152146SIM. PORTII COMMENTAR.
ſcrepent ob prædictas cauſas.
Cæterũ quoniam mul-
ta tam in ſuperiori quàm in præſenti cõtextu deſunt
in altero manuſcripto: & multa aliter leguntur: libet
totum locum ob oculos ponere, vt cuilibet ſuum ſit
iudicium. et primùm prima illa proximi textus verba,
ῥάδιον {δὲ} τοῦτο ἐκ πο{λλ}ων σ{υν}@δ{εῖ}ν, hoc eſt, facile autem
hoc eſt ex multis contueri, deſunt: dein ſequitur ſic,
{καὶ} τῶν κ{αρ}πῶνἔνιοι, πο{λλ}ὰσ διαφορὰσ {καὶ} χρωμά {των}, κ{αὶ} ὀσ-
μων, κ{αὶ} χυμ{ωο}ν, ἅμα {τῆ} πέψ{ει} λαμβάν{ου}σϊ. {τά} \`ꝗ̃ ο{ὖν} φύ{λλ}α διὰ
μϊκρότη{τα} τῆσ τροφῆσ {τα}χέωσ ἐκπέ{ττ}ετ{αι} {καὶ} μάλιςα συμβ{αί}-
ν{ει} πρότερον {τῶν} ἀνθων {τὰ} ἄκρα. οἱ {δὲ} κα{ρπ}οί, διὰ {τὸ} πλῆθοσ τῆσ
ὑ{γρ}ασίασ, {εἰ}σ πάασ ἅμα {τῆ} πέψ{ει} 024 κα{τὰ} φύσϊν χρόασ με{τα}-
βά{λλ}{ου}σιν. ὥσπερ {καὶ} {ἐπὶ} {τῶν} βα{πτ}ομένων ἱματίων γίνε □. ἀνά γκη {δὲ}, {καὶ}
{τὰ}\`ꝗ̃ ὑπερβὰ{λλ}{ει}ν, {τὰ} {δὲ} ἀπολ{εί}π{ει}ν {τῶν} κα{τὰ} φύσϊν χρομά{των}. ꝗ
{το} τῶν\`ꝗ̃ ἀτελῆ, {τῶν} {δὲ} τελ{εί}αν γίνεσθ{αι} τ{ὴν} πέψιν. hoc eſt, &
fructuum nonnulli, multas differentias & colorũ, &
odorum, & ſaporum, vnà cum concoctione conci-
piunt. folia igitur, propter alimonii paucitatem, cele-
riter excoquuntur. ac maximè accidit, prius florum
extrema. at fructus, propter humoris copiam, in o-
mnes vnà cum concoctione ſecundum naturam co-
lores mutantur. quemadmodum & in veſtibus quæ
tinguntur euenit. Neceſſe autem eſt, quoſdam exupe
rare, & quoſdam deficere, ab iis qui ſecundum natu-
ram ſunt coloribus; propterea quòd aliorum ſit im-
perfectior, & aliorum perfectior concoctio. Reliqua
verò contextus vltima verba deſunt: attamen alter co
dex habet in fine, {τὰ} \`ꝗ̃ ο{ὖν} ἄνθη {καὶ} τ{οὺ}σ κα{ρπ}{οὺ}σ ꝗ {τα}ύ{τα}σ
024 ἀιτίασ συμβ{αί}ν{ει} τοῖσ χρώμασϊν ἀ{λλ}ήλ{ων} διαφέρ{ει}ν: quem
nos ſecuti ſumus.
ta tam in ſuperiori quàm in præſenti cõtextu deſunt
in altero manuſcripto: & multa aliter leguntur: libet
totum locum ob oculos ponere, vt cuilibet ſuum ſit
iudicium. et primùm prima illa proximi textus verba,
ῥάδιον {δὲ} τοῦτο ἐκ πο{λλ}ων σ{υν}@δ{εῖ}ν, hoc eſt, facile autem
hoc eſt ex multis contueri, deſunt: dein ſequitur ſic,
{καὶ} τῶν κ{αρ}πῶνἔνιοι, πο{λλ}ὰσ διαφορὰσ {καὶ} χρωμά {των}, κ{αὶ} ὀσ-
μων, κ{αὶ} χυμ{ωο}ν, ἅμα {τῆ} πέψ{ει} λαμβάν{ου}σϊ. {τά} \`ꝗ̃ ο{ὖν} φύ{λλ}α διὰ
μϊκρότη{τα} τῆσ τροφῆσ {τα}χέωσ ἐκπέ{ττ}ετ{αι} {καὶ} μάλιςα συμβ{αί}-
ν{ει} πρότερον {τῶν} ἀνθων {τὰ} ἄκρα. οἱ {δὲ} κα{ρπ}οί, διὰ {τὸ} πλῆθοσ τῆσ
ὑ{γρ}ασίασ, {εἰ}σ πάασ ἅμα {τῆ} πέψ{ει} 024 κα{τὰ} φύσϊν χρόασ με{τα}-
βά{λλ}{ου}σιν. ὥσπερ {καὶ} {ἐπὶ} {τῶν} βα{πτ}ομένων ἱματίων γίνε □. ἀνά γκη {δὲ}, {καὶ}
{τὰ}\`ꝗ̃ ὑπερβὰ{λλ}{ει}ν, {τὰ} {δὲ} ἀπολ{εί}π{ει}ν {τῶν} κα{τὰ} φύσϊν χρομά{των}. ꝗ
{το} τῶν\`ꝗ̃ ἀτελῆ, {τῶν} {δὲ} τελ{εί}αν γίνεσθ{αι} τ{ὴν} πέψιν. hoc eſt, &
fructuum nonnulli, multas differentias & colorũ, &
odorum, & ſaporum, vnà cum concoctione conci-
piunt. folia igitur, propter alimonii paucitatem, cele-
riter excoquuntur. ac maximè accidit, prius florum
extrema. at fructus, propter humoris copiam, in o-
mnes vnà cum concoctione ſecundum naturam co-
lores mutantur. quemadmodum & in veſtibus quæ
tinguntur euenit. Neceſſe autem eſt, quoſdam exupe
rare, & quoſdam deficere, ab iis qui ſecundum natu-
ram ſunt coloribus; propterea quòd aliorum ſit im-
perfectior, & aliorum perfectior concoctio. Reliqua
verò contextus vltima verba deſunt: attamen alter co
dex habet in fine, {τὰ} \`ꝗ̃ ο{ὖν} ἄνθη {καὶ} τ{οὺ}σ κα{ρπ}{οὺ}σ ꝗ {τα}ύ{τα}σ
024 ἀιτίασ συμβ{αί}ν{ει} τοῖσ χρώμασϊν ἀ{λλ}ήλ{ων} διαφέρ{ει}ν: quem
nos ſecuti ſumus.
Τὰ {δὲ} {πο}{λλ}ὰ {τῶν} {πλ}{εί}{ςω}ν δ{έν}{δρ}ων, \`ח {τε}λ{ευ}{ταῖ}ον {γί}-
νε{ται} ξ{αν}θὰ, ꝗ \`ח {τῆ}ς {τρ}οφῆς ὑ {πο}λ{ει}π ού{ση}ς, φθ{άν} {ει}ν
{αὐ}{τὰ} {κα}{τα}ξηρ{αι}νόꝗ̃α {πρ}ότꝑον, ἢ {με}{τα}βά{λλ}*ν {εἰ}ς {τὸ}
νε{ται} ξ{αν}θὰ, ꝗ \`ח {τῆ}ς {τρ}οφῆς ὑ {πο}λ{ει}π ού{ση}ς, φθ{άν} {ει}ν
{αὐ}{τὰ} {κα}{τα}ξηρ{αι}νόꝗ̃α {πρ}ότꝑον, ἢ {με}{τα}βά{λλ}*ν {εἰ}ς {τὸ}