202182M. VITRVVII POLL.
hemitonio ſunt peræquata.
Sed ipſa cum ſeparatim vniuſcuiusq gene-
ris finibus cõſiderantur, diſsimilem habent interuallorum deſignationem.
Igitur interualla tonorum & hemitoniorum & tetrachordorum in voce
diuiſit natura, finiuitq́; terminationes eorum menſuris, interuallorum
quantitate, modisq́; certis diſtantibus conſtituit qualitates, quibus etiam
artifices qui organa fabricant ex natura conſtitutis vtendo, comparant ad
concentus conuenientes eorum perfectiones. Sonitus, qui Græcè φθό{γγ}οι
dicuntur, in vnoquoque genere ſunt decem & octo, è quibus octo ſunt in
tribus generibus perpetui & ſtantes, reliqui decem cum communiter mo-
dulantur, ſunt vagantes. Stantesautem ſunt, qui inter mobiles interpoſi-
ti continent tetrachordi coniunctionem, & è generum diſcriminibus ſuis
finibus ſunt permanentes. Appellantur autem ſic, proslambanomenos,
hypate hypaton, hypate meſon, meſe, nete, ſynemmenon, parameſe, ne-
te diezeugmenon, nete hyperboleon. Mobiles autem ſunt, qui in tetra-
chordo inter immotos diſpoſiti, in generibus & locis loca mutant. Voca-
bula autem habent hæc. Parhypate hypaton, lichanos hypaton, parhy-
pate meſon, lichanos meſon, trite ſynemmenon, paranete ſynemmenon,
trite diezeugmenon, paranete diezeugmenon, trite hyperboleon, para-
nete hyperboleon. Ei autem qui mouentur recipiunt virtutes alias. In-
terualla enim & diſtantias habent creſcentes. Itaque parhypate, quæ in
harmonia diſtat ab hypate dieſi, in Chromate mutata habet hemito-
nium, in diatono verò tonum. Qui lichanos in harmonia dicitur, ab hy-
pate diſtat hemitonium: in chroma tranſlatus, progreditur duo hemito-
nia, in diatono diſtat ab hypate tria hemitonia. Item decem ſonitus pro-
pter tranſlationes in generibus, efficiunt triplicem modulationum varie-
tatem. Tetrachorda autem ſunt quinque, primum grauiſsimum, quod
Græcè dicitur ὕπατομ. Secundum medianum, quod appellatur μέσμ.
Tertium coniunctum, quod σ{υν}ὲμ{μεν}ομ, dicitur. Quartum diſiunctum,
quod {δι}εζεύ{μεν}ομ nominatur. Quintum quod eſt acutiſsimum, Græcè
{ὑπ}{ο\‘ρ}Βόλεομ dicitur. Concentus quos natura hominis modulari poteſt,
Græceq́; συμφόνι{αε} dicuntur, ſunt ſex, diateſſaron, diapente, diapaſon,
diapaſon cum diateſſaron, diapaſon cum diapente, diſdiapaſon. Ideoq́; &
à numero nomina receperunt, quòd cum vox conſtiterit in vna ſonorum
finitione, ab eaq́; ſe flectens mutauerit, & peruenerit in quartam termi-
nationem, appellatur diateſſaron, in quintam diapente, in octauam dia-
paſon, in octauam & dimidiam, diapaſon & diateſſaron, in nonam & di-
midiam, diapaſon & diapente, in quintamdecimam diſdiapaſon. Non
enim inter duo interualla, cum chordarum ſonitus, aut vocis cantus fa-
ctus fuerit, nec in tertia, aut ſexta, aut ſeptima poſſunt conſonantiæ fieri,
Sed (vt ſuprà ſcriptum eſt) diateſſaron & diapente, ex ordine ad diſdia-
paſon conuenientes ex natura vocis congruentis habent finitiones, &
ris finibus cõſiderantur, diſsimilem habent interuallorum deſignationem.
Igitur interualla tonorum & hemitoniorum & tetrachordorum in voce
diuiſit natura, finiuitq́; terminationes eorum menſuris, interuallorum
quantitate, modisq́; certis diſtantibus conſtituit qualitates, quibus etiam
artifices qui organa fabricant ex natura conſtitutis vtendo, comparant ad
concentus conuenientes eorum perfectiones. Sonitus, qui Græcè φθό{γγ}οι
dicuntur, in vnoquoque genere ſunt decem & octo, è quibus octo ſunt in
tribus generibus perpetui & ſtantes, reliqui decem cum communiter mo-
dulantur, ſunt vagantes. Stantesautem ſunt, qui inter mobiles interpoſi-
ti continent tetrachordi coniunctionem, & è generum diſcriminibus ſuis
finibus ſunt permanentes. Appellantur autem ſic, proslambanomenos,
hypate hypaton, hypate meſon, meſe, nete, ſynemmenon, parameſe, ne-
te diezeugmenon, nete hyperboleon. Mobiles autem ſunt, qui in tetra-
chordo inter immotos diſpoſiti, in generibus & locis loca mutant. Voca-
bula autem habent hæc. Parhypate hypaton, lichanos hypaton, parhy-
pate meſon, lichanos meſon, trite ſynemmenon, paranete ſynemmenon,
trite diezeugmenon, paranete diezeugmenon, trite hyperboleon, para-
nete hyperboleon. Ei autem qui mouentur recipiunt virtutes alias. In-
terualla enim & diſtantias habent creſcentes. Itaque parhypate, quæ in
harmonia diſtat ab hypate dieſi, in Chromate mutata habet hemito-
nium, in diatono verò tonum. Qui lichanos in harmonia dicitur, ab hy-
pate diſtat hemitonium: in chroma tranſlatus, progreditur duo hemito-
nia, in diatono diſtat ab hypate tria hemitonia. Item decem ſonitus pro-
pter tranſlationes in generibus, efficiunt triplicem modulationum varie-
tatem. Tetrachorda autem ſunt quinque, primum grauiſsimum, quod
Græcè dicitur ὕπατομ. Secundum medianum, quod appellatur μέσμ.
Tertium coniunctum, quod σ{υν}ὲμ{μεν}ομ, dicitur. Quartum diſiunctum,
quod {δι}εζεύ{μεν}ομ nominatur. Quintum quod eſt acutiſsimum, Græcè
{ὑπ}{ο\‘ρ}Βόλεομ dicitur. Concentus quos natura hominis modulari poteſt,
Græceq́; συμφόνι{αε} dicuntur, ſunt ſex, diateſſaron, diapente, diapaſon,
diapaſon cum diateſſaron, diapaſon cum diapente, diſdiapaſon. Ideoq́; &
à numero nomina receperunt, quòd cum vox conſtiterit in vna ſonorum
finitione, ab eaq́; ſe flectens mutauerit, & peruenerit in quartam termi-
nationem, appellatur diateſſaron, in quintam diapente, in octauam dia-
paſon, in octauam & dimidiam, diapaſon & diateſſaron, in nonam & di-
midiam, diapaſon & diapente, in quintamdecimam diſdiapaſon. Non
enim inter duo interualla, cum chordarum ſonitus, aut vocis cantus fa-
ctus fuerit, nec in tertia, aut ſexta, aut ſeptima poſſunt conſonantiæ fieri,
Sed (vt ſuprà ſcriptum eſt) diateſſaron & diapente, ex ordine ad diſdia-
paſon conuenientes ex natura vocis congruentis habent finitiones, &