Valerio, Luca, De centro gravitatis solidorvm libri tres

Table of figures

< >
[Figure 191]
[Figure 192]
[Figure 193]
[Figure 194]
[Figure 195]
[Figure 196]
[Figure 197]
[Figure 198]
[Figure 199]
< >
page |< < of 283 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s>
                <pb xlink:href="043/01/161.jpg" pagenum="74"/>
              ab eo non æqualiter diſtantibus: & axis portionis ſit EF,
                <lb/>
              qui per centrum G tranſibit, vtpote parallelorum circu­
                <lb/>
              lorum centra iungens: cumque eorum vtrumque ſit à cen­
                <lb/>
              tro non æqualiter diſtantium perpendicularis, erunt eius
                <lb/>
              ſegmenta EG, GF, inæqualia. </s>
              <s>Eſto EG, maius: ſectoque
                <lb/>
              axe EF bifariam in puncto P, ſumptisque ipſarum EG,
                <lb/>
              GF, quartis partibus EH, FK, ſecetur interiecta
                <emph type="italics"/>
              K
                <emph.end type="italics"/>
              H,
                <lb/>
              in puncto Q, ita vt KQ, ad QH, ſit vt cubus ex EG,
                <lb/>
              ad cubum ex GF, & portionis ABCD, ſit centrum gra
                <lb/>
              uitatis R: quod quidem cum punctis P, Q, eſſe in axe
                <lb/>
                <figure id="id.043.01.161.1.jpg" xlink:href="043/01/161/1.jpg" number="122"/>
                <lb/>
              EF: & cylindro LM, ſuper baſim æqualem circulo ma­
                <lb/>
              ximo circa axim EF, portioni circumſcripto, reliqui eius
                <lb/>
              dempta ABCD, portione centrum grauitatis eſse Q, &
                <lb/>
              propinquius E puncto, quàm centrum grauitatis R por­
                <lb/>
              tionis ABCD, manifeſtum eſt ex ſupra demonſtratis de
                <lb/>
              maioris portionis ſphæræ centro grauitatis: portionis autem
                <lb/>
              ABCD centrum grauitatis R eſse in ſegmento EG ſe­
                <lb/>
              quitur ex antecedente. </s>
              <s>Dico PQ ad QR eſse vt ad axim
                <lb/>
              EF exceſsus, quo axis EF ſuperat tertiam partem com­
                <lb/>
              poſitæ
                <gap/>
              duabus minoribus extremis altera reſpondente
                <lb/>
              maiori extrema EG in proportione continua ipſius NG </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>