176152M. VITRUVII P. DE ARCHITECTURA
poſteritatem commentariis extuliſſent.
Itaque quemadmodum his gratiae
ſunt agendae, ſic contra, qui eorum ſcripta ſurantes, pro ſuis praedicant,
ſunt vituperandi: quique non propriis cogitationibus nituntur ſcriptorum,
ſed invidis moribus aliena violantes gloriantur, non modo ſunt reprehen-
dendi, ſed etiam quia impio more vixerunt, poena condemnandi. Nec
tamen hae res non vindicatae curioſius ab antiquis eſſe memorantur, quo-
rum exitus judiciorum qui ſuerint, non eſt alienum, quemadmodum ſint
nobis traditi, explicare. Reges Attalici magnis philologiae dulcedinibus
inducti, cum egregiam bibliothecam Pergami ad communem delectatio-
nem inſtituiſſent; tunc item Ptolemaeus, inſinito zelo cupiditatisque inci-
tatus ſtudio, non minoribus induſtriis ad eundem modum contenderat
Alexandriae comparare. Cum autem ſumma diligentia perſeciſſet, non
putavit id ſatis eſſe niſi propagationibus in ſeminando curaret augendam.
Itaque Muſis et Apollini ludos dedicavit, et quemadmodum athletarum,
ſic communium ſcriptorum victoribus praemia et honores conſtituit. His
ita inſtitutis, cum ludi adeſſent, judices literati, qui ea probarent, erant
legendi. Rex cum jam ex civitate ſex lectos habuiſſet, nec tam cito
ſeptimum idoneum inveniret, retulit ad eos qui ſupra bibliothecam ſue-
rant, et quaeſiit, ſi quem noviſſent ad id expeditum. Tunc ei dixerunt,
eſſe quendam Ariſtophanem, qui ſummo ſtudio ſummaque diligentia quo-
tidie omnes libros ex ordine perlegeret. Itaque in conventu ludorum
cum ſecretae ſedes judicibus eſſent diſtributae, cum ceteris Ariſtophanes
citatus, quemadmodum ſuerat locus ei deſignatus, ſedit. Primo poetarum
ordine ad certationem inducto cum recitarentur ſcripta, populus cunctus
ſigniſicando monebat judices quod probarent. Itaque cum ab ſingulis
ſententiae ſunt rogatae, ſex una dixerunt, et quem maxime animadverte-
runt multitudini placuiſſe, ei primum praemium, inſequenti ſecundum
tribuerunt. Ariſtophanes vero cum ab eo ſententia rogaretur, eum pri-
mum pronunciari juſſit, qui minime populo placuiſſet. Cum autem
ſunt agendae, ſic contra, qui eorum ſcripta ſurantes, pro ſuis praedicant,
ſunt vituperandi: quique non propriis cogitationibus nituntur ſcriptorum,
ſed invidis moribus aliena violantes gloriantur, non modo ſunt reprehen-
dendi, ſed etiam quia impio more vixerunt, poena condemnandi. Nec
tamen hae res non vindicatae curioſius ab antiquis eſſe memorantur, quo-
rum exitus judiciorum qui ſuerint, non eſt alienum, quemadmodum ſint
nobis traditi, explicare. Reges Attalici magnis philologiae dulcedinibus
inducti, cum egregiam bibliothecam Pergami ad communem delectatio-
nem inſtituiſſent; tunc item Ptolemaeus, inſinito zelo cupiditatisque inci-
tatus ſtudio, non minoribus induſtriis ad eundem modum contenderat
Alexandriae comparare. Cum autem ſumma diligentia perſeciſſet, non
putavit id ſatis eſſe niſi propagationibus in ſeminando curaret augendam.
Itaque Muſis et Apollini ludos dedicavit, et quemadmodum athletarum,
ſic communium ſcriptorum victoribus praemia et honores conſtituit. His
ita inſtitutis, cum ludi adeſſent, judices literati, qui ea probarent, erant
legendi. Rex cum jam ex civitate ſex lectos habuiſſet, nec tam cito
ſeptimum idoneum inveniret, retulit ad eos qui ſupra bibliothecam ſue-
rant, et quaeſiit, ſi quem noviſſent ad id expeditum. Tunc ei dixerunt,
eſſe quendam Ariſtophanem, qui ſummo ſtudio ſummaque diligentia quo-
tidie omnes libros ex ordine perlegeret. Itaque in conventu ludorum
cum ſecretae ſedes judicibus eſſent diſtributae, cum ceteris Ariſtophanes
citatus, quemadmodum ſuerat locus ei deſignatus, ſedit. Primo poetarum
ordine ad certationem inducto cum recitarentur ſcripta, populus cunctus
ſigniſicando monebat judices quod probarent. Itaque cum ab ſingulis
ſententiae ſunt rogatae, ſex una dixerunt, et quem maxime animadverte-
runt multitudini placuiſſe, ei primum praemium, inſequenti ſecundum
tribuerunt. Ariſtophanes vero cum ab eo ſententia rogaretur, eum pri-
mum pronunciari juſſit, qui minime populo placuiſſet. Cum autem