Sit pondus A, ſit orbiculus trochleæ ſur
ſum appenſæ' cuius centrum K; ſit deinde
funis HBCDEF aligatus ponderi A in H,
orbiculoq; circumductus; ſitq; trochlea ita in
L appenſa, & nullum alium habeat motum
præter liberam orbiculi circa axem verſionem;
ſitq; potentia in F mouens pondus A. Dico
potentiam in F ſemper mouere pondus A
vecte horizonti æquidiſtante. ducatur BKE
horizonti æquidiſtans; ſintq; BE puncta, vbi
funes BH, & EF circulum tangunt; erit BkE
vectis, cuius fulcimentum eſt in eius medio
k. ſicut ſupra oſtenſum eſt. dum itaq; vis
in F deorſum tendit verſus M, vectis EB
mouebitur, cùm totus orbiculus moueatur,
157[Figure 157]
hoc eſt circumuertatur. dum igitur F eſt in M, ſit punctum E ve
ctis vſq; ad I motum; B autem vſq; ad C, ita vt vectis ſit in
CI. fiat deinde NM æqualis ipſi FE: & quando punctum E
erit in I, tunc funis punctum, quod erat in E, erit in N: quod au
tem erat in B erit in C; ita vt ducta CI per centrum K tranſeat.
dum autem B eſt in C, ſit punctum H in G; eritq; BH ipſi
CBG æqualis; cùm ſit idem funis. & quoniam dum EF tendit
in NM, adhuc ſemper remanet EFM horizonti perpendicularis,
circulumq; tangens in puncto E; ita vt ducta à puncto E per cen
trum k, ſit ſemper horizonti æquidiſtans. quod idem euenit funi
BG, & puncto B. dum igitur circulus, ſiue orbiculus circumuer
titur, ſemper mouetur vectis EB, ſemperq; adhuc remanet alius
vectis in EB. ſiquidem ex ipſius rotulæ natura, in qua ſemper
dum mouetur, remanet diameter ex B in E (quæ vectis vicem ge
rit) euenit, vt recedente vna, ſemper altera ſuccedat; eiuſmodi
durante circumductione: atq; ita fit, vt potentia ſemper moueat
pondus vecte EB horizonti æquidiſtante. quod demonſtrare opor
tebat.
ſum appenſæ' cuius centrum K; ſit deinde
funis HBCDEF aligatus ponderi A in H,
orbiculoq; circumductus; ſitq; trochlea ita in
L appenſa, & nullum alium habeat motum
præter liberam orbiculi circa axem verſionem;
ſitq; potentia in F mouens pondus A. Dico
potentiam in F ſemper mouere pondus A
vecte horizonti æquidiſtante. ducatur BKE
horizonti æquidiſtans; ſintq; BE puncta, vbi
funes BH, & EF circulum tangunt; erit BkE
vectis, cuius fulcimentum eſt in eius medio
k. ſicut ſupra oſtenſum eſt. dum itaq; vis
in F deorſum tendit verſus M, vectis EB
mouebitur, cùm totus orbiculus moueatur,
157[Figure 157]hoc eſt circumuertatur. dum igitur F eſt in M, ſit punctum E ve
ctis vſq; ad I motum; B autem vſq; ad C, ita vt vectis ſit in
CI. fiat deinde NM æqualis ipſi FE: & quando punctum E
erit in I, tunc funis punctum, quod erat in E, erit in N: quod au
tem erat in B erit in C; ita vt ducta CI per centrum K tranſeat.
dum autem B eſt in C, ſit punctum H in G; eritq; BH ipſi
CBG æqualis; cùm ſit idem funis. & quoniam dum EF tendit
in NM, adhuc ſemper remanet EFM horizonti perpendicularis,
circulumq; tangens in puncto E; ita vt ducta à puncto E per cen
trum k, ſit ſemper horizonti æquidiſtans. quod idem euenit funi
BG, & puncto B. dum igitur circulus, ſiue orbiculus circumuer
titur, ſemper mouetur vectis EB, ſemperq; adhuc remanet alius
vectis in EB. ſiquidem ex ipſius rotulæ natura, in qua ſemper
dum mouetur, remanet diameter ex B in E (quæ vectis vicem ge
rit) euenit, vt recedente vna, ſemper altera ſuccedat; eiuſmodi
durante circumductione: atq; ita fit, vt potentia ſemper moueat
pondus vecte EB horizonti æquidiſtante. quod demonſtrare opor
tebat.
1 Huius.