Biancani, Giuseppe
,
Aristotelis loca mathematica
,
1615
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Table of figures
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 166
[out of range]
>
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 166
[out of range]
>
page
|<
<
of 355
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.003004
">
<
pb
pagenum
="
177
"
xlink:href
="
009/01/177.jpg
"/>
<
figure
id
="
id.009.01.177.1.jpg
"
place
="
text
"
xlink:href
="
009/01/177/1.jpg
"
number
="
101
"/>
<
lb
/>
fultura manus in E, potentia alterius ma
<
lb
/>
nus in F. iam inquit Ariſt. maius lignum
<
lb
/>
A B C, magis flectitur, quamuis craſſius
<
lb
/>
ſit, quàm lignum D E F, quod eſt tenuius,
<
lb
/>
ſed multò breuius; quia in maiori onus
<
lb
/>
ipſius ligni, quod circa A, deorſum pre
<
lb
/>
mit
<
expan
abbr
="
lõgius
">longius</
expan
>
diſtat ab hypomoclio B, quàm
<
lb
/>
in minori ligno. </
s
>
<
s
id
="
s.003005
">Ex quo ſequitur iuxta
<
lb
/>
ipſius principia, vt onus A, facilius lignum mouere, aut inflectere
<
lb
/>
poſſit.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.003006
">Cæterùm exiſtimo, quod ſi maioris ligni longitudo ad eiuſdem
<
lb
/>
craſſitiem haberet
<
expan
abbr
="
eãdem
">eandem</
expan
>
proportionem, quàm minoris longitudo ad eiuſ
<
lb
/>
dem craſſitiem,
<
expan
abbr
="
ſicq́
">ſicque</
expan
>
;
<
expan
abbr
="
vtrumq;
">vtrumque</
expan
>
eſſet ab hypomoclio in eadem ratione diui
<
lb
/>
ſum, fore, vt
<
expan
abbr
="
vtrunq;
">vtrunque</
expan
>
eodem modo inflecteretur, quia haberent pondera
<
lb
/>
eandem rationem ad diſtantias ab hypomoclio, oportet igitur vt ſint non
<
lb
/>
analoga, ſed aloga, vt eis præſens problema Ariſtotelis vnà cum eiuſdem
<
lb
/>
ſolutione competat.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
head
">
<
s
id
="
s.003007
">
<
emph
type
="
italics
"/>
QVÆSTIO XVII.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
head
">
<
s
id
="
s.003008
">
<
emph
type
="
italics
"/>
De Cuneo.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.003009
">
<
arrow.to.target
n
="
marg246
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.003010
">
<
margin.target
id
="
marg246
"/>
256</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.003011
">Cvr paruo cuneo magna finduntur onera, & corporum moles,
<
expan
abbr
="
adeoq;
">adeoque</
expan
>
<
lb
/>
valida fit impreſſio? </
s
>
<
s
id
="
s.003012
">fortè, quia cuneus duobus vectibus ſibi inui
<
lb
/>
cem oppoſitis conſtat; quorum vterque, & potentiam mouentem,
<
lb
/>
& hypomoclion, &
<
expan
abbr
="
põdus
">pondus</
expan
>
habet. </
s
>
<
s
id
="
s.003013
">hypomoclion autem illud ipſum
<
lb
/>
eſſe ait, quod cuneo diuellitur; hoc autem dicit Ariſtot. quia non agnouit
<
lb
/>
alium, præter primi generis vectem, vt ſupra etiam dixi.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.003014
">Verum ſatius eſt cum Guido Vbaldo reducere cuneum ad duos ſecundi
<
lb
/>
generis vectes, quorum fultura ſit in cunei apice extremo, pondus verò in
<
lb
/>
tra vectem, ea nimirum pars ligni, que à cuneo vrgetur, ac diuellitur. </
s
>
<
s
id
="
s.003015
">cuneo
<
lb
/>
præterea vires adduntur ex valida mallei percuſſione; malleus autem ipſe
<
lb
/>
magna vi percutit, quia motus mouet, ſeu quia mouens malleum, mouet
<
lb
/>
ipſum etiam dum eſt in ipſa latione, vnde ipſa lationis celeritate malleus
<
lb
/>
fit valentior:
<
expan
abbr
="
hocq́
">hocque</
expan
>
; modo paruos cunei vectes maiores conſequuntur vires,
<
lb
/>
<
figure
id
="
id.009.01.177.2.jpg
"
place
="
text
"
xlink:href
="
009/01/177/2.jpg
"
number
="
102
"/>
<
lb
/>
quàm ipſa vectium magnitudo poſtulet.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.003016
">ſit cuneus A B C. lignum autem ſcinden
<
lb
/>
dum D E F G,
<
expan
abbr
="
vectesq́
">vectesque</
expan
>
duo ſint A C, &
<
lb
/>
B C, quorum commune hypomoclion eſt
<
lb
/>
in C, onus autem vectis B C, eſt pars li
<
lb
/>
gni G, hæc enim ipſi contranititur,
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
<
lb
/>
ab eo expellitur. </
s
>
<
s
id
="
s.003017
">potentia verò mouens
<
lb
/>
vectem eſt in malleo, dum ſuperius latus
<
lb
/>
cunei A B, percutit. </
s
>
<
s
id
="
s.003018
">alter huic auerſus
<
lb
/>
vectis eſt latus A C, cuius fultura eſt C,
<
lb
/>
eadem cum priori, onus propulſatum D,</
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>