Vitruvius, De architectura libri decem ad Caesarem Augustum, omnibus omnium editionibus longè emendatiores, collatis veteribus exemplis

Table of contents

< >
[321.] Κ
[322.] Α
[323.] Μ
[324.] Ν
[325.] Ε
[326.] Ο
[327.] Π
[328.] Ρ
[329.] Σ
[330.] Τ
[331.] Υ
[332.] Φ
[333.] Χ
[334.] Ω
[335.] Errata in Epitome ſic corrigito.
[336.] Extrait du Priuilege.
< >
page |< < (308) of 530 > >|
330308M. VITRVVII POLL. poſitum fuerit, ſi is locus aquam habuerit, cum apertum fuerit, vas hu-
midum erit, &
etiam diſſoluetur ab humore. Vellusq́; lanæ ſi collocatum
erit in ea foſſura, in ſequenti autem die de eo aqua expreſſa erit, ſignfica-
bit eum locum habere copiam.
Non minus ſi lucerna concinnata, oleiq́;
plena & accenſa, in eo loco operta fuerit collocata, & poſtero die non erit
exucta, ſed habuerit reliquias olei &
elly chnii, ipſaq́; humida inuenietur,
indicabit eum locum habere aquam:
ideo quod omnis tepor ad ſe ducit
humores.
Item in eo loco ignis ſi factus fuerit, & percalefacta terra, &
aduſta, vaporem nebuloſum ex ſe ſuſcitauerit, is locus habebit aquam.

Cum hæc ita erunt pertentata, &
quæ ſuprà ſcripta ſunt ſigna inuenta,
tum deprimendus eſt puteus in eo loco:
& ſi caput erit aquæ inuentum,
plures ſunt circa fodiendi, &
per ſpecus in vnum locum omnes conducen
di.
Hæc autem maximè in montibus & regionibus ſeptentrionalibus
ſunt quærenda, eo quod in his &
ſuauiora, & ſalubriora, & copioſiora in-
ueniuntur:
auerſi enim ſunt ſolis curſui, & in his locis primum crebræ
ſunt arbores &
ſyluoſæ, ipſiq́; montes ſuas habent vmbras obſtantes, vt
radii ſolis non directi perueniant ad terram, nec poſsint humores exuge-
re.
Interualla quoque montium maxime recipiunt imbres, & propter
ſyluarum crebritatem, niues ibi ab vmbris arborum &
montium diutius
conſeruantur:
deinde liquatæ per terræ venas percolantur, & ita perue-
niunt ad infimas montium radices, ex quibus profluentes fontium erum-
punt fluctus.
Campeſtribus autem locis contrario non poſſunt haberi co-
piæ, quæ &
ſi ſint, non poſſunt habere ſalubritatem, quod ſolis vehemens
impetus propter nullam obſtantiam vmbrarum eripit exhauriendo fer-
uens ex planitie camporum humorem:
& ſi quæ ibi ſunt aquæ apparen-
tes, ex his, quod eſt leuiſsimum tenuiſsimumq́;
& ſubtili ſalubritate, aër
auocans diſsipat in impetum cœli:
quæq́; grauiſsimæ duræq́; , & inſuaues
ſunt partes, eæ in fontibus campeſtribus relinquuntur.
IN CAPVT I. ANNOTAT.
Quærenda ſub terra ſunt capita. ] Caput aquæ eſt, vnde naſcitur, au-
tore Vlpiano Pandect.
lib. XLIII. de aqua quotid. & æstiua.
Vti procumbatur in dentes. ] Quæ hîc traduntur in quærend a aquarũ
ſcaturigine eſſe aquilegib{us} animaduertenda, vniuerſa Plini{us} tranſtulit in caput
III. lib.
XXXI. Palladi{us} autem hunc locum ita expreßit lib. IX. cap. VIII.
Ante ortum ſolis, ijs locis, quib{us} aqua quærenda eſt, æqualiter pron{us} mento ad ſo-
lum depreſſo iacens in terra, Orientem inſpectabis, &
in quo loco criſpum ſubtili ne-
bula aërem ſurgere videbis, &
velut rorem ſpargere, ſigno aliquo vicinæ ſtirpis
aut arboris notabis.
Nam conſtat ſiccis locis, vbi hoc fiet, aquam latere.
Humoresſe concriſpantes. ] Vapores Vndatim è terra ſurgentes, vnda-
tim criſpos.

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original
  • Regularized
  • Normalized

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index