399377DE ARCHITEC. LIB. IX.
annis attributam ſibi regionem illustrat.
Martis ſyd{us} ignea celeritate raptatum,
decem & octo menſib{us} deputata ſibi diſcurrit. Sol anni ſpatio Zodiaci circuli ſigna
præteruolat. Astrum Veneris menſib{us} quindecim ſpatia conceſſa tranſcendit. Mer-
curi{us} velocitate ſuccinct{us}, tredecim menſib{us} propoſita ſibi interualla præterue-
hit. Luna peculiari nobis vicinitate proximior, triginta dieb{us} peragit, quod anni
ſpatio Sol aure{us} circumuect{us} impleuerit. Vſque huc Caßiodor{us}. Qui ratiocinio
magis ſubtili vtuntur, ex Ptolemæo, Alfonſi\’ tabulis, Saturno tribuunt dies decies
mille, ſeptingentos, quadraginta ſex, id eſt annos viginti nouem, dies centum quin-
quaginta quatuor, & hor{as} ferè quinque. Ioui dies quater mille, trecentos triginta
& vnum, id eſt annos vndecim, dies tercentum & tredecim, & hor{as} fere qua-
tuordecim. Marti dies ſexcentos octoginta ſeptem, & horam vnam, id eſt annum
vnum, dies trecentos, & viginti vnum, hor{as} decem & nouem, & minuta ferè
decem. Soli dies trecentos ſexaginta quinque, hor{as} quinque, & minuta ferè qua-
draginta nouem. Veneri totidem, Mercurio totidem: Lunæ dies viginti ſeptem, hor{as}
ſeptem, & minuta ferè quadraginta. Neque tamen existimandum eſt, planetam
ſicuti hominem aut formicam per ſe moueri, ita enim quaſi auis aërem, aut piſcis
aquam penetrando rumperet, quòd ab incorruptili ſit corpore alienum, ſed mouetur
ab orbe quodam distincte, & ad id destinato, in Orientem. Alioquin impetu primi
mot{us} mouetur ad Occidentem.
decem & octo menſib{us} deputata ſibi diſcurrit. Sol anni ſpatio Zodiaci circuli ſigna
præteruolat. Astrum Veneris menſib{us} quindecim ſpatia conceſſa tranſcendit. Mer-
curi{us} velocitate ſuccinct{us}, tredecim menſib{us} propoſita ſibi interualla præterue-
hit. Luna peculiari nobis vicinitate proximior, triginta dieb{us} peragit, quod anni
ſpatio Sol aure{us} circumuect{us} impleuerit. Vſque huc Caßiodor{us}. Qui ratiocinio
magis ſubtili vtuntur, ex Ptolemæo, Alfonſi\’ tabulis, Saturno tribuunt dies decies
mille, ſeptingentos, quadraginta ſex, id eſt annos viginti nouem, dies centum quin-
quaginta quatuor, & hor{as} ferè quinque. Ioui dies quater mille, trecentos triginta
& vnum, id eſt annos vndecim, dies tercentum & tredecim, & hor{as} fere qua-
tuordecim. Marti dies ſexcentos octoginta ſeptem, & horam vnam, id eſt annum
vnum, dies trecentos, & viginti vnum, hor{as} decem & nouem, & minuta ferè
decem. Soli dies trecentos ſexaginta quinque, hor{as} quinque, & minuta ferè qua-
draginta nouem. Veneri totidem, Mercurio totidem: Lunæ dies viginti ſeptem, hor{as}
ſeptem, & minuta ferè quadraginta. Neque tamen existimandum eſt, planetam
ſicuti hominem aut formicam per ſe moueri, ita enim quaſi auis aërem, aut piſcis
aquam penetrando rumperet, quòd ab incorruptili ſit corpore alienum, ſed mouetur
ab orbe quodam distincte, & ad id destinato, in Orientem. Alioquin impetu primi
mot{us} mouetur ad Occidentem.
Perficit ſpatium vertentis anni.
] Solis ſicut reliquarum planetarum
meat{us} eſt duplex, altero quoties ab ortu in occaſum cum mundo corripiuntur, alte-
ro ipſi ſuum circulum contra mundum perficiunt. Sol itaque CCCLXV. dieb{us},
& quadrãte ferè, id eſt annuo ſpatio curſum ſuum peragit. Ita ferè ſtatuunt omnes.
Iuxta verò Alfonſi ſupputationem, quæ cæteris præſtare cenſetur, ver{us} anni cir-
cuit{us} eſt dierum trecentorum ſexaginta quinque, horarum quinque, & quadra-
ginta nouem ſexageſimarum alteri{us} horæ, & præterea partium ſecundæ ſexage-
ſimæ ſedecim. Sic fiet menſis dierum triginta, horarum decem, minutiarum prima-
rum viginti nouem, ſecundarum ſex, tertiarum viginti. Galen{us} autem tertio com-
mentario in prognostica Hippocratis, explicans verba illa, Neque ann{us}, neque men-
ſes integris numerari dieb{us} poſſunt, tradit vnumquenque menſem minorem eſſe
triginta dieb{us}, maiorem verò nouẽ & viginti, nominatum\’ eſſe ab antiquis men-
ſem temp{us} inter du{as} Lunæ coitiones intercidens: ſed & ipſe Hippocrates lib. de
ſeptimeſtri part{us} duos menſes ait nouẽ & quinquaginta ferè dieb{us} abſolui, decem
verò ſeptem dierum quadragenis. Solem Orphe{us} in hymnis, ſiue Onomacrit{us}, vt
existimat Pauſani{as}, Ηόσμχ ὄμμα, id eſt mundi oculum vocat. Ambroſi{us} præter
id, iucunditatem diei, & cœli pulchritudinem lib. IIII. hexameron appellat. Ho-
mer{us} eum cuncta intueri & audire adſirmat, Ήέλιοσθ’ ὅς πάντ’ ἐφορᾶς (inquit)
Η{ὰι} πἀντ’ ἐπαΗ{ου2}ες, & apud Ammianum libro vigeſimoprimo inueni{as} mundi
mentem dici.
meat{us} eſt duplex, altero quoties ab ortu in occaſum cum mundo corripiuntur, alte-
ro ipſi ſuum circulum contra mundum perficiunt. Sol itaque CCCLXV. dieb{us},
& quadrãte ferè, id eſt annuo ſpatio curſum ſuum peragit. Ita ferè ſtatuunt omnes.
Iuxta verò Alfonſi ſupputationem, quæ cæteris præſtare cenſetur, ver{us} anni cir-
cuit{us} eſt dierum trecentorum ſexaginta quinque, horarum quinque, & quadra-
ginta nouem ſexageſimarum alteri{us} horæ, & præterea partium ſecundæ ſexage-
ſimæ ſedecim. Sic fiet menſis dierum triginta, horarum decem, minutiarum prima-
rum viginti nouem, ſecundarum ſex, tertiarum viginti. Galen{us} autem tertio com-
mentario in prognostica Hippocratis, explicans verba illa, Neque ann{us}, neque men-
ſes integris numerari dieb{us} poſſunt, tradit vnumquenque menſem minorem eſſe
triginta dieb{us}, maiorem verò nouẽ & viginti, nominatum\’ eſſe ab antiquis men-
ſem temp{us} inter du{as} Lunæ coitiones intercidens: ſed & ipſe Hippocrates lib. de
ſeptimeſtri part{us} duos menſes ait nouẽ & quinquaginta ferè dieb{us} abſolui, decem
verò ſeptem dierum quadragenis. Solem Orphe{us} in hymnis, ſiue Onomacrit{us}, vt
existimat Pauſani{as}, Ηόσμχ ὄμμα, id eſt mundi oculum vocat. Ambroſi{us} præter
id, iucunditatem diei, & cœli pulchritudinem lib. IIII. hexameron appellat. Ho-
mer{us} eum cuncta intueri & audire adſirmat, Ήέλιοσθ’ ὅς πάντ’ ἐφορᾶς (inquit)
Η{ὰι} πἀντ’ ἐπαΗ{ου2}ες, & apud Ammianum libro vigeſimoprimo inueni{as} mundi
mentem dici.
In mundo Mercurij ſtella, &
c.
] Proximum Veneri Mercurij ſyd{us}
autore Plinio lib. II. cap. VIII. à quibuſdam appellatum Apollinis, inferiore cir-
culo fertur nouem dieb{us} ocyore ambitu, modò ante Solis exortum, modò poſt occa-
ſum ſplendens, nunquam ab eo viginti partib{us} remoti{us}.
autore Plinio lib. II. cap. VIII. à quibuſdam appellatum Apollinis, inferiore cir-
culo fertur nouem dieb{us} ocyore ambitu, modò ante Solis exortum, modò poſt occa-
ſum ſplendens, nunquam ab eo viginti partib{us} remoti{us}.
Ergò totam circuitionem in cœlo quadringenteſimo &