5953IN LIB. DE COLORIBVS.
gus, quam ſaturatam purpuram quidam vocant, ver
gens ad nigritiẽ: ſin parcius, puniceus redditur. Idem
præſtare videtur lumen; quoniam pro huius ratione,
velut in iride perſpicitur, colores variantur, & modò
halurgum, nunc puniceum, modò herbaceum emit-
tit colorem. Poſtremò ponit & alterum exemplum
eorum, qui fiunt ſecundum temperamentum, qualis
eſt fuſcus, qui naſcitur ex albi & nigri temperamẽto,
veluti diximus. Sed hæc omnia fuſius ſuo quæq. loco
declarabuntur. Cęterùm non fuerit fortaſſe ab re, bre
uibus eorum colorum nomina, quibus author toto
hoc vtitur volumine, percurrere, & quaſi ob oculos
ponere, vnúmque in locum cogere; ne ſtudioſum in-
ter legendum remorentur. Color itaque qui prima-
tum tenet, ſimplex exiſtit, & eſt albus, qui λευκὸσ dici-
citur, & candidus. atque hic omnibus eſt notiſsimus.
poſt quem ſequitur μέλασ dictus ater, aut niger, qui et
ipſe ſimplex eſt, & ſummam præ ſe fert nigredinem.
Poſt hos veniunt mixti, inter quos hi ferè ſunt, quo-
rum author noſter meminit. ἁλου{ργ}ὸσ, qui nomen ſor
titur: ἀπὸ τοῦ ἁλ'σ {καὶ} ἔργον, quod è concha marina pur-
pura colligatur, atque iccirco Latinis purpureus di-
ctus fuit, tendens ad nigredinem, quare hunc Ariſto-
teles interdum accipit nigro: vel confert illum cum
viridi, vt cenſet Alexander. Eſt φ{αι}ὸσ quem aliqui
atrum, nonnulli liuidum, quidam pullum, aliqui ter-
reum interpretantur; nobis autem eſt fuſcus, hunc
Ariſtoteles libro de Senſu, capite de Sapore, videtur
ad nigrum deducere: Alexander tamen eum ſpecie
diſtinxit à nigro. quamuis non malè ad nigrum iefe-
ratur, ſi albedinis florem amittit. Eſt φο{ιν}ϊκοῦσ, quem
variè quoque vocarunt. nam alii rubrum, alii nigredi
nem accenſam, alii phœniceum nuncuparunt: nos
gens ad nigritiẽ: ſin parcius, puniceus redditur. Idem
præſtare videtur lumen; quoniam pro huius ratione,
velut in iride perſpicitur, colores variantur, & modò
halurgum, nunc puniceum, modò herbaceum emit-
tit colorem. Poſtremò ponit & alterum exemplum
eorum, qui fiunt ſecundum temperamentum, qualis
eſt fuſcus, qui naſcitur ex albi & nigri temperamẽto,
veluti diximus. Sed hæc omnia fuſius ſuo quæq. loco
declarabuntur. Cęterùm non fuerit fortaſſe ab re, bre
uibus eorum colorum nomina, quibus author toto
hoc vtitur volumine, percurrere, & quaſi ob oculos
ponere, vnúmque in locum cogere; ne ſtudioſum in-
ter legendum remorentur. Color itaque qui prima-
tum tenet, ſimplex exiſtit, & eſt albus, qui λευκὸσ dici-
citur, & candidus. atque hic omnibus eſt notiſsimus.
poſt quem ſequitur μέλασ dictus ater, aut niger, qui et
ipſe ſimplex eſt, & ſummam præ ſe fert nigredinem.
Poſt hos veniunt mixti, inter quos hi ferè ſunt, quo-
rum author noſter meminit. ἁλου{ργ}ὸσ, qui nomen ſor
titur: ἀπὸ τοῦ ἁλ'σ {καὶ} ἔργον, quod è concha marina pur-
pura colligatur, atque iccirco Latinis purpureus di-
ctus fuit, tendens ad nigredinem, quare hunc Ariſto-
teles interdum accipit nigro: vel confert illum cum
viridi, vt cenſet Alexander. Eſt φ{αι}ὸσ quem aliqui
atrum, nonnulli liuidum, quidam pullum, aliqui ter-
reum interpretantur; nobis autem eſt fuſcus, hunc
Ariſtoteles libro de Senſu, capite de Sapore, videtur
ad nigrum deducere: Alexander tamen eum ſpecie
diſtinxit à nigro. quamuis non malè ad nigrum iefe-
ratur, ſi albedinis florem amittit. Eſt φο{ιν}ϊκοῦσ, quem
variè quoque vocarunt. nam alii rubrum, alii nigredi
nem accenſam, alii phœniceum nuncuparunt: nos
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib