335230DE CENTRO OSCILL.
Demonſtrare potero in ſequentibus, non adeo difficile eſſe,
ut quidem Hugenio videtur, accommodare illud Principium
ad particulares magnitudinum Geometricarum ſpecies ſuſpen-
ſarum ex Axe vel puncto.
ut quidem Hugenio videtur, accommodare illud Principium
ad particulares magnitudinum Geometricarum ſpecies ſuſpen-
ſarum ex Axe vel puncto.
Quod ad experimenta attinet, paratus ſum demonſtrare hæc
ita non poſſe inſtitui, ut perfecte conveniant cum regulis ſim-
plicibus & generalibus, quæ deducuntur e principiis Mathe-
maticis, eandem ob cauſam ob quam generalis regula, ſta-
biliri nequit, certa, & conſtans, in caſibus particularibus, qui
dependent a pluribus cauſis, non exacte notis.
ita non poſſe inſtitui, ut perfecte conveniant cum regulis ſim-
plicibus & generalibus, quæ deducuntur e principiis Mathe-
maticis, eandem ob cauſam ob quam generalis regula, ſta-
biliri nequit, certa, & conſtans, in caſibus particularibus, qui
dependent a pluribus cauſis, non exacte notis.
VII.
Excerpta ex litteris D. Bernoullii datis Baſileæ ad
Autorem Diarii Pariſienſis, de Controverſia,
inter Abbatem Catelanum & Hugenium,
de Centro Oſcillationis.
Autorem Diarii Pariſienſis, de Controverſia,
inter Abbatem Catelanum & Hugenium,
de Centro Oſcillationis.
QUum nondum obſervaverim, Hugenium reſpondiſſe, ad
exceptionem Abbatis Catelani, quæ ſpectabat primariam
ejus de centro Oſcillationis propoſitionem, te haud
ægre laturum credo, ſi verbulum ad ejus defenſionem ad te
ſcribam. Quicquid D. Catelanus diſputat, eo redit ut probet,
ſummam radicum duarum magnitudinum quarumvis non poſſe
in duas partes ita dividi, ut proportionales ſint ad magnitu-
dines datas, utque ſumma quadratorum ipſorum ſit æqualis
ſummæ magnitudinum. Id vero neutiquam in dubium ab
Hugenio vocatur, qui tantum affirmat, ſummam harum ma-
gnitudinum poſſe eſſe æqualem ſummæ duarum aliarum, quæ
quadratis priorum proportionales ſunt. Quod & veritati con-
ſonum eſt.
exceptionem Abbatis Catelani, quæ ſpectabat primariam
ejus de centro Oſcillationis propoſitionem, te haud
ægre laturum credo, ſi verbulum ad ejus defenſionem ad te
ſcribam. Quicquid D. Catelanus diſputat, eo redit ut probet,
ſummam radicum duarum magnitudinum quarumvis non poſſe
in duas partes ita dividi, ut proportionales ſint ad magnitu-
dines datas, utque ſumma quadratorum ipſorum ſit æqualis
ſummæ magnitudinum. Id vero neutiquam in dubium ab
Hugenio vocatur, qui tantum affirmat, ſummam harum ma-
gnitudinum poſſe eſſe æqualem ſummæ duarum aliarum, quæ
quadratis priorum proportionales ſunt. Quod & veritati con-
ſonum eſt.
Atque ut oſtendam, controverſiæ omnis cardinem hic
verti, utar eodem exemplo de duobus ponderibus æquali-
bus, & quidem poſitis numeris, ut veritates hæ abſtractæ
ſenſui magis obviæ fiant.
verti, utar eodem exemplo de duobus ponderibus æquali-
bus, & quidem poſitis numeris, ut veritates hæ abſtractæ
ſenſui magis obviæ fiant.