6648GVL. PHIL. ANNOT.
LIBVS EA CVM SVNT PRÆ.
GNANTIA PRÆSTANTVR SA-
NA. Aliter Vlpianus Iuriſcon. Pandect. lib. 21. de
Edil tio edicto. Si mulier (inquit) prægnás venierit, in-
ter omnes conuenit ſanam eſſe eam. Maximum enim ac
præcipuum munus fœminarum, concipere, ac tuericon-
cæptum. Subſcribit Iuſtinianus codicis lib. 6. de indicta
viduitate. Mulieres (ait) ad boc natura progenuit, vt
partus ederent, & maxima eis cupiditas, in boc conſti-
tuta eſt. Sed hoc volebat Vitruuius, imbecillem eſſe præ-
gnantem, & ad munera obeunda minus aptam, quod em-
bryo detrabat in ſe alimentum. Vlpianus autem, intelle-
xit non morboſam, ideſt non redbibendam. Nam cum eſ-
ſet edictum ædilium curulium, vt venditores certiores fa-
cerent emptores, ſi quid morbi, aut vitii ineſſet, contra
qui feciſſet, re improbata cogi poſſet habere id quod ante
habuerat. Certe qui prægnantem vendidiſſet, nec empto-
ri dixiſſet tamen, ædicto cogi non poterat mancipium re-
cipere. Id redhibere dicebant, vnde redhibitio vocata.
Sed quid bonæ valetudini cum concœptione? Vt enim in
id natæ ſint fœminæ vt gignant, grauis non eſſe non po-
@eſt in operis, non valida, ne dicam alendum eſſe quod
naſci poteſt, multos annos antequam vſui eſſe poſſit, &
nos ſi tantum partu capimur, quis metuere non poſſit ab-
ortum, aut in nixu mortem? Mea profecto ſententia, ne-
mo prægnantem pro ſana acceperit, aut me auctore, com-
parauerit. CÆDI AVTEMITA OPOR
TET, VT INCIDATVR ARBO-
RIS CRASSITVDO ADMEDIAM
MEDVLLAM. Plinius lib. 16. cap. 39. ea
GNANTIA PRÆSTANTVR SA-
NA. Aliter Vlpianus Iuriſcon. Pandect. lib. 21. de
Edil tio edicto. Si mulier (inquit) prægnás venierit, in-
ter omnes conuenit ſanam eſſe eam. Maximum enim ac
præcipuum munus fœminarum, concipere, ac tuericon-
cæptum. Subſcribit Iuſtinianus codicis lib. 6. de indicta
viduitate. Mulieres (ait) ad boc natura progenuit, vt
partus ederent, & maxima eis cupiditas, in boc conſti-
tuta eſt. Sed hoc volebat Vitruuius, imbecillem eſſe præ-
gnantem, & ad munera obeunda minus aptam, quod em-
bryo detrabat in ſe alimentum. Vlpianus autem, intelle-
xit non morboſam, ideſt non redbibendam. Nam cum eſ-
ſet edictum ædilium curulium, vt venditores certiores fa-
cerent emptores, ſi quid morbi, aut vitii ineſſet, contra
qui feciſſet, re improbata cogi poſſet habere id quod ante
habuerat. Certe qui prægnantem vendidiſſet, nec empto-
ri dixiſſet tamen, ædicto cogi non poterat mancipium re-
cipere. Id redhibere dicebant, vnde redhibitio vocata.
Sed quid bonæ valetudini cum concœptione? Vt enim in
id natæ ſint fœminæ vt gignant, grauis non eſſe non po-
@eſt in operis, non valida, ne dicam alendum eſſe quod
naſci poteſt, multos annos antequam vſui eſſe poſſit, &
nos ſi tantum partu capimur, quis metuere non poſſit ab-
ortum, aut in nixu mortem? Mea profecto ſententia, ne-
mo prægnantem pro ſana acceperit, aut me auctore, com-
parauerit. CÆDI AVTEMITA OPOR
TET, VT INCIDATVR ARBO-
RIS CRASSITVDO ADMEDIAM
MEDVLLAM. Plinius lib. 16. cap. 39. ea