Valerio, Luca, De centro gravitatis solidorvm libri tres

Page concordance

< >
Scan Original
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
< >
page |< < of 283 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s>
                <pb xlink:href="043/01/082.jpg" pagenum="74"/>
              igitur M, N, ſint centra grauitatis propoſiti priſmatis par
                <lb/>
              tium priſmatum AFG, AGH, atque obid O, totius priſ­
                <lb/>
              matis AFGH, in linea MN, centrum grauitatis; per pun
                <lb/>
              ctum O, recta MN, tranſibit. </s>
              <s>Et quoniam planum tra­
                <lb/>
              pezij PV, ſecatur duobus planis parallelis, erunt TV, PQ,
                <lb/>
              fectiones parallelæ. </s>
              <s>His demonſtratis, fiat rurſus vt AB,
                <lb/>
              bis vna cum EF, ad EF, bis vna cum AB, ita TY, ad
                <lb/>
              YP: & ſumatur T
                <foreign lang="grc">ω</foreign>
              , pars quarta ipſius TP, & YZ, pars
                <lb/>
              quarta ipſius PY, & ad axim KL, ducantur ipſis TV,
                <lb/>
              PQ, parallelæ
                <lb/>
                <foreign lang="grc">ω</foreign>
              S, YR, ZX,
                <lb/>
              quæ rectas TP,
                <lb/>
              KL, ſecabunt in
                <lb/>
                <expan abbr="eaſdẽ">eaſdem</expan>
              rationes:
                <lb/>
              vt igitur TY, ad
                <lb/>
                <foreign lang="grc">Υ</foreign>
              P, hoc eſt vt
                <lb/>
              AB, bis vna cum
                <lb/>
              EF, ad EF bis
                <lb/>
              vna cum AB, ita
                <lb/>
              erit
                <emph type="italics"/>
              K
                <emph.end type="italics"/>
              R, ad RL,
                <lb/>
              eritque KS, pars
                <lb/>
              quarta ipſius K
                <lb/>
              L, qualis & R
                <lb/>
                <figure id="id.043.01.082.1.jpg" xlink:href="043/01/082/1.jpg" number="53"/>
                <lb/>
              X, ipſius RL. </s>
              <s>Et quoniam M, eſt centrum grauitatis fru­
                <lb/>
              ſti AFG; manifeſtum eſt ex tribus prædictis axis TP, ſe­
                <lb/>
              ctionibus
                <foreign lang="grc">Υ, ω</foreign>
              , Z, eſse MZ, ad Z
                <foreign lang="grc">ω</foreign>
              , hoc eſt OX, ad XS,
                <lb/>
              vt eſt 6 ad compoſitam ex tribus deinceps proportionalibus
                <lb/>
              AB, EF, 6; Fruſti igitur ABCDEFGH, centrum gra
                <lb/>
              uitatis O, axim KL, ita diuidit, vt propoſuimus. </s>
              <s>Quod
                <lb/>
              ſi fruſtum propoſitum ſit pyramidis baſim habentis quin­
                <lb/>
              quelateram, & quotcumque plurium deinceps fuerit la­
                <lb/>
              terum, eadem demonſtratione ſemper deinceps, vt in priſ­
                <lb/>
              mate monuimus, propoſitum concluderemus. </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>