1
100[Figure 100]
cuius hypomoclion eſt in medio
ſucculæ, ſiue in axe ipſius ſucculæ;
potentia verò eſt in ſummitatibus
collopum, vt in C, E, F, D, pon
dus verò eſt vbi funis ductarius
cum onere pendet è ſuccula in ſu
perficie nimirum, vt vbi L, quare
pars vectis inter axim, & ſuperfi
ciem ſucculæ eadem eſt, quæ inter
hypomoclium, & pondus. quanto
igitur ſucculæ corpus gracilius fuerit, tanto hæc pars minuetur; & conſe
quenter altera inter hypomoclium, & potentiam productior euadet: eaque
propter facilius à motore verſabitur.
100[Figure 100]cuius hypomoclion eſt in medio
ſucculæ, ſiue in axe ipſius ſucculæ;
potentia verò eſt in ſummitatibus
collopum, vt in C, E, F, D, pon
dus verò eſt vbi funis ductarius
cum onere pendet è ſuccula in ſu
perficie nimirum, vt vbi L, quare
pars vectis inter axim, & ſuperfi
ciem ſucculæ eadem eſt, quæ inter
hypomoclium, & pondus. quanto
igitur ſucculæ corpus gracilius fuerit, tanto hæc pars minuetur; & conſe
quenter altera inter hypomoclium, & potentiam productior euadet: eaque
propter facilius à motore verſabitur.
De ligno ad genu fracto.
QVÆSTIO DECIMAQVARTA.
Satis perſe clara videtur.
QVÆSTIO DECIMAQVINTA
De Vmbilicis.
254
Notandum primò, quæ Græcis Κροκαι, ideſt Crocæ dicuntur, Latinis
Vmbilicos appellari; de his enim loquitur Cic. 2. de Oratore, vbi
ſic, non audeo dicere de talibus viris, ſed tamen ita narrare ſole
bat Sceuola, conchas, eos, & vmbilicos ad Caietam, & ad Lucri
num legere conſueuiſſe. hos autem vmbilicos exponunt Grammatici eſſe
lapillos paruos, acrotundos, politoſque, de quibus etiam Ariſt. loquitur.
Quare decipitur Piccolomineus dum negat, nos harum crocarum latinum
nomen habere. Cæterùm, & quæſtio, & reſponſio, ex ſuperioribus ſatis
perſpicua eſſe videntur.
Vmbilicos appellari; de his enim loquitur Cic. 2. de Oratore, vbi
ſic, non audeo dicere de talibus viris, ſed tamen ita narrare ſole
bat Sceuola, conchas, eos, & vmbilicos ad Caietam, & ad Lucri
num legere conſueuiſſe. hos autem vmbilicos exponunt Grammatici eſſe
lapillos paruos, acrotundos, politoſque, de quibus etiam Ariſt. loquitur.
Quare decipitur Piccolomineus dum negat, nos harum crocarum latinum
nomen habere. Cæterùm, & quæſtio, & reſponſio, ex ſuperioribus ſatis
perſpicua eſſe videntur.
QVÆSTIO DECIMASEXTA
De ligno oblongo.
255
Ex appoſita figura totus huius problematis textus, alioquin ſatis cla
rus patebit. ſint duo ligna oblonga, vnum altero longius, & craſſius.
in eleuatione maioris, fulcimentum eſt in B, vbi manus altera ferè
manens appræhendit; in C, verò, vbi altera manus mouens premit
eſt potentia, ſiue maius onus. in A, verò onus ipſius ligni, deorſum tendens
premit, quod nunc eſt inſtar potentiæ motricis, quare A, & C, ſunt ſibi in
uicem, & potentiæ, & pondera. In minori autem ligno, onus ligni in
rus patebit. ſint duo ligna oblonga, vnum altero longius, & craſſius.
in eleuatione maioris, fulcimentum eſt in B, vbi manus altera ferè
manens appræhendit; in C, verò, vbi altera manus mouens premit
eſt potentia, ſiue maius onus. in A, verò onus ipſius ligni, deorſum tendens
premit, quod nunc eſt inſtar potentiæ motricis, quare A, & C, ſunt ſibi in
uicem, & potentiæ, & pondera. In minori autem ligno, onus ligni in