274222THEORIÆ&
ſumma ejuſmodi acceſſuum pertinentium ad omnia plana
particularum numero finitarum finita erit itidem, utcunque
magna. Licebit autem ita particularum diametros maximas
imminuere, ut ſpatium plani ad datam quamvis diſtantiam
protenſi circunquaque utcunque etiam exiguam, habeat ad ſe-
ctionem maximam particulæ rationem, quantum libuerit, ma-
jorem illa, quam exprimit ille ingens, ſed finitus acceſſuum
numerus: ac idcirco numerus directionum, per quas poſſint
tranſire omnia illa plana ad omnes particulas pertinentia ſine
incurſu in ullam particulam, erit numero earum, per quas fieri
poſſit incurſus, major in ratione ingenti, quantum libuerit;
etiam ſi cum ea lege progredi deberent, ut altera non deberet
tranſire in majore diſtantia ab altera, quam ſit intervallum il-
lud determinans exiguum illud ſpatium, ad quod aſſumpta eſt
particularum ſectio minor in ratione, quantum libuerit, ma-
gna. Infinito nuſquam opus erit in Natura, & ſeries finito-
rum, quæ in infinitum progreditur, ſemper aliquod finitum
nobis offert ita magnum, vel parvum, ut ad phyſicos uſus quoſ-
cunque ſufficiat.
particularum numero finitarum finita erit itidem, utcunque
magna. Licebit autem ita particularum diametros maximas
imminuere, ut ſpatium plani ad datam quamvis diſtantiam
protenſi circunquaque utcunque etiam exiguam, habeat ad ſe-
ctionem maximam particulæ rationem, quantum libuerit, ma-
jorem illa, quam exprimit ille ingens, ſed finitus acceſſuum
numerus: ac idcirco numerus directionum, per quas poſſint
tranſire omnia illa plana ad omnes particulas pertinentia ſine
incurſu in ullam particulam, erit numero earum, per quas fieri
poſſit incurſus, major in ratione ingenti, quantum libuerit;
etiam ſi cum ea lege progredi deberent, ut altera non deberet
tranſire in majore diſtantia ab altera, quam ſit intervallum il-
lud determinans exiguum illud ſpatium, ad quod aſſumpta eſt
particularum ſectio minor in ratione, quantum libuerit, ma-
gna. Infinito nuſquam opus erit in Natura, & ſeries finito-
rum, quæ in infinitum progreditur, ſemper aliquod finitum
nobis offert ita magnum, vel parvum, ut ad phyſicos uſus quoſ-
cunque ſufficiat.
478.
Quod de particulis inter ſe collatis eſt dictum, idem
11Aſymptoticis
iis cruribus nul-
lum eſſe opus:
ea potius exclu-
denda: quam
bene omnia ex-
plicentur ſine
ipſis. locum habet & in particulis reſpectu corporum quoruncun-
que, potiſſimum ſi corpora juxta meam Theoriam conſtituta
ſint particulis diſtantibus a ſe invicem, & non continuo nexu
colligatis, ſive extenſionis vere continuæ illius veli, aut muri
continuam infinitam objicientis reſiſtentiam, de quo egimus
num. 362, & 363. Verum ejuſmodi aſymptoticorum arcuum
nulla mihi eſt neceſſitas in mea Theoria, & hic itidem per
nexus, ac vires limitum ingentis, quantum libuerit, quanquam
non etiam infiniti valoris, omnia præſtari poſſunt in Natura:
& ſi principio inductionis inhærere libeat; debemus potius ar-
bitrari, nullos eſſe alios ejuſmodi aſymptoticos arcus in cur-
va, quam Natura adhibet: cum in ingenti intervallo a fixis ad
particulas minimas, quas intueri per microſcopia poſſumus,
nullus ejuſmodi nexus occurrat, quod indicat motus continuus
particularum luminis per omnes ejuſmodi tractus; niſi forte
primus ille repulſivus, & poſtremus ejus naturæ arcus, ad gra-
vitatem pertinens, indicio ſint, eſſe & alios alibi in diſtantiis,
quæ citra microſcopiorum, vel ultra teleſcopiorum poteſtatem
contrahuntur, vel protenduntur. Ceterum ſi vires omnes fini-
tæ ſint, & puncta materiæ juxta meam Theoriam ſimplicia pe-
nitus, & inextenſa; multo ſane facilius concipitur, qui fiat, ut
habeatur hæc apparens compenetratio ſine ullo incurſu, & ſine
ulla diſſolutione particularum cum tranſitu aliarum per alias.
11Aſymptoticis
iis cruribus nul-
lum eſſe opus:
ea potius exclu-
denda: quam
bene omnia ex-
plicentur ſine
ipſis. locum habet & in particulis reſpectu corporum quoruncun-
que, potiſſimum ſi corpora juxta meam Theoriam conſtituta
ſint particulis diſtantibus a ſe invicem, & non continuo nexu
colligatis, ſive extenſionis vere continuæ illius veli, aut muri
continuam infinitam objicientis reſiſtentiam, de quo egimus
num. 362, & 363. Verum ejuſmodi aſymptoticorum arcuum
nulla mihi eſt neceſſitas in mea Theoria, & hic itidem per
nexus, ac vires limitum ingentis, quantum libuerit, quanquam
non etiam infiniti valoris, omnia præſtari poſſunt in Natura:
& ſi principio inductionis inhærere libeat; debemus potius ar-
bitrari, nullos eſſe alios ejuſmodi aſymptoticos arcus in cur-
va, quam Natura adhibet: cum in ingenti intervallo a fixis ad
particulas minimas, quas intueri per microſcopia poſſumus,
nullus ejuſmodi nexus occurrat, quod indicat motus continuus
particularum luminis per omnes ejuſmodi tractus; niſi forte
primus ille repulſivus, & poſtremus ejus naturæ arcus, ad gra-
vitatem pertinens, indicio ſint, eſſe & alios alibi in diſtantiis,
quæ citra microſcopiorum, vel ultra teleſcopiorum poteſtatem
contrahuntur, vel protenduntur. Ceterum ſi vires omnes fini-
tæ ſint, & puncta materiæ juxta meam Theoriam ſimplicia pe-
nitus, & inextenſa; multo ſane facilius concipitur, qui fiat, ut
habeatur hæc apparens compenetratio ſine ullo incurſu, & ſine
ulla diſſolutione particularum cum tranſitu aliarum per alias.
479.
Porro duo ſunt, quorum ſingula rem præſtare poſ-
22Quomodo rem
conficiant velo
titas ſatis ma-
gna, & æqua-
litas ſenſibilis
virium circum- ſunt, velocitas ſatis magna, quæ nimirum utcunque magnam
virium inæqualitatem poteſt eludere, & virium circumquaque
poſitarum æqualitas, quæ differentiam relinquat omnino nul-
lam. Differentia nunquam ſane habebitur omnino nulla,
22Quomodo rem
conficiant velo
titas ſatis ma-
gna, & æqua-
litas ſenſibilis
virium circum- ſunt, velocitas ſatis magna, quæ nimirum utcunque magnam
virium inæqualitatem poteſt eludere, & virium circumquaque
poſitarum æqualitas, quæ differentiam relinquat omnino nul-
lam. Differentia nunquam ſane habebitur omnino nulla,