254232M. VITRVVII POLL.
vno tantum latere menſæ (quã oblongam fuiſſe è lectorum ratione par eſt) numero,
Antiphanes & Anaxandrides, επΤἀκλτνου dixerunt, Phrynich{us} επτάκλτνου vſur-
pauit, vt eſt apud Athenæum lib. I I. & apud eundem lib. V. ſcribit Callixen{us}
ad proram nauis Philopatoris fuiſſe στκου Τ{ετ}σκ{ομ}{δτ}εκάκλτνου, vt coniecturæ ſit
loc{us} plures aliquando ſtratos lectos, vel vnum, qui plures diſcumbentes caperet,
pro conuiuarum numero, locum\’ à magnitudinis ratione, etiam ſi nullos haberet le-
ctos, œcum triclinon, tetraclinon, pentaclinon, & c. appellatum, ſicuti lectos tricli-
nos, tetraclinos, hexaclinos (quib{us} pares longitudine menſæ addebantur) à numero
conuiuarum, quos caperent. Quamuis ferè gratiarum numero eſſe delectatos &
muſarum deſijſſe animaduerſum ſit, quod & Gelli{us} lib. X I I I. cap. X I. ex Var-
rone tradit Notum eſt enim illud ex Iulio Capitolino in Vero, ſeptem conuiuium, no-
uem verò conuitium. Quin & Archestrat{us} Poëta Syracuſi{us}, conuiu{as} eſſe aut
tres, aut quatuor, aut non plures quinque vult, aliâs futurum conuentum manipu-
larium & rapto viuentium.
Antiphanes & Anaxandrides, επΤἀκλτνου dixerunt, Phrynich{us} επτάκλτνου vſur-
pauit, vt eſt apud Athenæum lib. I I. & apud eundem lib. V. ſcribit Callixen{us}
ad proram nauis Philopatoris fuiſſe στκου Τ{ετ}σκ{ομ}{δτ}εκάκλτνου, vt coniecturæ ſit
loc{us} plures aliquando ſtratos lectos, vel vnum, qui plures diſcumbentes caperet,
pro conuiuarum numero, locum\’ à magnitudinis ratione, etiam ſi nullos haberet le-
ctos, œcum triclinon, tetraclinon, pentaclinon, & c. appellatum, ſicuti lectos tricli-
nos, tetraclinos, hexaclinos (quib{us} pares longitudine menſæ addebantur) à numero
conuiuarum, quos caperent. Quamuis ferè gratiarum numero eſſe delectatos &
muſarum deſijſſe animaduerſum ſit, quod & Gelli{us} lib. X I I I. cap. X I. ex Var-
rone tradit Notum eſt enim illud ex Iulio Capitolino in Vero, ſeptem conuiuium, no-
uem verò conuitium. Quin & Archestrat{us} Poëta Syracuſi{us}, conuiu{as} eſſe aut
tres, aut quatuor, aut non plures quinque vult, aliâs futurum conuentum manipu-
larium & rapto viuentium.
Ἕςωσαυ {δτ}´*** Ξ\~ετς, *** τέτΤα{ετ}ες στ Ξμυάῶαντες,
Ἥ τῶυ ῶ{ετ}ντεγε μΗ πλέτ{ομ}ς, ***δη γὰρ ἄυ ἐ{εἴ}η
Mτσδοφόρωυ αρπαξιΒίωυ σκ{ηυ}\‘α {ετ}ραΤτωτῶυ.
Ἥ τῶυ ῶ{ετ}ντεγε μΗ πλέτ{ομ}ς, ***δη γὰρ ἄυ ἐ{εἴ}η
Mτσδοφόρωυ αρπαξιΒίωυ σκ{ηυ}\‘α {ετ}ραΤτωτῶυ.
sunt autem hi verſ{us} ex libro, qui ſecundum Chryſippum inſcribitur γα{στ}ρονομία,
ſecundum Lynceum & Callimachum κδυῶαθετα, vt Clearch{us} vult {δτ}{ετ}πνολο-
γ{εἴ}α, vt alij, ὀψοῶοτ{εἴ}α. Id quod libro primo dipnoſophiston Athenæ{us} annotauit.
Platonis tamen ſympoſium octo & viginti (legendum enim ӧκτω κ{οù} {ἐ{εἴ}}κοστ, non,
ӧτ ττνες κτ {ε{εἴ}}κοστ) celebraſſe inibi Athenæ{us} prodit, & apud eum libro ſexto in
nuptijs paraſit{us} Chærephon triginta conuiu{as} admittit: quorum numerandorum
mun{us} μυατκονόμοτς dabatur. Toties verò menſ{as} hoc eſt, vt interpretor, repoſito-
ria, quoties fercula & opſonia mutari, & onust{as} à duob{us} ferri, conuiuis\’ accu-
bantib{us} apponi ſolit{as} ex Alexi Poëta apud Athenæum lib. I X. & Plutarcho in
vita Pelopidæ coniecim{us}. Vino vſi ſunt partim mero, quod ἄκ{ετ}ατου Græci dicunt,
partim diluto, quod ӧτνου ὑ{δτ}απ\~Ν quaſi aquoſum dic{as}, vocant: vti apud Athenæum
Hegeſander. Kπάσεῶς autem non vna fuit ratio. Non null{as} apud memoratum
Athenæum libro decimo produnt Menander, Alexis, Diocles, Nicochares, Ami-
pſi{as}, Eupolis, Hermipp{us}, Anacreon, Pherecrates, Ephipp{us}, Timocles, Xenarch{us},
Ion, Alcæ{us}, Sophil{us}. De moderato enim Cheræmon, Panyaſis, & Mneſithe{us} refe-
runt. Plutarch{us} tres mixtionis modos, trib{us} muſicalib{us} conſonantijs ſimiles tradit,
hemioliam, cum trib{us} aquæ partib{us} duæ vini adduntur, diateſſaron cum trib{us}
aquæ vna vini, diapaſon cum vni vini duæ aquæ. In poculorum verò numero Pa-
nyaſis dicit primum eſſe Χα{ετ}τωυ, ὼρῶυ, κατ Δτονύσ{ομ}, ſecundum Veneris, & Dio-
nyſi tertium ϋ{ρο}{ετ}εως κ{οτ ατκς Eubul{us} verò existimat primum eſſe υγ{ετ}ας ſe-
cundum Ἕρωτ{ος} ***{δτ}ον\~Νςτε, tertium ϋπν{ομ}, quartum ϋ{ρο}ρεως, quintum Βο\~Νς, ſextum
κώμωυ, ſeptimum {Εττ}ωῶ{εἴ}ου, octauum κλἨτοπ{ος} nonum Χόλκς, decimum υαν{εἴ}ας,
vti apud eundem legitur lib. I I. vbi multa in vini commendationẽ traduntur. Ver-
ba nimis eſſet longum tranſcribere, ſatis viſum eſt in quo inueniri poſſunt notaſſe.
Illud tamen prætermittere non poſſum, quod à Flutarcho in commentario ῶε{ετ} μέδκς
traditur, vinoſitatis & ebrietatis, hoc eſt ὀτνώσεως κ{οτ} μέθκς hanc eſſe differen-
tiam, vt vinoſitate relaxatio quædam animi fiat ſiue exhilaratio, quam
ſecundum Lynceum & Callimachum κδυῶαθετα, vt Clearch{us} vult {δτ}{ετ}πνολο-
γ{εἴ}α, vt alij, ὀψοῶοτ{εἴ}α. Id quod libro primo dipnoſophiston Athenæ{us} annotauit.
Platonis tamen ſympoſium octo & viginti (legendum enim ӧκτω κ{οù} {ἐ{εἴ}}κοστ, non,
ӧτ ττνες κτ {ε{εἴ}}κοστ) celebraſſe inibi Athenæ{us} prodit, & apud eum libro ſexto in
nuptijs paraſit{us} Chærephon triginta conuiu{as} admittit: quorum numerandorum
mun{us} μυατκονόμοτς dabatur. Toties verò menſ{as} hoc eſt, vt interpretor, repoſito-
ria, quoties fercula & opſonia mutari, & onust{as} à duob{us} ferri, conuiuis\’ accu-
bantib{us} apponi ſolit{as} ex Alexi Poëta apud Athenæum lib. I X. & Plutarcho in
vita Pelopidæ coniecim{us}. Vino vſi ſunt partim mero, quod ἄκ{ετ}ατου Græci dicunt,
partim diluto, quod ӧτνου ὑ{δτ}απ\~Ν quaſi aquoſum dic{as}, vocant: vti apud Athenæum
Hegeſander. Kπάσεῶς autem non vna fuit ratio. Non null{as} apud memoratum
Athenæum libro decimo produnt Menander, Alexis, Diocles, Nicochares, Ami-
pſi{as}, Eupolis, Hermipp{us}, Anacreon, Pherecrates, Ephipp{us}, Timocles, Xenarch{us},
Ion, Alcæ{us}, Sophil{us}. De moderato enim Cheræmon, Panyaſis, & Mneſithe{us} refe-
runt. Plutarch{us} tres mixtionis modos, trib{us} muſicalib{us} conſonantijs ſimiles tradit,
hemioliam, cum trib{us} aquæ partib{us} duæ vini adduntur, diateſſaron cum trib{us}
aquæ vna vini, diapaſon cum vni vini duæ aquæ. In poculorum verò numero Pa-
nyaſis dicit primum eſſe Χα{ετ}τωυ, ὼρῶυ, κατ Δτονύσ{ομ}, ſecundum Veneris, & Dio-
nyſi tertium ϋ{ρο}{ετ}εως κ{οτ ατκς Eubul{us} verò existimat primum eſſe υγ{ετ}ας ſe-
cundum Ἕρωτ{ος} ***{δτ}ον\~Νςτε, tertium ϋπν{ομ}, quartum ϋ{ρο}ρεως, quintum Βο\~Νς, ſextum
κώμωυ, ſeptimum {Εττ}ωῶ{εἴ}ου, octauum κλἨτοπ{ος} nonum Χόλκς, decimum υαν{εἴ}ας,
vti apud eundem legitur lib. I I. vbi multa in vini commendationẽ traduntur. Ver-
ba nimis eſſet longum tranſcribere, ſatis viſum eſt in quo inueniri poſſunt notaſſe.
Illud tamen prætermittere non poſſum, quod à Flutarcho in commentario ῶε{ετ} μέδκς
traditur, vinoſitatis & ebrietatis, hoc eſt ὀτνώσεως κ{οτ} μέθκς hanc eſſe differen-
tiam, vt vinoſitate relaxatio quædam animi fiat ſiue exhilaratio, quam