Biancani, Giuseppe
,
Aristotelis loca mathematica
,
1615
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 355
>
Scan
Original
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 355
>
page
|<
<
of 355
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002219
">
<
pb
pagenum
="
131
"
xlink:href
="
009/01/131.jpg
"/>
deri ſupra Solem, quæ tamen remotior ſit à Sole, quam illa, in qua Parelium
<
lb
/>
gignitur. </
s
>
<
s
id
="
s.002220
">Ait poſtea
<
emph
type
="
italics
"/>
(A latere autem, &c.)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
cur appareat in nube fatis Soli
<
lb
/>
à latere vicina, in diſtantiam à Sole refert: ſed quæ dudum dicta ſunt, iſtud
<
lb
/>
<
expan
abbr
="
quoq;
">quoque</
expan
>
refellunt. </
s
>
<
s
id
="
s.002221
">Verba illa
<
emph
type
="
italics
"/>
(Eo quod ad terram dum fertur quaſi per immenſum
<
lb
/>
feratur, peruenire nequeat)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
videntur alieno loco dicta; ſimilia præcedentibus
<
lb
/>
ſunt reliqua, præſertim quæ ibi
<
emph
type
="
italics
"/>
(Sub Sole verò non fit, quia cum ad terram pro
<
lb
/>
pius acceſſerit)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
cur non videatur infra Solem, rationem quandam, quæ fortè
<
lb
/>
inanis eſt reddit; nunquid enim non poſſumus tam infra Solem, quàm ſupra
<
lb
/>
ita ſpeculum accommodare, vt Solem noſtris viſibus remittat? </
s
>
<
s
id
="
s.002222
">huic certè
<
lb
/>
Optice tota repugnat. </
s
>
<
s
id
="
s.002223
">Cum igitur Mathematica ratione hæ rationes non
<
lb
/>
conſiſtant, alias alij excogitent. </
s
>
<
s
id
="
s.002224
">Mirum tamen eſt, omnes, quos viderim
<
lb
/>
commentatores, eas tanquam optimas admittere.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
head
">
<
s
id
="
s.002225
">
<
emph
type
="
italics
"/>
In quarto Meteororum nihil Mathematicum occurrit.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
</
chap
>
<
chap
>
<
p
type
="
head
">
<
s
id
="
s.002226
">
<
emph
type
="
italics
"/>
EX LIB. PRIMO DE ANIMA.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002227
">
<
arrow.to.target
n
="
marg174
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.002228
">
<
margin.target
id
="
marg174
"/>
183</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002229
">Tex. 11.
<
emph
type
="
italics
"/>
(Videtur autem non ſolum ipſum quid eſt cognoſcere vtile eſſe
<
lb
/>
ad cognoſcendas cauſas accidentium ſubſtantijs: ſicut in Mathemati
<
lb
/>
cis quid rectum, & quid obliquum, aut quid linea, & planum, ad co
<
lb
/>
gnoſcendum quot rectis, trianguli anguli ſunt æquales)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
quid ſit
<
expan
abbr
="
vnum-quodq;
">vnum
<
lb
/>
quodque</
expan
>
ex prædictis patet tum ex definitionibus primi Elem. tum ex com
<
lb
/>
mentarijs ipſarum; quamuis autem ibi non definiatur
<
expan
abbr
="
rectũ
">rectum</
expan
>
, nec obliquum
<
lb
/>
in genere, definitur tamen linea recta, & obliqua, & plana ſuperficies, ſiue
<
lb
/>
planum, ex quibus facilè definitio recti, & obliqui colligi poteſt: quæ defi
<
lb
/>
nitiones neceſſariæ ſunt ad cognoſcendum quot rectis angulis æquales ſint
<
lb
/>
tres anguli cuiuſuis trianguli. </
s
>
<
s
id
="
s.002230
">vide quæ de hac æqualitate ſcripſi lib, primo
<
lb
/>
Priorum, ſecto 3. cap. 1.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002231
">
<
arrow.to.target
n
="
marg175
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.002232
">
<
margin.target
id
="
marg175
"/>
184</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002233
">Tex. 13.
<
emph
type
="
italics
"/>
(Si igitur eſt aliqua animæ operatio, aut paſſio propria, continget vti
<
lb
/>
que ipſam ſeparari: ſi verò nulla eſt propria ipſius non vtique erit ſeparabilis. </
s
>
<
s
id
="
s.002234
">ſed
<
lb
/>
ſicut recto in quantum rectum multa accidunt, vt tangere æneam ſphæram ſecun
<
lb
/>
dum punctum, non tamen tanget hoc, rectum ipſum ſeparatum: inſeparabile enim,
<
lb
/>
ſi quidem cum corpore quodam ſemper eſt)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
Propoſitio 2. tertij Elem. ṕrobat li
<
lb
/>
<
figure
id
="
id.009.01.131.1.jpg
"
place
="
text
"
xlink:href
="
009/01/131/1.jpg
"
number
="
68
"/>
<
lb
/>
neam rectam, duo quælibet puncta
<
expan
abbr
="
quãtumuis
">quantumuis</
expan
>
pro
<
lb
/>
pinqua in circuli ambitu aſſumpta coniungentem
<
lb
/>
cadere intra circulum. </
s
>
<
s
id
="
s.002235
">v. g. puncta A B, quantum
<
lb
/>
uis ſibi inuicem propinqua unerint, attamen ſi line a
<
lb
/>
A B, ea coniungat, ipſa cadet intra circulum, &
<
lb
/>
veluti chorda ſubtendet arcum A B, quantulum
<
lb
/>
cunque. </
s
>
<
s
id
="
s.002236
">ex qua demonſtratione colligitur in corol
<
lb
/>
lario eius lineam rectam tangentem circulum ip
<
lb
/>
ſum in vnico puncto tangere. </
s
>
<
s
id
="
s.002237
">v. g. rectam C D, tan
<
lb
/>
gere circulum in puncto E. ſi enim dixeris tangere
<
lb
/>
in duobus admodum propinquis, vt in E F, tunc non erit amplius tangens,
<
lb
/>
ſed ſecans, quia vt modo dixi, pars lineæ rectæ, quæ
<
expan
abbr
="
cõiungeret
">coniungeret</
expan
>
puncta E </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>