7650M. VITRUVII P. DE ARCHITECTURA
tes, et omnes ſuae proprietatis virtutem efferunt in frondes, anniverſari-
osque fructus. Cum ergo inanes et humidae temporum neceſſitate fue-
rint, vanae fiunt et raritatibus imbecillae: uti etiam corpora muliebria cum
conceperint, a foetu ad partum non judicantur integra, neque in vena-
libus ea, cum ſunt praegnantia, praeſtantur ſana; ideo quod in corpore
praeſeminatio creſcens, ex omnibus cibi poteſtatibus detrahit alimenta in
ſe, et quo firmior efficitur ad maturitatem partus, eo minus patitur eſſe
ſolidum id ipſum, ex quo procreatur. Itaque edito foetu, quod prius in
aliud genus incrementi detrahebatur, cum ad diſparationem procreatio-
nis eſt liberatum, inanibus et patentibus venis in ſe recipit, et lamben-
do ſuccum etiam ſolideſcit, et redit in priſtinam naturae ſirmitatem. Ea-
dem ratione autumnali tempore maturitate fructuum flacceſcente fronde,
ex terra recipientes radices arborum in ſe ſuccum recuperantur et reſti-
tuuntur in antiquam ſoliditatem. At vero aëris hiberni vis comprimit
et conſolidat eas per id (ut ſupra ſcriptum eſt) tempus. Ergo ſi ea ra-
tione et eo tempore, quod ſupra ſcriptum eſt, caeditur materies, erit tem-
peſtiva. Caedi autem ita oportet, ut incidatur arboris craſſitudo ad me-
diam medullam, et relinquatur, uti per eam exſicceſcat ſtillando ſuccus.
Ita qui ineſt in his inutilis liquor effluens per torulum, non patietur
emori in eo ſaniem, nec corrumpi materiae qualitatem. Tunc autem cum
ſicca et ſine ſtillis erit arbor, dejiciatur, et ita erit optima in uſu. Hoc
autem ita eſſe, licet animadvertertere etiam de arbuſtis. Ea enim cum
ſuo quaeque tempore ad imum perforata caſtrantur, profundunt e me-
dullis quem habent in ſe ſuperantem et vitioſum per foramina liquorem,
et ita ſicceſcendo recipiunt in ſe diuturnitatem. Qui autem non habent
ex arboribus exitus, humores, intra concreſcentes putreſcunt, et eſſiciunt
inanes eas et vitioſas. Ergo ſi ſtantes et vivae ſicceſcendo non ſeneſcunt,
ſine dubio cum eaedem ad materiam dejiciuntur, cum ea ratione cura-
tae fuerint, habere poterunt magnas in aedificiis ad vetuſtatent utilitates.
osque fructus. Cum ergo inanes et humidae temporum neceſſitate fue-
rint, vanae fiunt et raritatibus imbecillae: uti etiam corpora muliebria cum
conceperint, a foetu ad partum non judicantur integra, neque in vena-
libus ea, cum ſunt praegnantia, praeſtantur ſana; ideo quod in corpore
praeſeminatio creſcens, ex omnibus cibi poteſtatibus detrahit alimenta in
ſe, et quo firmior efficitur ad maturitatem partus, eo minus patitur eſſe
ſolidum id ipſum, ex quo procreatur. Itaque edito foetu, quod prius in
aliud genus incrementi detrahebatur, cum ad diſparationem procreatio-
nis eſt liberatum, inanibus et patentibus venis in ſe recipit, et lamben-
do ſuccum etiam ſolideſcit, et redit in priſtinam naturae ſirmitatem. Ea-
dem ratione autumnali tempore maturitate fructuum flacceſcente fronde,
ex terra recipientes radices arborum in ſe ſuccum recuperantur et reſti-
tuuntur in antiquam ſoliditatem. At vero aëris hiberni vis comprimit
et conſolidat eas per id (ut ſupra ſcriptum eſt) tempus. Ergo ſi ea ra-
tione et eo tempore, quod ſupra ſcriptum eſt, caeditur materies, erit tem-
peſtiva. Caedi autem ita oportet, ut incidatur arboris craſſitudo ad me-
diam medullam, et relinquatur, uti per eam exſicceſcat ſtillando ſuccus.
Ita qui ineſt in his inutilis liquor effluens per torulum, non patietur
emori in eo ſaniem, nec corrumpi materiae qualitatem. Tunc autem cum
ſicca et ſine ſtillis erit arbor, dejiciatur, et ita erit optima in uſu. Hoc
autem ita eſſe, licet animadvertertere etiam de arbuſtis. Ea enim cum
ſuo quaeque tempore ad imum perforata caſtrantur, profundunt e me-
dullis quem habent in ſe ſuperantem et vitioſum per foramina liquorem,
et ita ſicceſcendo recipiunt in ſe diuturnitatem. Qui autem non habent
ex arboribus exitus, humores, intra concreſcentes putreſcunt, et eſſiciunt
inanes eas et vitioſas. Ergo ſi ſtantes et vivae ſicceſcendo non ſeneſcunt,
ſine dubio cum eaedem ad materiam dejiciuntur, cum ea ratione cura-
tae fuerint, habere poterunt magnas in aedificiis ad vetuſtatent utilitates.