Vitruvius, De architectura libri decem ad Caesarem Augustum, omnibus omnium editionibus longè emendatiores, collatis veteribus exemplis

Page concordance

< >
Scan Original
151 131
152 132
153 133
154 134
155 135
156 136
157 137
158 138
159 139
160 140
161 141
162 142
163 143
164 144
165 145
166 146
167 147
168 148
169 149
170 150
171 151
172 152
173 153
174 154
175 155
176 156
177 157
178 158
179 159
180 160
< >
page |< < (308) of 530 > >|
330308M. VITRVVII POLL. poſitum fuerit, ſi is locus aquam habuerit, cum apertum fuerit, vas hu-
midum erit, &
etiam diſſoluetur ab humore. Vellusq́; lanæ ſi collocatum
erit in ea foſſura, in ſequenti autem die de eo aqua expreſſa erit, ſignfica-
bit eum locum habere copiam.
Non minus ſi lucerna concinnata, oleiq́;
plena & accenſa, in eo loco operta fuerit collocata, & poſtero die non erit
exucta, ſed habuerit reliquias olei &
elly chnii, ipſaq́; humida inuenietur,
indicabit eum locum habere aquam:
ideo quod omnis tepor ad ſe ducit
humores.
Item in eo loco ignis ſi factus fuerit, & percalefacta terra, &
aduſta, vaporem nebuloſum ex ſe ſuſcitauerit, is locus habebit aquam.

Cum hæc ita erunt pertentata, &
quæ ſuprà ſcripta ſunt ſigna inuenta,
tum deprimendus eſt puteus in eo loco:
& ſi caput erit aquæ inuentum,
plures ſunt circa fodiendi, &
per ſpecus in vnum locum omnes conducen
di.
Hæc autem maximè in montibus & regionibus ſeptentrionalibus
ſunt quærenda, eo quod in his &
ſuauiora, & ſalubriora, & copioſiora in-
ueniuntur:
auerſi enim ſunt ſolis curſui, & in his locis primum crebræ
ſunt arbores &
ſyluoſæ, ipſiq́; montes ſuas habent vmbras obſtantes, vt
radii ſolis non directi perueniant ad terram, nec poſsint humores exuge-
re.
Interualla quoque montium maxime recipiunt imbres, & propter
ſyluarum crebritatem, niues ibi ab vmbris arborum &
montium diutius
conſeruantur:
deinde liquatæ per terræ venas percolantur, & ita perue-
niunt ad infimas montium radices, ex quibus profluentes fontium erum-
punt fluctus.
Campeſtribus autem locis contrario non poſſunt haberi co-
piæ, quæ &
ſi ſint, non poſſunt habere ſalubritatem, quod ſolis vehemens
impetus propter nullam obſtantiam vmbrarum eripit exhauriendo fer-
uens ex planitie camporum humorem:
& ſi quæ ibi ſunt aquæ apparen-
tes, ex his, quod eſt leuiſsimum tenuiſsimumq́;
& ſubtili ſalubritate, aër
auocans diſsipat in impetum cœli:
quæq́; grauiſsimæ duræq́; , & inſuaues
ſunt partes, eæ in fontibus campeſtribus relinquuntur.
IN CAPVT I. ANNOTAT.
Quærenda ſub terra ſunt capita. ] Caput aquæ eſt, vnde naſcitur, au-
tore Vlpiano Pandect.
lib. XLIII. de aqua quotid. & æstiua.
Vti procumbatur in dentes. ] Quæ hîc traduntur in quærend a aquarũ
ſcaturigine eſſe aquilegib{us} animaduertenda, vniuerſa Plini{us} tranſtulit in caput
III. lib.
XXXI. Palladi{us} autem hunc locum ita expreßit lib. IX. cap. VIII.
Ante ortum ſolis, ijs locis, quib{us} aqua quærenda eſt, æqualiter pron{us} mento ad ſo-
lum depreſſo iacens in terra, Orientem inſpectabis, &
in quo loco criſpum ſubtili ne-
bula aërem ſurgere videbis, &
velut rorem ſpargere, ſigno aliquo vicinæ ſtirpis
aut arboris notabis.
Nam conſtat ſiccis locis, vbi hoc fiet, aquam latere.
Humoresſe concriſpantes. ] Vapores Vndatim è terra ſurgentes, vnda-
tim criſpos.

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index