8458M. VITRUVII P. DE ARCHITECTURA
prudentiam, ſi non pecunia ſint copioſi, ſeu vetuſtate officinarum ha-
buerint notitiam, aut etiam gratia et forenſi eloquentia non fuerint prae-
diti, pro induſtria ſtudiorum auctoritates non poſſunt habere, ut eis, quod
proſitentur, ſcire id credatur. Maxime autem id animadvertere poſſumus
ab antiquis ſtatuariis et pictoribus, quod ex his, qui dignitatis notas et
commendationis gratiam habuerunt, aeterna memoria ad poſteritatem
ſunt permanentes, uti Myron, Polycletus, Phidias, Lyſippus ceterique,
qui nobilitatem ex arte ſunt conſecuti. Namque uti civitatibus magnis,
aut regibus, aut civibus nobilibus opera fecerunt, ita id ſunt adepti. At
qui non minori ſtudio et ingenio ſolertiaque fuerunt, ignobilibus et humili fortuna civibus non minus egregie perfecta fecerunt opera, nullam
memoriam ſunt aſſecuti, quod hi non ab induſtria neque artis ſolertia,
ſed a felicitate ſuerunt deſerti, ut Hellas Athenienſis, Chion Corinthius
Myagrus Phocaeus, Pharax Epheſius, Bedas Byzantius, etiamque alii plures.
Non minus item pictores, uti Ariſtomenes Thaſius, Polycles Adramyte-
nus , Nicomachus ceterique, quos neque induſtria neque artis ſtu- dium neque ſolertia deſecit, ſed aut rei familiaris exiguitas, aut imbecil-
litas fortunae, ſeu in ambitione certationis contrariorum ſuperatio obſti-
tit eorum dignitati. Nec tamen eſt admirandum, ſi propter ignoranti-
am artis virtutes obſcurantur; ſed maxime indignandum, cum etiam ſae-
pe blandiatur gratia conviviorum a veris judiciis ad ſalſam probationem.
Ergo (uti Socrati placuit) ſi ita ſen ſus et ſententiae ſcientiaeque diſcipli-
nis auctae perſpicuae et perlucidae fuiſſent, non gratia neque ambitio va-
leret; ſed ſi qui veris certiſque laboribus doctrinarum perveniſſent ad
1234
diti, pro induſtria ſtudiorum auctoritates non poſſunt habere, ut eis, quod
proſitentur, ſcire id credatur. Maxime autem id animadvertere poſſumus
ab antiquis ſtatuariis et pictoribus, quod ex his, qui dignitatis notas et
commendationis gratiam habuerunt, aeterna memoria ad poſteritatem
ſunt permanentes, uti Myron, Polycletus, Phidias, Lyſippus ceterique,
qui nobilitatem ex arte ſunt conſecuti. Namque uti civitatibus magnis,
aut regibus, aut civibus nobilibus opera fecerunt, ita id ſunt adepti. At
qui non minori ſtudio et ingenio ſolertiaque fuerunt, ignobilibus et humili fortuna civibus non minus egregie perfecta fecerunt opera, nullam
memoriam ſunt aſſecuti, quod hi non ab induſtria neque artis ſolertia,
ſed a felicitate ſuerunt deſerti, ut Hellas Athenienſis, Chion Corinthius
Myagrus Phocaeus, Pharax Epheſius, Bedas Byzantius, etiamque alii plures.
Non minus item pictores, uti Ariſtomenes Thaſius, Polycles Adramyte-
nus , Nicomachus ceterique, quos neque induſtria neque artis ſtu- dium neque ſolertia deſecit, ſed aut rei familiaris exiguitas, aut imbecil-
litas fortunae, ſeu in ambitione certationis contrariorum ſuperatio obſti-
tit eorum dignitati. Nec tamen eſt admirandum, ſi propter ignoranti-
am artis virtutes obſcurantur; ſed maxime indignandum, cum etiam ſae-
pe blandiatur gratia conviviorum a veris judiciis ad ſalſam probationem.
Ergo (uti Socrati placuit) ſi ita ſen ſus et ſententiae ſcientiaeque diſcipli-
nis auctae perſpicuae et perlucidae fuiſſent, non gratia neque ambitio va-
leret; ſed ſi qui veris certiſque laboribus doctrinarum perveniſſent ad
1234