Vitruvius, M. Vitrvvivs Per Iocvndvm Solito Castigatior Factvs Cvm Figvris Et Tabvla Vt Iam Legi Et Intelligi Possit, 1511

Table of contents

< >
< >
page |< < of 256 > >|
162LIBER ex creta factum non coctum in ea foſſione, eadem ratione opertum, poſitũ
fuerit, ſi is locus aquã habuerit, cũ apertum fuerit, vas humidum erit, &
eti
am diſſoluetur ab humore, Velluſ lanæſi collocatũ erit in ea foſſura, in ſe
quenti autẽ die de eo aqua expreſſa erit, ſignificabit eum locũ habere copi-
am, Non minus ſi lucerna concinnata, olei plena, &
accenſa, in eo loco oꝑ
ta fuerit collocata, &
poſtero die nõ erit exucta, ſed habuerit reliquias olei
&
elly chnii, ipſa humida inueniet̃ indicabit eum locũ habere aquã, ideo
ꝙ omnis tepor ad ſe ducit humores, Itẽ in eo loco ignis ſi factus fuerit, &
ꝑ-
calefacta terra &
aduſta, uaporem nebuloſum exſe ſuſcitauerit, is locus ha
bebit aquã, Cum hæc ita erunt pertentata, &
quæ ſupraſcripta ſunt ſigna in
uenta, tum deprimendus eſt puteus in eo loco, &
ſi caput erit aquæ inuen-
tum plures ſunt circa fodiendi, &
per ſpecus in vnum locum oẽs conducẽ-
di, Hec autẽ maxime in montibus &
regionibus ſeptẽtrionalibus ſunt que-
renda, eo ꝙ in his &
ſuauiora & ſalubriora, & copioſiora inueniuntur, auer
ſi enim ſunt ſolis curſui, &
in his locis primum crebræ ſunt arbores & ſiluo
ſæ, ipſi montes ſuas habent vmbras obſtantes, ut radiiſolis nõ directi per
ueniant ad terrã, nec poſſint humores exſuggere, Interualla quo montiũ
maxime recipiunt hymbres, &
ꝓpter ſiluarum crebritatẽ, niues ibi ab vm-
bris arborum &
montium diutius conſeruantur, deinde liquatæ per terræ
venas percolantur, &
ita perueniunt ad infimas montium radices, ex qui-
bus profluentes fontium erũpunt fluctus, Campeſtribus aũt locis contra-
rio non poſſunt haberi copiæ, quæ &
ſi ſint non poſſunt habere ſalubritatẽ
ꝙ ſolis vehemens impetus, propter nulllã obſtãtiam vmbrarum eripit ex-
hauriendo feruẽs explanitie cãporum humorẽ, &
ſi quæibi ſunt aquæ ap
parentes, ex his, quod ẽ leuiſſimum tenuiſſimũ, &
ſubtili ſalubritate aer
auocans diſſipat in impetũ cœli, quæ grauiſſimæ duræ &
inſuaues ſunt
partes, eæ infontibus campeſtribus relinquuntur.
De aqua hymbrium. # Caput. II.
Ita quæ ex hymbribus aqua colligitur ſalubriores habet virtutes, eo ꝙ eli-
gitur ex omnibus fontibus leuiſſimis ſubtilibuſ tenuitatibus, deinde per
aeris exercitationem percolata tempeſtatibus liqueſcendo peruenit ad ter-
ram, Etiã non crebriter in campis confluũt hymbres, ſed in mõtibus aut
ad ipſos mõtes, ideo ꝙ humores ex terra matutino ſolis ortu moti, cum ſŭt
egreſſi in quãcun partẽ cœli, ſunt proclinati, trudunt aera, deinde cũ ſũt
moti proprer vacuitatẽ loci, poſt ſe recipiunt aeris ruentes undas, Aer autẽ
cum ruit trudens quocũ humorẽ præuium, ſpiritus &
impetus & vndas
creſcentes facit ventorum, A uentis aũt quocun feruntur humores cõglo
bati, ex fontibus &
fluminibus & paludibus & pelago, cum tepore ſolis cõ
tinguntur, exhauriuntur, &
ita tolluntur in altitudinẽ nubes, eæ deinde cũ
aeris vnda nitentes, cũ perueniunt ad montes, ab eorum offenſa, &
procel-
lis propter plenitatẽ &
grauitatẽ, liqueſcendo diſpergũtur, & ita

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original
  • Regularized
  • Normalized

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index