Biancani, Giuseppe
,
Aristotelis loca mathematica
,
1615
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 355
>
Scan
Original
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 355
>
page
|<
<
of 355
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001844
">
<
pb
pagenum
="
103
"
xlink:href
="
009/01/103.jpg
"/>
Ariſt. vt ſuperiora, ob Geographiæ illius ſeculi imperfectionem, nuſquam
<
lb
/>
enim in tota Liguria quidpiam tale reperitur.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
head
">
<
s
id
="
s.001845
">
<
emph
type
="
italics
"/>
De Terræ rotunditate.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001846
">
<
arrow.to.target
n
="
marg151
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.001847
">
<
margin.target
id
="
marg151
"/>
151</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001848
">Svmma 4. cap. 2. quod eſt de permutatione, & viciſſitudine aquarum,
<
lb
/>
& continentis. </
s
>
<
s
id
="
s.001849
">Pergratum Lectori fore exiſtimaui, nec alienum ab
<
lb
/>
inſtituto, ſi occaſione huius permutationis maris, ac terræ, rem ex
<
lb
/>
poſuero ſcitu digniſſimam, quam pridem obſeruare cœpi, ac in dies
<
lb
/>
obſeruo, præſertim cum nullus præteritorum ſcriptorum, quod ſciam, eam
<
lb
/>
literis mandauerit: Terræ ſcilicet totius molem paulatim reduci ad perfe
<
lb
/>
ctam ſphæricitatem, ita vt aliquando neceſſe ſit futurum ipſam à mari inun
<
lb
/>
dari,
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
omninò inhabitabilem reddi. </
s
>
<
s
id
="
s.001850
">Primum igitur illud ex ſacris lite
<
lb
/>
ris ſtatuendum, orbem terræ in ſuo primordio fuiſſe ab opifice rerum om
<
lb
/>
nium, figura ſphærica donatum, hoc eſt
<
expan
abbr
="
abſq;
">abſque</
expan
>
montium eminentijs, atque
<
lb
/>
vallium depreſſionibus. </
s
>
<
s
id
="
s.001851
">quod patet ex eo, quia
<
expan
abbr
="
tũc
">tunc</
expan
>
tota Mari obtegebatur,
<
lb
/>
ita vt minimè apta eſſet animantibus ad inhabitandum. </
s
>
<
s
id
="
s.001852
">redditam verò ha
<
lb
/>
bitabilem, cum ipſius conditor
<
expan
abbr
="
quãdam
">quandam</
expan
>
ipſius partem humiliorem, & quan
<
lb
/>
dam eminentiorem effeciſſet; transferendo nimirum maximam terræ por
<
lb
/>
tionem ex vno loco in alium, vnde illic maris concauitas, iſtic verò mon
<
lb
/>
tium ſublimitas emerſit. </
s
>
<
s
id
="
s.001853
">quo facto aquæ omnes in loca illa decliuiora ſua
<
lb
/>
ſpontè receſſerunt, quæ aquarum congregatio Mare appellatum eſt. </
s
>
<
s
id
="
s.001854
">Hine
<
lb
/>
nonnulli auctores grauiſſimi aſſerere non dubitarunt, montes
<
expan
abbr
="
cõflatos
">conflatos</
expan
>
fuiſ
<
lb
/>
ſe ex terra illa, quæ locum illum occupabat, quem poſtea maria inuaſerunt.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001855
">quæ cum ita ſint. </
s
>
<
s
id
="
s.001856
">ſequitur terram
<
expan
abbr
="
nũc
">nunc</
expan
>
eſſe extra naturalem ſuam figuram, &
<
lb
/>
propterea in quodam ſtatu violento,
<
expan
abbr
="
violẽtum
">violentum</
expan
>
autem
<
expan
abbr
="
nullũ
">nullum</
expan
>
<
expan
abbr
="
perpetuũ
">perpetuum</
expan
>
. </
s
>
<
s
id
="
s.001857
">præ
<
lb
/>
terea cum terra ſit grauior quàm aqua, nulla ratione deberent terræ partes
<
lb
/>
ſuperiores a quæ ſuperficiem ſuperare, cuius tamen
<
expan
abbr
="
contrariũ
">contrarium</
expan
>
accidit, nam
<
lb
/>
ſuperficies ipſa terræ, & multò magis
<
expan
abbr
="
mõtana
">montana</
expan
>
loca ſuperficiem maris cuiuſ
<
lb
/>
uis non parum ſuperant; quæ altera violentia terræ, & aquæ ineſt, & ideò
<
lb
/>
minimè mirum eſt, imò
<
expan
abbr
="
vtriuſq;
">vtriuſque</
expan
>
naturæ valdè conueniens terram redire ad
<
lb
/>
priſtinam, ac primigeniam figuram, ex qua conſectarium erit aquam
<
expan
abbr
="
quoq;
">quoque</
expan
>
<
lb
/>
ſuam pariter illam ſibi primæuam recuperaturam eſſe figuram. </
s
>
<
s
id
="
s.001858
">cauſam au
<
lb
/>
tem reſtauratricem huius terrenæ
<
expan
abbr
="
rotũditatis
">rotunditatis</
expan
>
eſſe aquas tum pluuiales, tum
<
lb
/>
fluuiales iamdiù obſeruauimus, vt ex ſequentibus obſeruationibus patebit.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001859
">Primò, videmus flumina quotidie montium radices corrodere, ac quaſi
<
lb
/>
ſuffodere, ita vt paſſim ex hoc, vel illo monte magnas faciant ruinas, ac prę
<
lb
/>
cipitia,
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
hinc inde prærupti appareant montes, vt meritò legamus apud
<
lb
/>
Iob cap. 14. alluuione paulatim terra conſumitur. </
s
>
<
s
id
="
s.001860
">humum porrò illam ex
<
lb
/>
montibus delapſam ſemper ad loca humiliora fluuij ſecum detrahunt. </
s
>
<
s
id
="
s.001861
">Ex
<
lb
/>
continua etiam hac inter montes corroſione facta manifeſtè apparet, flumi
<
lb
/>
num alueos in montanis modò eſſe humiliores quàm olim, quamuis contra
<
lb
/>
rium accidat alueis fluuiorum per plana decurrentium, qui modò altiores
<
lb
/>
ſunt
<
expan
abbr
="
quã
">quam</
expan
>
exordio mundi, vt paulò poſt
<
expan
abbr
="
oſtẽdam
">oſtendam</
expan
>
. </
s
>
<
s
id
="
s.001862
">Illud autem liquidò apparet
<
lb
/>
ex ſignis, ſeu ſymbolis, ſeu ex ſimilitudine terræ, aut lapidis, quæ in altiſſimis
<
lb
/>
fluminum ripis hinc inde paſſim
<
expan
abbr
="
vidẽtur
">videntur</
expan
>
, quæ indicio ſunt montes illos iam </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>