Vitruvius, De architectura libri decem ad Caesarem Augustum, omnibus omnium editionibus longè emendatiores, collatis veteribus exemplis

Table of contents

< >
[151.] IN CAPVT III. ANNOTAT.
[152.] De politionib{us} in humidis locis. # CAP. IIII.
[153.] IN CAPVT IIII. ANNOTAT.
[154.] De ratione pingendi in ædificijs. # CAP. V.
[155.] IN CAPVT V. ANNOTAT.
[156.] De marmore quomodo paretur ad tectoria. CAP. VI.
[157.] IN CAPVT VI. ANNOTAT.
[158.] De colorib{us}, & primum de ochra. # CAP. VII.
[159.] IN CAPVT VII. ANNOTAT.
[160.] De minij rationib{us}. # CAP. # VIII.
[161.] IN CAPVT VIII. ANNOTAT.
[162.] De minij temperatura. # CAP. # IX.
[163.] IN CAPVT IX. ANNOTAT.
[164.] De colorib{us}, qui arte fiunt. # CAP. # X.
[165.] IN CAPVT X. ANNOTAT.
[166.] Decærulei temper ationib{us}. # CAP. # XI.
[167.] IN CAPVT XI. ANNOTAT.
[168.] Quomodo fiat ceruſſa, & ærugo, & ſandaracha. # CAP. # XII.
[169.] IN CAPVT XII. ANNOTAT.
[170.] Quomodo fiat oſtrum, colorum omnium factitiorum ex-cellentißimum. # CAP. # XIII.
[171.] IN CAPVT XIII. ANNOTAT.
[172.] De purpureis colorib{us}. # CAP. # XIIII.
[173.] IN CAPVT XIIII. ANNOTAT.
[174.] M. VITRVVII POLLIONIS DE ARCHI-TECTVRA LIBER OCTAVVS. PRAEFATIO.
[175.] IN M. VITRVVIVM POLLIO-NEM ANNOTATIONVM PHILANDRI LIBER OCTAVVS. IN PROOEMIVM ANNOT.
[176.] PALLADI VICTRICI SACRVM HIC HOSTIVM RELIQVIAS PROFLI-GAVIT CATO, VBI ET SACELLVM MIRO ARTIFICIO STRVCTVM ET AEREAM PALLADIS EFFIGIEM RELIQVIT PAREANT ERGO ET NOSCANT O-MNES. SENATVS ET POPVLI ROMANI IMPERIVM ET DEORVM NVMI-NE ET MILITVM FORTITVDINE ET TVERI ET REGI.
[177.] De aquæ inuentionib{us}. # CAP. I.
[178.] IN CAPVT I. ANNOTAT.
[179.] De aqua imbrium, ei{us}\’ virtutib{us}. # CAP. II.
[180.] IN CAPVT II. ANNOTAT.
< >
page |< < (291) of 530 > >|
313291DE ARCHITEC. LIB. VII.
IN CAPVT IX. ANNOTAT.
Reuertar nunc ad minij temperaturam. ] Diuerſum eſt hoc à minio
Dioſcoridis.
Nam lib. V. cap. LIX. ſcribit ex quodam lapide argentariæ arenæ mi-
xto temperari.
In exquilijs, ſed carinarum olim parte, vbi hodie vinetum Ioannis
Gadi, &
ei proxima, ſunt reliquiæ, vt ſuſpicantur quidam, aureæ dom{us} Neronis,
ego verò palatij Titi eſſe poti{us} dixerim, in his elegantißima cernitur pictura, quam
cum admirarer edaci tempori non ceßiſſe, ſed ita eſſe obluctatam, vt recens indu-
cti viderentur colores, eorum præter alios dici vix queat, quantum nobis arriſe-
runt duo ſeculo nostro non imitabiles, luculentè &
temperanter rubens vn{us}, alter
lætè virentis ſegetis modo.
Illum niſi minium eſſe, hunc niſi chryſocollam, adduci
non poſſum, vt credam.
Faberius ſcriba. ] Faberij ſcribæ non ſemel meminit Cicero. Emendand{us}
eſt P.
Victoris, ſeu Sexti Rufi loc{us} de vrbis regionib{us}, vbi pro Faberia porticu, le-
gitur fabraria.
Tunc ceram Punicam. ] Id eſt candidam ceram. Quo autem fiat modo,
tradit Plini{us} lib.
XXI. cap. XIIII. Ventilatur, inquit, ſub dio ſæpi{us} cerafulua,
deinde feruet in aqua marina ex alto petita, addito nitro, inde ligulis eligunt flo-
rem, id eſt candidißima quæque, transfundunt\’ in vas, quod exiguum marinæ ha-
beat frigidæ, &
materiam decoquunt ſeparatim, de hinc v{as} ipſum refrigerant, &
cum hæc ter fecere, iuncea crate ſub diuo ſiccant ſole, lunaq́;
. Hæc enim candorem
facit.
Siccantes, ne liquefiat, protegunt tenui linteo. Candidißima verò fit, poſt
inſolationem recocta.
Eadem res à Pedacio Dioſcoride fuſi{us} explicatur lib. II. cap.
LXXV.
Seta inducat. ] Id eſt penicillo ſetis compoſito.
Hæc autem κᾶνσις Græcè dicitur. ] Hermola{us} Corollarij capite
DCCCCXLV.
eam loricationem conioſim ex Vitruuio vocat, ego verò κᾶνσιμ
non mutauerim.
ita enim appellata eſt, quòd cera carbonib{us} cum pariete calefieret:
nam καίω vro ſignificat.
Ita obſtans ceræ Punicæ lorica. ] Id eſt tectorium, crusta, vt ſuprà
cap.
primo. Hunc verò locum cum ſuperiore ita expreßit Plini{us} lib. XXXIII.
cap. VII. de minio loquens, Solis atque Lunæ contact{us} inimic{us}, remedium vt
parieti ſiccato cera Punica cum oleo liquefacta candens ſetis inducatur, iterum\’
admotis gallæ carbonib{us} aduratur ad ſudorem vſ, poſtea candelis ſubigatur, ac
deinde linteis puris ſicut &
marmora niteſcunt.
Ferrea lamna ſumatur. ] Lamna pro lamina, ea figura, qua mna & mi-
na, videri poteſt dictum, vt apud Horatium lib.
II. Carminum Ode. II. Sed enim
mnam Græcum &
integrum verbum, minam verò Latinum eſſe existimari de-
bet ex Plinio lib.
XXI. cap. X. Sunt qui gradatim putant dici lamam, laminam,
&
lamellam. Certè Sext{us} Pompei{us} lamam ait eſſe lacunam, id eſt aquæ colle-
ctionem, quam alij luſtrum appellent.
Quod autem ad rem attinet, Plini{us} dicto
libri XXXIII.
loco, dicit auri modo minium probari. Auro candente fucatum
nigreſcit, ſyncerum retinet colorem.
Deinde ſubiungit. Inuenio & calce adulte-
rari, ac ſimili ratione ferri lamina, ſi non ſit aurum, deprehendi illico Fecit

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index