187167
71[Figure 71]
M. VITRVVII
POLLIONIS DE ARCHI-
TECTVRA LIBER
QVINTVS.
PRAEFATIO.
POLLIONIS DE ARCHI-
TECTVRA LIBER
QVINTVS.
PRAEFATIO.
QVI amplioribus voluminibus Imperator,
ingenij cogitationes præceptaq́; explicaue-
runt, maximas & ægregias adiecerunt ſuis
ſcriptis autoritates: quod etiam vel in noſtris
quoque ſtudijs res pateretur, vt amplifica-
tionibus autoritas & in his præceptis auge-
retur, ſed id non eſt quemadmodum puta-
tur, expeditum. Non enim de Architectura
ſic ſcribitur, vt hiſtoriæ aut poëmata. Hiſto-
riæ per ſe tenent lectores, habent enim no-
uarum rerum varias expectationes: poëmatum verò, carminum metra
& pedes, ac verborum elegans diſpoſitio, & ſententiarum inter perſonas,
& verſuum diſtincta pronunciatio, prolectando ſenſus legentium, perdu-
cit ſine offenſa ad ſummam ſcriptorum terminationem. Id autem in Ar-
chitecturæ conſcriptionibus non poteſt fieri, quòd vocabula ex artis pro-
pria neceſsitate concepta, inconſueto ſermone obijciunt ſenſibus obſcuri-
tatem. Cum ea ergo per ſe non ſint aperta, nec pateant eorum in conſue-
tudine nomina, tum etiam præceptorum latè vagantes ſcripturæ ſi non
contrahantur: & paucis, & perlucidis ſententijs explicentur, frequentia
multitudineq́; ſermonis impediente, incertas legentium efficient cogita-
tiones. Itaque occultas nominationes, commenſusq́; è membris operum
pronuncians, vt memoriæ tradantur, breuiter exponam. Sic enim expe-
ditius ea recipere poterunt mentes. Non minus, cum animaduertiſſem
diſtentam occupationibus ciuitatem publicis & priuatis negotijs: paucis
iudicaui ſcribendum, vti anguſto ſpatio vacuitatis ea legentes breuiter
percipere poſſent. Etiamq́; Pythagoræ, hisq́; qui eius hæreſim fuerunt
ſecuti, placuit cubicis rationibus præcepta in voluminibus ſcribere,
ingenij cogitationes præceptaq́; explicaue-
runt, maximas & ægregias adiecerunt ſuis
ſcriptis autoritates: quod etiam vel in noſtris
quoque ſtudijs res pateretur, vt amplifica-
tionibus autoritas & in his præceptis auge-
retur, ſed id non eſt quemadmodum puta-
tur, expeditum. Non enim de Architectura
ſic ſcribitur, vt hiſtoriæ aut poëmata. Hiſto-
riæ per ſe tenent lectores, habent enim no-
uarum rerum varias expectationes: poëmatum verò, carminum metra
& pedes, ac verborum elegans diſpoſitio, & ſententiarum inter perſonas,
& verſuum diſtincta pronunciatio, prolectando ſenſus legentium, perdu-
cit ſine offenſa ad ſummam ſcriptorum terminationem. Id autem in Ar-
chitecturæ conſcriptionibus non poteſt fieri, quòd vocabula ex artis pro-
pria neceſsitate concepta, inconſueto ſermone obijciunt ſenſibus obſcuri-
tatem. Cum ea ergo per ſe non ſint aperta, nec pateant eorum in conſue-
tudine nomina, tum etiam præceptorum latè vagantes ſcripturæ ſi non
contrahantur: & paucis, & perlucidis ſententijs explicentur, frequentia
multitudineq́; ſermonis impediente, incertas legentium efficient cogita-
tiones. Itaque occultas nominationes, commenſusq́; è membris operum
pronuncians, vt memoriæ tradantur, breuiter exponam. Sic enim expe-
ditius ea recipere poterunt mentes. Non minus, cum animaduertiſſem
diſtentam occupationibus ciuitatem publicis & priuatis negotijs: paucis
iudicaui ſcribendum, vti anguſto ſpatio vacuitatis ea legentes breuiter
percipere poſſent. Etiamq́; Pythagoræ, hisq́; qui eius hæreſim fuerunt
ſecuti, placuit cubicis rationibus præcepta in voluminibus ſcribere,
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib