Vitruvius, De architectura libri decem ad Caesarem Augustum, omnibus omnium editionibus longè emendatiores, collatis veteribus exemplis

Page concordance

< >
Scan Original
151 131
152 132
153 133
154 134
155 135
156 136
157 137
158 138
159 139
160 140
161 141
162 142
163 143
164 144
165 145
166 146
167 147
168 148
169 149
170 150
171 151
172 152
173 153
174 154
175 155
176 156
177 157
178 158
179 159
180 160
< >
page |< < (244) of 530 > >|
266244M. VITRVVII POLL.
Linea tendatur ab altitudine parietis. ] Id eſt funicul{us}, resticula:
qua in ſignificatione non ſemel vſum antea indicauim{us}.
Sin autem officient trabes, ſeu liminia. ] Scribendum limina, pro ſu-
perliminarib{us}, vt cap.
vltimo bui{us} libri: & apud Plinium lib. XXXVI. cap.
XIIII. Difficillimè hoc contingit in limine ipſo, quod forib{us} imponebat. Vnde
Varro cap.
IIII. lib. II. de re rustica, vocauit limen inferi{us}, vt diſcerneret à ſu-
periori.
Noui{us} apud Marcellum vtrunque expreßit. Exue, ait, limen ſuperum, quod
mihi miſero ſæpe confregit caput, inferum autem, vbi ego omneis digitos defregi
meos.
In Aldinis Marcelli codicib{us} pro Exue, legitur Exule. Non deſunt qui exi-
me ſcribant, ſed venuſta metaphora exuo depono ſignificat, quod Noni{us} ipſe fatetur.
Per eas feneſtrarum loca relinquantur. ] De fenestrarum ratione
nullum eſt apud Vitruuium præceptum, nos, quod ſcim{us}, tradem{us.
Earum lumen
antiqui quadrangulo finierunt, quod gen{us} extant aliquot in via Appia.
Noſtri ar-
cuatis etiam vtuntur, à quib{us} cum receſſerunt, quadrangulo non contenti, inter-
ſepto tranſuerſario distinguunt, aliquando ei arrectarium addunt, quo modo cum
interſtinctæ ſunt fenestræ croiſeri{as}, quaſi dic{as} cruciat{as}, vocant, quod in crucis
modum tranſuerſarium iugumentum arrectario velut interſectum videatur.
Pro
lacunarium altitudine vnum, duóue, aut plura fiunt tranſuerſaria interſepta.
Ar-
rectariorum verò loco, vidi qui columell{as} ſupponerent, modo ſingul{as}, aliquando
Doricam, &
ſuperiectam Ionicam. Tranſuerſaria ferè ſolo cymatio ſcalpuntur. De
feneſtrarum angustijs aut latitudine diſputatum eſt.
Fuerunt, qui Epicuri placitis
innixi (vt ſcilicet fiat viſio ſimulacris rerum ad oculos latis) fenectr{as} latiores fa-
ciend{as} cenſerent.
Alij ſtoicos ſequuti, qui ex radijs qui ab oculis iuncti effuſi ad res
feruntur, viſionem fieri putant, angustiores commendant, quòd quò arctior fuerit
adit{us}, eò ſint iunctiores in exitu viſiui radij, ob id\’ ſuauiores egreßiones.
Quæ ra-
tio placuit Architecto Cyro apud Ciceronem epistolarum ad Atticum lib.
II.
De Cræcorum ædificiorum eorum\’ partium diſpoſitione,
atque differentib{us} nominib{us}, ſatis ab Italicis morib{us}
& vſib{us} diſcrepantib{us}. # CAP. X.
ATRIIS Græci quia non vtuntur, neque noſtris mo-
ribus ædificant, fed ab ianua introëuntibus, itinera fa-
ciunt latitudinibus non ſpatioſis, &
ex vna parte equi-
lia, &
ex altera hoſtiariis cellas, ſtatimq́; ianuæ interio-
res finiuntur.
Hic autem locus inter duas ianuas Græ-
cè θυρω}pro}{εῖ}ομ appellatur.
Deinde eſt introitus in peri-
ſtylion.
Id periſtylium in tribus partibus habet porticus, in ea parte quæ
ſpectat ad meridiem, duas antas inter ſeſpatio amplo diſtantes, in quibus
trabes inuehuntur, &
quantum inter antas diſtat, ex eo tertia dempta
ſpatium datur introrſus.
Hic locus apud nonnullos προςὰς, apud alios
π{πρ}αςὰς nominatur.
In his locis introrſus conſtituuntur œci magni,

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index