Biancani, Giuseppe
,
Aristotelis loca mathematica
,
1615
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 355
>
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 355
>
page
|<
<
of 355
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001862
">
<
pb
pagenum
="
104
"
xlink:href
="
009/01/104.jpg
"/>
olim fuiſſe continuos,
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
vnam,
<
expan
abbr
="
eandemq́
">eandemque</
expan
>
; terram
<
expan
abbr
="
continẽtem
">continentem</
expan
>
, antequam
<
lb
/>
flumen eos ab inuicem ſepararet;
<
expan
abbr
="
flumenq́
">flumenque</
expan
>
; ipſum olim altius, vbi ſunt ſigna
<
lb
/>
illa ambulaſſe; quemadmodum in Pyramo Ciliciæ amne obſeruauit Strabo,
<
lb
/>
dum libro 12. de illius ripis hæc tradit, mira præterea eſt montis cæſura,
<
lb
/>
per quam alueus ducitur; nam quemadmodum in petris per medium ſciſſis
<
lb
/>
contingit, alterius partis depreſſioribus ita conuenire alterius partis emi
<
lb
/>
nentias, vt coniungi poſſint: ſic videre eſt imminentes flumini petras vtrin
<
lb
/>
que ferè
<
expan
abbr
="
vſq;
">vſque</
expan
>
ad montis ſumma pertendentes duorum, triumuè iugerum
<
lb
/>
ſpatio concauitates quaſdam eminentijs oppoſitas habere. </
s
>
<
s
id
="
s.001863
">hæc Strabo de
<
lb
/>
vno, quod nos in pluribus obſeruauimus. </
s
>
<
s
id
="
s.001864
">Pręterea videmus quotidie pluuias
<
lb
/>
aquas, idem quantum poſſunt efficere, ſuperficies montium, eorum maxi
<
lb
/>
mè, qui coluntur, perpetuò abſumentes,
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
ad loca conuallium deducen
<
lb
/>
tes. </
s
>
<
s
id
="
s.001865
">hinc videre eſt, montes cæteris duriores, vt ſunt lapidoſi, cæteris altio
<
lb
/>
res remanſiſſe; quippe qui magis & pluuijs, & fluuialibus aquis ſua duritie
<
lb
/>
obſtiterunt. </
s
>
<
s
id
="
s.001866
">idem montani incolæ omnes confirmant, qui omnes aiunt ſibi
<
lb
/>
hanc montium demolitionem iampridem innotuiſſe, ex eo quod nonnulli
<
lb
/>
montes olim ſibi impedimento erant, ne arcem, turremuè in vlteriore mon
<
lb
/>
te ſitam conſpicerent, quam deinde plures poſt annos intermedio monte
<
lb
/>
depreſſo, commodè videbant. </
s
>
<
s
id
="
s.001867
">Ad hæc; antiqua in montium verticibus con
<
lb
/>
ſtituta ædeficia, propterea intercidunt, quia terra hinc, & inde ab aquis
<
lb
/>
paulatim conſumpta,
<
expan
abbr
="
deorſumq́
">deorſumque</
expan
>
; delapſa, fundamenta ipſorum nuda primò
<
lb
/>
relinquit; deindé terra etiam ipſa, qua fundamenta innitebatur ſenſim de
<
lb
/>
lapſa, ipſa
<
expan
abbr
="
quoq;
">quoque</
expan
>
fundamenta vnà cum toto ædeficio neceſſe eſt collabi, hu
<
lb
/>
ius ſigna infinita propemodum videri poſſunt; vnum tamen, quod toti orbi
<
lb
/>
conſpicuum eſt, non ommittam; Capitolium videlicet Romanum, cuius
<
lb
/>
modo fundamenta tota extant, quæ olim altè ſub terram deſcendebant. </
s
>
<
s
id
="
s.001868
">vi
<
lb
/>
de pulcherrimam hac de re tractationem apud Georgium Agricolam lib. 3.
<
lb
/>
cap. 1. qui amplius addit illud, quod & mihi maximè probatur; flumina ni
<
lb
/>
mirum producere montes,
<
expan
abbr
="
collesq́
">collesque</
expan
>
; hoc modo; vult enim initio mundi non
<
lb
/>
extitiſſe tot particulares montes ab inuicem diſcretos, ſed fuiſſe perpetua
<
lb
/>
quædam terræ iuga eminentia quidem, ſed non tot vallibus diſſecta: v. g.
<
lb
/>
mons noſter Apenninus erat iugum, ſiue dorſum quoddam terræ eminens
<
lb
/>
quidem, ſed nullis vallibus in tot particulares colles, aut montes diſſectum;
<
lb
/>
ſed poſtquam flumina à ſummitate ipſius deorſum fluere cœperunt; paula
<
lb
/>
tim corrodentes humum in dies magis, ac magis effecerunt valles,
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
hac
<
lb
/>
ratione in colles,
<
expan
abbr
="
montesq́
">montesque</
expan
>
; plurimos totus Apenninus diuiſus eſt. </
s
>
<
s
id
="
s.001869
">hæc de
<
lb
/>
montibus ſufficiant, nunc ad plana deſcendamus.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001870
">Contrarium igitur omninò accidere videmus in planis, quoniam eædem
<
lb
/>
aquæ, quæ ex montibus quotidie terram ſecum deducunt, eam ad humilio
<
lb
/>
ra loca, vt ſunt plana, & campeſtria, ſiue ibi ſint maria, ſiue arida, compor
<
lb
/>
tant,
<
expan
abbr
="
eamq́
">eamque</
expan
>
; ibidem deponunt. </
s
>
<
s
id
="
s.001871
">hinc videmus antiqua ædeficia in planis locis
<
lb
/>
exſtructa, eſſe iam penè tota ſepulta, contra quam in montanis, cuius exem
<
lb
/>
plum habes etiam Romæ propè ipſum Capitolium, in Arcu triumphali Sep
<
lb
/>
timij, qui iam ferè totus ruinoſa vndique terra obruitur. </
s
>
<
s
id
="
s.001872
">ſic Pantheon. </
s
>
<
s
id
="
s.001873
">ſic
<
lb
/>
etiam templa Epiſcopalia, quæ
<
expan
abbr
="
plerunq;
">plerunque</
expan
>
ſatis peruetuſta ſunt, admodum
<
lb
/>
infra terram conſpiciuntur. </
s
>
<
s
id
="
s.001874
">Idem affirmant cœmentarij, & architectores </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>