alicubi intervallum inter duos proximos limites ſit etiam in
<
lb
/>
<
note
position
="
left
"
xlink:label
="
note-0136-01
"
xlink:href
="
note-0136-01a
"
xml:space
="
preserve
">& reſpectu ori-
<
lb
/>
ginis abſciſſa-
<
lb
/>
rum, poſitos
<
lb
/>
o
<
unsure
/>
rdine quocun-
<
lb
/>
que.</
note
>
quacunque ratione majus, quam ſit diſtantia præcedentis ab
<
lb
/>
origine abſciſſarum A, alibi in intervallo vel exiguo, vel in-
<
lb
/>
genti ſint quamplurimi inter ſe ita proximi, ut a ſe invicem
<
lb
/>
diſtent minus, quam pro quovis aſſumpto, aut dato interval-
<
lb
/>
lo. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">Id evidenter fluit ex eo ipſo, quod poſſint ſectiones cur-
<
lb
/>
væ cum axe haberi quotcunque, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">ubicunque. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">Sed ex eo,
<
lb
/>
quod arcus curvæ ubicunque poſſint habere poſitiones quaſ-
<
lb
/>
cunque, cum ad datas curvas accedere poſſint, quantum li-
<
lb
/>
buerit, ſequitur, quod limites ipſi cohæſionis poſſint alii aliis
<
lb
/>
eſſe utcunque validiores, vel languidiores, atque id quocun-
<
lb
/>
que ordine, vel ſine ordine ullo; </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">ut nimirum etiam ſint in mi-
<
lb
/>
noribus diſtantiis alicubi limites validiſſimi, tum in majori-
<
lb
/>
bus languidiores, deinde itidem in majoribus multo validio-
<
lb
/>
res, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">ita porro; </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">cum nimirum null’is ſit nexus neceſſarius
<
lb
/>
inter diſtantiam limitis ab origine abſciſſarum, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">ejus vali-
<
lb
/>
ditatem pendentem ab inclinatione, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">receſſu arcus ſecantis
<
lb
/>
reſpectu axis, quod probe notandum eſt, futurum nimirum uſui
<
lb
/>
ad oſtendendum, tenacitatem, ſive cohæſionem, a denſitate
<
lb
/>
non pendere.</
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
"/>
</
p
>
<
p
>
<
s
xml:space
="
preserve
">184. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">In utroque limitum genere ſieri poteſt, ut curva in
<
lb
/>
<
note
position
="
left
"
xlink:label
="
note-0136-02
"
xlink:href
="
note-0136-02a
"
xml:space
="
preserve
">Quæ poſitio re-
<
lb
/>
ctæ tangentis
<
lb
/>
curvam in li-
<
lb
/>
mite rariſſima,
<
lb
/>
quæ frequentiſ-
<
lb
/>
f
<
unsure
/>
ima. Arcus
<
lb
/>
exigui hinc &
<
lb
/>
inde æquales,
<
lb
/>
& ſ
<
unsure
/>
imiles.</
note
>
ipſo occurſu cum axe pro tangente habeat axem ipſum, ut ha-
<
lb
/>
beat ordinatam, ut aliam rectam aliquam inclinatam. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">In pri-
<
lb
/>
mo caſu maxime ad axem accedit, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">initio ſaltem languidiſ-
<
lb
/>
ſimus eſt limes; </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">in ſecundo maxime recedit, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">initio ſaltem
<
lb
/>
eſt validifſimus; </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">fed hi caſus debent eſſe rariſſimi, ſi uſpiam
<
lb
/>
funt: </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">nam cum ibi debeat & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">axem ſecare curva, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">progredi,
<
lb
/>
adeoque ſecari in puncto eodem ab ordinata producta, debe-
<
lb
/>
bit habere flexum contrarium, ſive mutare directionem flexus,
<
lb
/>
quod utique fit, ubi curva & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">rectam tangit ſimul, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">ſecat.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">Rariſſimos tamen debere eſſe ibi hos flexus, vel potius nul-
<
lb
/>
los, conſtat ex eo, quod flexus contrarii puncta in quovis
<
lb
/>
finito arcu datæ curvæ cujuſvis numero ſinito eſſe debent, ut
<
lb
/>
in Theoria curvarum demonſtrari poteſt, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">alia puncta ſunt
<
lb
/>
infinita numero, adeoque illa cadere in interſectiones eſt infini-
<
lb
/>
ties improbabilius. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">Poſſunt tamen ſæpe cadere prope limi-
<
lb
/>
tes: </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">nam in ſingulis contorſionibus curvæ ſaltem ſinguli fle-
<
lb
/>
xus contrarii eſſe debent. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">Porro quamcunque directionem ha-
<
lb
/>
buerit tangens, ſi accipiatur exiguus arcus hinc, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">inde a
<
lb
/>
limite, vel maxime accedet ad rectam, vel habebit curva-
<
lb
/>
turam ad ſenſum æqualem, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">ad ſenſum æquali lege progre-
<
lb
/>
dientem utrinque, adeoque vires in æquali diſtantia exigua
<
lb
/>
a limite erunt ad ſenſum hinc, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">inde æquales; </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">ſed diſtantiis
<
lb
/>
auctis poterunt & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">diu æqualitatem retinere, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">cito etiam ab
<
lb
/>
ea recedere.</
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
"/>
</
p
>
<
p
>
<
s
xml:space
="
preserve
">185. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">Hi quidem ſunt limites per interſectionem curvæ
<
lb
/>
<
note
position
="
left
"
xlink:label
="
note-0136-03
"
xlink:href
="
note-0136-03a
"
xml:space
="
preserve
">Tranſitus per
<
lb
/>
infinitum c
<
gap
/>
</
note
>
cum axe, viribus evaneſcentibus in ipſo limite. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">At </
s
>
</
p
>
</
div
>
</
text
>
</
echo
>